Mijn zoon Victor (14) heeft buitengewone interresse in WO 1, nadat hij het boek van Koen Koch in 2 dagen had uitgelezen wilde hij ooit dhr. Koch een keer ontmoeten, helaas gaat dit nu niet meer.
familie, vrienden en kennisen heel veel sterkte.

Koen Koch was een onvergetelijke verteller en docent. Tijdens mijn bestuurskunde studie volgde ik zijn colleges Internationale Politologie. Die liepen standaard een kwartier uit. En iedere keer bleef het muistil. Zijn analyses van het kernwapendebat waren scherp en verfrissend. En groots docent. Sterkte voor alle nabestaanden en dierbaren.

In het najaar 2010 waren wij een van de velen die het voorrecht hadden onder de bezielende leiding van
professor Koch de WO I reis mee te maken.
Deze ervaring in het algemeen en de aanwezigheid en inspiratie van Koen Koch in het bijzonder zijn voor ons blijvend.

Wij wensen Koens naasten heel veel sterkte.

Willem Robert en Gonnie van Dijk - van der Vorm

Papendrecht

Beste familie Koch,

Nog vaak heb ik het over de colleges in het Harmoniegebouw in Groningen waarbij 180 man drie uur lang muisstil luisterden naar de heerlijke verhalen van Koen over de geschiedenis rondom WOI. De beschouwingen over de aanloop, de persoonlijke verhalen van de militairen, de militaire strategieën en de politieke en maatschappelijke consequenties voor het vervolg. En dat werd dan nog eens overgedaan tijdens de tour langs de slagvelden, monumenten en begraafplaatsen van Ieper tot Verdun. Met die krakende microfoon in de bus, en maar vertellen en vertellen. Heerlijk! Een van de meest ontroerende momenten was in de bus voor de Duitse begraafplaats waar hij de brief van Kathe Kollwitz aan haar zoon Peter voorlas en daarbij tranen in zijn ogen kreeg. Toen zijn vrouw later vertelde dat ze dit 6 keer per jaar doen en dat hij elke keer tranen in de ogen krijgt, werd het moment des te mooier. Nog vaak heb ik nog eens willen checken of Koen de colleges nog gaf en even binnen willen lopen om ademloos te luisteren en de verhalen op te snuiven. Helaas dat gaat niet meer. De warme gevoelens blijven voor altijd. Ik wens u heel veel sterkte toe.
Lest we forget!

Mijn reis naar de Velden van Weleer in september 2008 met Koen en Dory zal ik nooit vergeten.Zijn vertelkunst en vriendelijkheid en nog steeds die emotie hebben me zeer getroffen.Dory zorgde ervoor dat iedereen weer optijd in de bus zat.Opweg naar weer een begraafplaats.,of een museum.

Koen was een van de grootste kenners van WWI. De liefde waarmee hij in zijn boeken over de Grote Oorlog schreef heeft mij volkomen verslaafd gemaakt aan dit onderwerp.Vorig jaar vertelde hij me in een mail dat hij ernstig ziek was.
Hij was een geweldig mens.Dory wens ik heel veel sterkte met dit verlies.

We wisten dat Koen erg ziek was, maar toch overvalt ons het bericht van zijn overlijden en stemt het ons bijzonder droef. Ik had het genoegen deel te kunnen uitmaken van het laatste selectiecomité dat de genomineerden aanwees voor de vredesprijs 2011 van de stad Ieper. Nog meer dan voorheen kwam ik onder de indruk van jouw gedrevenheid, persoonlijk engangement en diep-brede kennis. Koen KOCH was voor elk van ons, voor het IFFM (In Flanders Fieldsmuseum, voor het Vredesfonds en de Vredesprijs van de Stad Ieper, en voor de herdenking en de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog een man van bijzondere betekenis. Koen en zijn partner bezochten onze stad sinds vele jaren heel frequent, zijn waren er graag en wij zagen hen telkens graag komen. In onze stad van ontmoetingen, blijven al die korte gesprekjes goed in herinnering geprent. Nu de herdenking 1914-1918 100 jaar later zeer actueel wordt, zullen we Koen erg missen en zijn afwezigheid scherp aanvoelen. De kilheid van onze Vredesmuseum dat nu in de bouwstijgers staat vertolkt ons gevoel. Koen was er zo graag bijgeweest bij de vele activiteiten van de komende jaren en wij hadden hem er nog zo graag bij gehad.

