Lieve Margriet, Quint en Sven,

Hoe snel kan het leven volledig op zijn kop staan… Van een echtgenoot en papa die vol in het leven stond met allerlei toekomstplannen en dromen, naar een zieke papa, en een week later een papa die zijn ogen voor altijd heeft gesloten. Een papa die een onbeschrijfelijke leegte achterlaat, niet in woorden uit te drukken.
Maar in onze herinneringen leeft hij voort. Een enkele willen wij met jullie delen door middel van dit filmpje.

Zomaar wat woorden als wij aan Marcel denken;
Broer, zwager, knuffeloom, Noorwegen, Stephen King, Metallica, vissen, onze getuige, skiën, klaverjassen…

Van grote broer, samen spelen, uit logeren bij Oom Ries en Tante Pita, werken op de boerderij, op zondag naar oma, de vakanties in Noorwegen, vissen, bosbessen plukken met een door pa ontwikkeld hulpmiddel om de plukoogst te vergroten.
Later gingen wij ieder ons eigen weg. Jij ging studeren en vond al snel je levensgeluk en grote liefde Margriet. En na wat jaren werd je gezin compleet met de geboorte van je grote trots Quint en Sven. Je bouwde in Nieuwland een fijne kring op met leuke buren en goede vrienden.

Een ding bleef, de zondagen na kerktijd bij pa en moe. Met zijn allen bij elkaar, op zonnige dagen in de tuin en op de steiger, vissen met de kinderen of op hele warme zondagen lekker varen op de Giessen in de Blue Lady. Ook de wintersport vakanties naar Oostenrijk, meegenomen door pa en moe, later alleen door moe. Onze laatste vakantie, nog geen 8 weken geleden lijkt wel een eeuwigheid terug en onvoorstelbaar als we je nu zo zien liggen. Nog volop wezen skiën, je was zelfs bereid om dit keer op een rodel te stappen en samen met moe, Alex en de kinderen in de avond de rodelbaan te trotseren. Je had in al je enthousiasme een onbeperkte avondkaart gekocht voor iedereen. Onwetend dat in de avond, de baan al helemaal aan gort is, en je na een paar afdalingen een hele koude natte kont hebt… We hebben toch maar mooi die avond drie afdalingen gedaan. In de middag en na het avondeten eindigden we in de Stube, onder het genot van een drankje werd er gekaart, gepraat of gelezen.

Als we met kerst niet in Oostenrijk zaten hadden we een gezamenlijke kerstdiner, soms op wat vreemde tijdstippen, zij het door het werk van Margriet of de kinderkerstfeesten van de zondagschool van Mirelle. Er is een kerstdiner geweest dat er nog kerstknutsels voor in de kerk afgemaakt moesten worden die jij vol overgave mee hebt zitten knippen en kleuren. (De foto zit ook in het filmpje, we lachen er nog vaak om)

Ook de gezamenlijke Sinterklaasvieringen die weer in het leven werden geroepen op Peursum toen Juultje geboren is. Misschien niet altijd met grote enthousiasme ontvangen om te moeten dichten en knutselen maar er werd altijd wel aandacht aan besteed wat resulteerde in mooie surprises en een fijne avond met elkaar en natuurlijk aansluitend gezellig met elkaar eten.

De afgelopen maanden leek je lekker in je vel te zitten. In de vakantie nog lekker zitten praten over je werk en over muziek. Net als Mirelle een heel brede muzieksmaak. Van Metallica tot Mark Knopfler. Over het nummer wat je veel hebt gedraaid toen Pa overleed en allerlei andere nummers om met elkaar uit te wisselen. Zo heb ik die avond een aantal nummers toegevoegd aan mijn afspeellijst Volume 1 mix. Vorige week, stond ik groenten te snijden en werd mijn aandacht getrokken door een nummer wat jij met mij had gedeeld.
De tekst gaf mij kippenvel…

And time, is not on our side
But I’ll pretend that it’s alright
She says the Lord has a plan
But admits it’s pretty hard to understand

Before you leave
You must know you are beloved

Dankbaar dat we ondanks de korte tijd die je had nog afscheid van je hebben kunnen nemen om je te zeggen, we houden van je…

Lieve Margriet, Quint en Sven, weet dat we er voor jullie zijn.

Alex & Mirelle, Juultje, Ries en kleine Jan