Lieve lonneke ,
Altijd als ik weer in assen was bij mijn vader speelde wij altijd buiten ,
Of met het bessen bosje spelen naast jullie huis of bij de bulten over het slootje springen en wat hadden wij een fantasie samen .
Dat er trollen en andere wezens achter ons aan zaten en dat jij en ik ze dan gingen weg jagen .
Toen ik het las heb ik alleen maar gehuilt waarom jij ?
Ik kan niet tegen goodbye zeggen want dat goodbye means forever
Dus ik zeg lonneke ik zie je snel
Ik ben trots op je dat ik je heb gekent en rust zacht lieverd
Knuffel marit maas je buurmeisje

Lieve lonneke & familie

Ik herinner nog goed de zomervakanties op de witte burg in bakhuizen. We hebben veel tijd en vakamties samen door gebracht en kon altijd erg goed met je lachen . Ook leerde ik veel van hoe jij in het leven stond. We speeldem altijd spelletjes bij je opa en oma en was altijd erg gezellig.

Heel veel sterkte voor de nabestaanden.
Veel liefs ,
Miranda van der schaar

Wij kennen elkaar niet, en ik heb Lonneke niet gekend, maar als moeder van vier, probeer ik me in te denken hoe vreselijk het moet zijn, als je dochter 's ochtends gewoon het huis verlaat en nooit meer terugkomt! Zo intens triest. Als buitenstaander maakt het je al vleugellam, laat staan als het je zo geliefde dochter of zus is. Ik wens jullie Gods kracht en nabijheid toe!
Monique de Roos

Het was vrijdag, vrijdag 18 december 2015, haar laatste vrijdag. Zoals gewoonlijk kwam ze laat de klas in. Ik zei altijd 'Jij gaat nog te laat komen voor je examens.' Waarop ze lachend antwoordde 'Nee hoor, het is maar vijf minuten van mijn huis vandaan.' Na maatschappijleer hadden we de kerstviering, die we hebben geskipt om naar de stad te gaan. Want ja, meneer van Werven mist je toch niet als je er niet bent. Wij fietsten naar de stad en ze legde allemaal dingen uit over make-up die we zo zouden kopen voor mijn voorstelling de volgende dag. Wij waren aangekomen bij de Hema en toen heeft ze me geholpen met een bronzer en een blush uit te zoeken. Zelf trakteerde ze zich op een bronzer omdat het vakantie was. Ze zag in haar tas nog een boekenbon van 25 euro dus we gingen na de Hema naar de Boekenwinkel. Daar hebben even gezeten om de perfecte boeken uit te zoeken. Uiteindelijk heeft ze twee boeken van Game of Thrones en een tekenboek gekocht. We liepen weer terug naar de fietsen en ze raakte even in paniek omdat ze haar fietssleutel niet kon vinden. Ze had haar fietssleutel in haar achterzak gedaan wat ze nooit doet. Ik zei 'Kijk eens in je achterzak.' en toen kreeg ze een lach op haar gezicht. 'Lon, wat moet je toch zonder mij.' Wij stapten op de fiets, ik ging de ene kant op en zij de andere. We hebben elkaar nog een fijne vakantie, fijne kerstdagen en gelukkig nieuwjaar gewenst en toen gingen we allebei de andere kant op. Dat was de laatste keer dat ik haar heb gezien. Ongeveer vijf minuten later was het ongeluk gebeurd.

Soms is er zoveel wat we voelen,
maar zo weinig wat we kunnen zeggen.......
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijden.

Lieve groet,
Diana Bakker

Er zijn geen woorden voor om een kind te moeten missen.
Verschrikkelijk gewoon.
Wij wensen jullie heel veel sterkte.
Sylvana geeft een hele dikke knuffel.
Marjana, Sylvana, Dylano, Anita & Dino

Lieve Marleen,
Ik heb Lonneke maar één keertje gezien; toen ze een keer met jou mee kwam.
Ik heb wel van jou over haar gehoord: je woorden waren vol trots en liefde.
Ik heb óók foto's van haar gezien; een prachtig meisje, dat al hoe meer op jou ging lijken.
Dat maakt, dat ik het gevoel heb dat ik haar een beetje heb leren kennen.
Dat maakt ook, dat ik gevoeld heb wat een fantastische band er tussen jullie tweeën is.
Een band die was, is, en voor altijd blijft.
Ik wens jou, André en Niek, en alle anderen die dit prachtige meisje gaan missen, ontzettend veel sterkte.