Ik heb geen professor tijdens mijn studie meegemaakt die zo emotioneel begaan was met z'n onderwerp, het leed van de jonge soldaten tijdens WW1. Ook heb ik niemand meegemaakt die er zo boeiend over kon vertellen. De slagveldenreis van ik denk alweer 10 jaar geleden is iets waar ik nog vaak met vrienden over praat en iets wat mij de rest van mijn leven zal bijblijven. Veel sterke aan de familie en R.I.P. Professor!

Beste Dory en familie,

Zondag belde mijn zusje, die net naar “Met Het Oog Op Morgen” had geluisterd: “Heb je het al gehoord, Koen Koch is overleden”. Het kwam niet geheel onverwacht, maar toch… Onmiddellijk gaan mijn gedachten terug in de tijd. Het is november 2006 en ik sta in Utrecht bij het Centraal Station. Ik ben een beetje gespannen want zo meteen ga ik voor het eerst mee met een georganiseerde busreis naar de slagvelden van de 1e Wereldoorlog. Al heel lang over nagedacht maar nu eindelijk komt het ervan. Bij de bus staan een kordaat uitziende vrouw en een vriendelijk mannetje met bril, grijze leeuwenmanen en een baardje. Dan hoor ik voor het eerst die markante stem, een soort “Bob Ross”, maar dan met een soort rasp erin. Een hypnotiserende stem, fascinerend om naar te luisteren en soms, bij weer een overvol dagprogramma, lekker om even bij in slaap te vallen. Eenmaal in de bus gaat de CD van Lester Simpson erin en het wonder geschiedt: De oude bus van “Hellingman en Zn” wordt een tijdmachine en het is vandaag geen 2006, maar 1916. Een wonder wat zich bij iedere reis steeds opnieuw zal herhalen.

Ik ben nu 6 jaar en 5 slagveldreizen verder en ik betrap me erop dat ik “Koen Koch-achtige” dingen doe: Op weg naar Ieper nooit rechtstreeks via de snelweg A19 naar de stad, maar altijd eerder van de weg af en de N8 op, de oude “Menin Road”. Ik neem nu zelf geïnteresseerden mee en probeer eigenlijk dezelfde verhalen en dezelfde boodschap over te brengen als Koen dat bij mij deed. Zoals zo vele andere medereizigers, dankzij Koen voor altijd besmet met het 1e Wereldoorlogvirus….

“Wir hatt’n einen Kameraden, einen bessern findst du nit”

Vaarwel Koen, als ik weer eens op een slagveld sta ben jij in mijn gedachten erbij.

Marcel van Heijkop

Met veel plezier denk ik terug aan de colleges en de reis langs de slagvelden van de 1e wereldoorlog onder leiding van de Koen Koch. Een inspirerend docent met onvoorstelbaar grote kennis over de 1e wereldoorlog. En daarnaast ontzettend vriendelijke en symphatieke man. Ik wens familie, vrienden en bekenden veel sterkte met de verwerking van dit verlies.

Ik ben bedroefd om het heengaan van Koen Koch. Ik heb pas een half jaar geleden zijn Korte Geschiedenis van de Grote Oorlog gelezen. Ik was zeer onder de indruk van het samenvattend verhaal, nog nooit eerder op zo een leesbare en spannende manier --ook niet door een WO I historicus-- geschreven.

Let us remember him.