Herinneringen spelen zich af in mijn gedachte sinds ik met verbijstering dit nieuws vernam. Herinneringen zoals naar optredens van de Loekasjes (voorheen a Forest near school), het bandje van onder andere mijn broer, waarin jij de drummer was. Naar een optreden van 2 unlimited op bevrijdingspop, waar we helemaal vooraan stonden. En het bandje wat je voor me maakte van Ned’s Automic Dustbin, dat ik grijs draaide op mijn walkman.
Heel veel sterkte gewenst voor Len’s gezin, meneer en mevrouw de Graaff, Merlijn en Roy en iedereen die hem lief heeft.

Rust zacht Len,
Anninette

Aan allen die hem dierbaar waren, gecondoleerd met het verlies van Lennart. Aan zijn vrouw, zijn kinderen, Marie-José, en Leon, Merlijn en Roy, aan de naasten van Lennart: heel veel sterkte.
Een paar woorden ter nagedachtenis aan jou, Lennart:
Lang, lang voordat we wereldberoemd zouden worden, besloten jij, Ruurd, Gijs en ik een onbegrepen Haarlemse cultband genaamd de Loukasjes op te richten (waarbij de klemtoon met klem op de tweede lettergreep van de bandnaam dient te worden geplaatst). We speelden geen covers, want koffers zijn er om je bagage in te doen. En bagage, zo frank en vrij als we waren, die hadden we niet. We waren autodidact (lees: eigenwijs). Ruurd speelde gitaar en droeg onze, met tienerwoede gelardeerde, pennevruchten voor. Metronoom Gijs speelde slaggitaar en hield de boel bij elkaar. En jij en ik, Len, jij en ik vormden de ritmesectie waarin het speelsheid en experiment troef was. ("Stick a fish in a tatoo gun//Watch what colour ink comes out", zoals Shudder to Think ooit zong.) Het was voor ons alle vier de eerste band. Een groter gedeeld geluk als tienerjongens, je kan je het moeilijk voorstellen. En daarom: dank je voor alle mooie belevenissen, voor de fijnzinnige droogheid van je humor, voor de oerkracht waarmee je jouw eerste band als een noeste Viking slagwerkelijk voortstuwde, maar vooral voor je hechte vriendschap in de vormende periode van ons leven .
Je roffelende triolen staan op mijn trommelvliezen gegrift, lieve Len; je kameraadschap op mijn hart.

Lieve Willy, Mare en Endre,
Wat een schok, wat een verlies, wat een verdriet.
Niet te bevatten.
Jullie zijn in onze gedachten.
We wensen jullie alle kracht toe en veel liefde van de mensen om jullie heen.
Liefs, Fin, Danielle en Andreas

Man, o man!
Dagen zijn voorbij gegaan zonder dat ik letters tot woorden kon toveren om te beschrijven hoe vreselijk dit is. En dan is het onmogelijk te bevatten hoe je familie het ooit een plaats moet geven..
....wat een toffe kerel was je toch...
Herinnering, o, jazeker, vele... Kan niet anders, de families hebben veel tijd met elkaar doorgebracht en het was altijd zo vertrouwd... Ondanks dat er niet veelvuldig contact was de laatste jaren, was het iedere keer als thuis komen, oppakken waar we gebleven waren, heel vertrouwd... heel...natuurlijk...letterlijk altijd.
Meest fraaie moment dat we hebben meegemaakt was je badkamer maken. Met gort droge humor alles een lekkere zwengel geven, echt geweldig. Tijdens het klussen werden de andere huizen gebouwd, de radio op het terrein speelde minimaal 30x per dag Fedde le Grand met Put your hands up for Detroit... En wij maar afgeven en lekker Arrow Jazz luisteren tijdens het klussen.
Ik zal dit en nog veel meer nooit vergeten. Jij ook niet rakker, niet vergeten, beloofd?

Lieve schatten, heel veel sterkte in de komende seconden, minuten, uren, dagen, weken, maanden en jaren...
Zijn plek heeft hij gevonden, rust zacht lieve Len.

Nog vol ongeloof en verbijstering willen wij Willy, Endre en Mare, Leon en Marie-José, Merlijn en Roy, Cees en Ria en alle dierbare vrienden van Lennart condoleren met het grote verlies van deze lieve man, vader,(schoon) zoon, broer, zwager en vriend. We zullen de beslissing die Lennart genomen heeft een plekje moeten gaan geven, maar dat doet zo ongelooflijk veel pijn. We hopen dat je de rust gevonden hebt die je kennelijk erg graag wilde.

Ik heb je leren kennen op de dag dat je ‘verkering’ kreeg met mijn vriendinnetje Willy. Tijdens een wintersportvakantie hebben Willy en jij elkaar door wederzijdse vrienden leren kennen. Na de vakantie kwam je een keer bij Willy thuis langs, waar ik op dat moment met haar aan het borrelen was. Je voelde je gelijk thuis en ging in je blauwe huispak, met sloffen aan, gezellig mee borrelen. Wat moesten Willy en ik lachen om dat pak wat je aan had, je leek wel de reuze versie van het bekende Duracell konijn. Ik ben na deze gezellige ontmoeting naar huis gegaan, je maakte gelijk al een onuitwisbare eerste indruk op me.

Lennart, ik vind je een lieve, humorvolle, gezellige man en ben bijzonder op je gesteld. We hadden altijd fijne gesprekken met elkaar, je integriteit voelde warm en vertrouwd.

Voor altijd in mijn hart, ik ga je missen!

Lieve Wil, je weet dat wij er voor je zijn, hou van jou, lief dinnetje van me.

Esther, Guus, Jesse, Bibi en Lieve