Eigenlijk ken ik je al sinds 1980, ik werkte samen met Mary als weekendhulp bij Versteegh, kort daarna kreeg Mary verkering met Ludo en kwamen wij aan de praat als Ludo vrijdagavond Mary kwam ophalen bij sluitingstijd van Versteegh. Ludo ging in militaire dienst en spraken vaak over motorrijden, dat deed ik al een tijdje en Ludo haalde zijn motor rbw in militaire dienst. Daarna zijn wij eigenlijk altijd geregeld in contact gebleven, ook bij de aankoop van de Vlamingstraat en ik weet nog goed dat het eigenlijk een huis was, zonder achtergevel, vloer en verdieping. Cees ( de vader van Mary) keek dan ook erg bedenkelijk met de enorme klus die te wachten stond, Ludo ging echt vol overtuiging aan het werk en, zoals iedereen weet, is dat gelukt. Soms zagen we elkaar maanden niet, maar altijd kwam ik hem weer tegen in de stad, waar wij even gezellig bijkletsen, en zag geregeld Ludo op de steiger, of de bus ergens bij een klant geparkeerd staan of met een groot spandoek zijn naam erop: zo dacht ik dan hij is weer lekker bezig. Ook ons huis schilderde hij en ging altijd voor kwaliteit, soms dachten wij alweer een schilderonderhoudsbeurt nodig te hebben, maar dan kwam ie even op de koffie en vertelde vol overtuiging dat het makkelijk nog een jaartje meekon. En dan nu, je bent er niet meer……. maar zal altijd bij ons blijven, ons schilderwerk zal wel weer eens overgeschilderd moeten worden..... daarna is jouw werk niet meer zichtbaar ......maar ergens zal en blijft er een onzichtbare verflaag , en zo is het in het echte leven ook.....onzichtbaar, maar aanwezig, Ludo bedankt voor alles, je gesprekken, gezelligheid en vakbekwamheid. Mary en the kids, familie; heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Guido en Jacqueline van Duinen