Eindelijk de kracht gevonden om wat te schrijven…
Hé ouwe.. (as usual)
Tja herinneringen..
Helaas ken ik je nog maar kort.. zo’n 43 jaar… binnenkort bijna 44.
Weet je nog die oude vrouw (wij waren een jaartje of 6), ze stond bladeren van een heg af te trekken en deze in haar fietstas te stoppen, haar mond zat vol, ze was aan het eten, trok weer nieuwe bladeren van de heg en stopte deze in haar mond, kan jij haar nu eindelijk eens vragen waarom en wat zij deed, ik denk dat zij nu wel daar ergens rond loopt.
Jij was ook record houder in het uit de Tabour vallen, daarna moest je gelijk onder de douche in verband met het vieze water.
Met de trein naar Heemstede, perron 7A in utrecht richting Haarlem, ik was 14 jij uiteraard ook en reisde mee met Aart en Lidia in de trein, ik ging op vakantie naar de Veldekade, we gingen op vakantie met de Thor…. Zeilen.. Althans varen op de motor, zeilen deden wij bijna nooit maar dat weet eigenlijk niemand. Elke nacht voordat wij weg gingen verbleven wij altijd op de boot om even proef te slapen en te kijken of alles goed was. Luisteren naar muziek op jouw cassette speler met lege batterij.. die ging dus altijd langzamer lopen. Na een goede slaap en ontbijt bestaande uit brinta met yoghurt en veel suiker, zo dik dat je het kommetje kon omkeren, dat was een nieuwe uitvinding van jouw, gingen wij los. Eerst randmeren, jaar later Friesland, jaar daarna nog een keer etc… kan daar nog uren over praten.
Ook jouw drumstel die ik later nog heb overgenomen, we gingen kijken, kopen in Haarlem, hij was grijs en ik weet niet meer hoe wij die thuis hebben gekregen en opgesteld hebben.. 1989 ouwe.
Wat hebben wij nog meer, een keer dat jij met de fiets naar Leersum gekomen, weet je nog.. ook dat je een keer na mijn verjaardag naar Rush ging en ik jou op de bus had gezet.. dat ik met de brommer naar Heemstede kwam, en dat jij achterop ging toen ik je van judo kwam halen… bizar ik met mijn 60kg en jij als reus achterop.
De tijden in Leersum ongekend… eigenlijk achteraf gezien overal met jou.
Ik kan eigenlijk oneindig door gaan met de dingen die wij hebben meegemaakt (bewust en onbewust), als ik er nu over nadenk zijn dat er te veel voor dit blog.
Helaas ben jij momenteel druk met jouw reis waar jij bewust en ik neem aan goed overwogen voor gekozen hebt. Eigenlijk had ik gehoopt dat jij oud zou worden met ons allemaal net als jouw ouders en mijn moeder, jouw broer mijn broer, helaas is dit niet het geval, het is goed, even goede vrienden as usual.
Wij spraken elkaar regelmatig maar liepen nooit de deur plat, we zagen elkaar niet elk uur, elke dag, elke week, elke maand soms niet eens elk jaar.. deze zomer is het 30 jaar geleden dat wij voor het eerst op vakantie gingen.. ieder jaar zouden we gaan zeilen. Het kwam er niet van, ja nog een keer met een zinkende boot aankomen in de haven van Loosdrecht. Vervolgens gingen wij naar het Ijsselmeer, jij zat voor de tweede of derder keer met Willy aan de telefoon om te gaan bbq-en met haar bij jouw ouders.. je wist niet of het wat ging worden, je vroeg zal ik het doen? Ik zei ja natuurlijk man, nu zijn wij aan het zeilen.. straks zit je met de vrouw van jouw dromen te eten…
Maar daarna na zouden we nog steeds een keer afspreken.. het is er nooit van gekomen om weer te gaan zeilen..
Achteraf gezien waren wij best niet zo heel handig met boten. Maar we schoten nooit in de stress ook als wij met windkracht 7 het Ijselmeer op gingen en na 100 meter probeerde om te keren en dat niet ging.. de deur van de kajuit in water vloog en dat wij die toch nog te pakken kregen was een wonder… als het kratje Hertog jan maar veilig bleef. Zo kan ik nog uren door gaan ouwe.. ik hoop ket dat jouw ouders dit allemaal lezen, we waren 15 of 16..
Wij zijn ook het bewijs dat je relatief oud kan worden als je 3 weken lang per jaar hamburgers eet waar meer E nummers in zitten dan in dit bericht..
Tja en auto’s… wij waren altijd zo trots op de bolides.. met name later werd jij eindelijk fan van het merk waar wij vroeger als 6 jarige in speelde, die rode… uren lang…
Letterlijk jouw laatste bericht “ik kom snel even karten” 22 december 2018…
helaas heb ik daar niet meer op gereageerd en had jouw verjaardag in de planning omdat ik die dit jaar niet wilde vergeten…
Rust zacht ouwe en kijk uit met scheten laten daar…… rust en goede reis, ik zie je later wel weer een keer..
Bij de weg, zorg wel voor goede WiFi daar, kan je alles nog even terug lezen.
Sophie vraagt: Gaat het papa, hoe oud is hij eigenlijk geworden?
Nee lief, het gaat even niet zo goed met mij maar de tijd heelt wonden heb ik mij laten vertellen en gelukkig hebben wij de foto’s nog.
43 liefje, 43 … bijna 44
Sterkte voor iedereen….
En voor jou ouwe brontosaurus.. proost, ik drink er nog 1..... jij ook?
