Lieve papa,
Hier ben ik weer even, heel even om je te zeggen dat ik zoveel van je hou, je niet kan vergeten, ik je altijd in mijn hart draag en nog steeds iedere dag aan je denk. De scherpe randjes verdwijnen maar de pijn, het verdriet van jou gemis word er niet minder op. De wetenschap dat ik je ooit terug zie en we weer samen zijn maakt het dragelijk. Hou van je lieve papa, zo onzettend veel. Je bent/was mijn/onze beschermengel toen je nog hier was en dat ben je nog steeds. Vertrouw nog steeds op je, dat je ons beschermen zal en behoeden voor gevaar. Ook als er iets met je kindertjes is, zeg ik tegen ze, "vraag opa maar of hij je wil helpen", weet niet of ze dat doen natuurlijk maar stelt mij gerust. Net als je mij altijd gerust kon stellen en nog steeds doet. Kijk dan even naar je foto op de kast, die foto die zoveel vertrouwen en rust geeft. Ach lieve papa al zou ik nog zo mijn best doen om je te vergeten, kan dat niet eens, dagelijks kom ik dingen of mensen tegen die mij aan jou herinneren. Als ik s`middags naar de kantine ga en Henk Greve zie, denk ik aan jou, weet niet hoe dat komt maar hij brengt herinneringen bij mij naar boven van de tijd dat ook jij daar s`middags was. En zo zijn er nog zoveel dingen die nog hier zijn en jou laten leven, je aanwezigheid hier niet vergeten word en ik jou altijd bij me heb. Dag lieve papa, doe mijn best niet meer te huilen, weet dat je daar nooit tegen kon maar soms, heel af en toe zou ik je even willen vasthouden, even tegen je aan willen kruipen en willen dat je nog door mijn haren streek en zegt, komt wel goed kind, maak je maar geen zorgen.