Tips over condoleren of herinneringen delen?
Lieve Lennart,
Plots ben je er niet meer. Het nieuws is vers. Mijn herinneringen aan jou volgen elkaar nu snel op. Wat een mooie tijden hebben we samen meegemaakt zeg!
We waren 16, 17 denk ik. Lekker een beetje aanklooien op het ECL, oefenen met de schoolband met Gijs, Compton en ik. We mochten elke vrijdagmiddag op het ECL een klaslokaal zoeken en dan repeteerden we daar met onze band. Dat zie je op een paar foto’s. Tijdens een schoolvakantie mochten we 5 opvolgende dagen in de gymzaal met de band repeteren en ons eerste optreden was in de muziekles van Jan Wolters (zo heette hij toch, die muziekleraar?). Oscar werd de manager van de band en Edo was er altijd bij, voor de morele support en een stukje catering. Wat hadden we een fijne onbezorgde jeugdige bravoure, lekker zeg.
Ik herinner me onze eindeloze oefensessies op diverse plekken. We woonden allebei nog bij onze ouders, Merlijn woonde ook nog thuis. We oefenden op mijn kamer, bij jou thuis op zolder of in de huiskamer en later oefenden we met de band in De Hoeve in Hoofddorp, dat mooie rare kraakhol. Muziek maken, muziek beluisteren en ontdekken was toen - en is - erg belangrijk.
Op een gegeven moment hebben we onze fietsen aan elkaar geschroefd zodat er een tandem met drie wielen ontstond. Een radiocassetterecorder aan het stuur en wat lekkers voor onderweg achterop. Dat zie je op een van de foto’s. Daarmee zijn we toen (zomer van 1991) door de duinen naar Zandvoort gefietst en we zijn er ook mee naar Compton in Santpoort gefietst. Ook de foto op het paardenkarretje waar mijn zus mee aankwam, was ook al een instant classic.
Jeetje man, wat hebben we gelachen want dat kon zo goed met jou. Eén bonk humor en gevatheid. Jammer dat jij er niet er bent oude makker, maar onze herinneringen blijven.
Voor de familie en direct betrokkenen, ik wens jullie onnoemelijk veel sterkte, kracht en moed. Ik leef ontzettend met jullie mee.
Veel goeds van Ruurd (Blom)
We waren al 17 jaar bezig met de band. In wisselende bezetting en onder verschillende bandnamen. We traden hoogstens eens in de twee maanden op en onze successen bleven daarom vaak beperkt tot de oefenruimte. Lekker makkelijk ook wel.
Toen Lennart onze nieuwe drummer werd, veranderde die situatie. Met zijn enthousiasme en gedrevenheid wakkerde hij eigenhandig het sluimerende vuur in de band aan.
Voorop in de strijd bracht Lennart de rock ‘n’ roll terug in onze muziek. En gaf daarmee een boost aan het zelfvertrouwen van de band. Deze sound moesten we toch aan iedereen laten horen?! We klonken te gek!
Geen half werk voor Lennart. De eerste gig die Lennart regelde, een festival, bracht meteen geld in het laatje. Tot dan toe traden we vooral gratis op. In donkere holen. Voor drie man en een paardenkop.
Lennart regelde dat we onze eigen oefenruimte kregen, een enorme kluis van een voormalig bankgebouw. Onze bandnaam groot op de muur. Lekker alle spullen kunnen laten staan, waaronder de professionele apparatuur die Lennart’s vader Leon beschikbaar stelde. We waren klaar voor het grotere werk. En hongerig.
Want Lennart liet ons vliegen, vooral in onze up tempo nummers. Hij vormde vanaf het begin de natuurlijke motor van de vrachttrein en de keren dat we hebben staan high fiven na weer zo’n weergaloze drumpartij zijn niet te tellen. Meestal gevolgd door een droge opmerking van Lennart, waarbij niet zelden bijzondere termen als de Alien Puppet of Tokyo Sand Blaster geïntroduceerd werden.
Lennart liet ons allemaal een stukje harder lopen en leerde ons meer voor elkaar over te hebben. Een band te zijn. En doelen te stellen. En dat werkte. Binnen no time traden we vaak op, voor steeds meer publiek, met steeds meer bezieling en een permanente glimlach. De lach die Lennart eigenhandig terugbracht. We waren allemaal vrienden geworden.
Bedankt, vriend, rust zacht.
Niet te bevatten dat je er niet meer bent kerel. Samenwerken met je was altijd een genot. Ik klamp me vast aan veel mooie momenten en onze gezamenlijk liefde voor bepaalde bands. Hun nummers zullen voor altijd mijn gedachte aan je levend houden.
Sterke aan familie en vrienden.
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.