Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Maria Opdam - Henskens

07-04-192213-08-2009
      Een moeder, een oma...
      Zwijgend sokken stoppen of vertellend koffie drinken... Hoeveel kilo's aardappels zul je geschild hebben? Hoeveel koper en zilver gepoetst? Hoeveel kinderen op je schoot laten rusten? Hoeveel gesprekken heb je met hen gehad, alsof ze even wijs waren als jij, en ze er vaak niets van snapte?
      Hoe vaak zul je gezegd hebben dat alles wat je hebt, door het goede werken van 'onze pa'komt? Hoeveel 'kaken' zul je hebben uitgedeeld? Hoe vaak heb je gelachen om onze daden en ons vermaand dat we beter moesten weten? En kan iemand mij vertellen hoe vaak je sprak over je wiegje in Djokja en je mooie jeugd in Indonesië?
      Zo vreemd als je zo vaak werd gevonden door alle mensen om je heen, zo vreemd vond jij de wereld die steeds vreemder voor jou werd. Je durfde te leven op een manier die eigenlijk nieman anders je voordeed. En al zei iederen tegen je dat het niet goed was, je ging je eigen weg.
      Je durfde anders te zijn en had het lef iemand te zijn die soms niet geaccepteer werd door zijn denken en doen. Je draaide je hand nie om voor en discussie maar je was eenvoudig en wijs genoeg om te zwijgen als de ander hierdoor beter geholpen was.
      Nooit heb je ons aangemoedigd om een bepaalde keuze te laten, of juist te maken. Bij jou hoefde je niet te komen voor een antwoord, eerder kreeg je een tegenvraag. Met die vraag kwam je bij het uiteindelijke antwoord wat in je hart lag. Je hield niet van dwingen, maar wel van het zeggen van de waarheid.
      Je bent een bijzondere vrouw. Een vrouw met geheimen, een vrwou met tranen achter je stralende ogen. Je dikke haar beschermend, rustend over je gedachten en je diepste verlangens. Je mond die zo kon uitdrukken wat je dacht, verborg zoveel dingen die je ons nog wilde zeggen.
      Je lach bracht ons zo vaak tot een intens gelukkig gevoel, gewoon omdat zij écht bestond. In de laatste jaren van jouw leven liet je sterke lichaam je in de steek. Je geest werd warrig en verhalen werden nog vaker eindeloos verteld en herhaald.
      Je wist het en ging met en enorme kracht en humor hier mee om. Menigeen zette je op het verkeerde been als je geheugen je in de steek liet, door een wedervraag te stellen of een goeie grap te vertellen.

      Zó eigenwijs... zó op je eigen wijze!

      We kunnen niet zeggen dat we bij je wat gemist hebben. We kunnen niet zeggen dat we je verloren hebben, omdat alles in ons voorleeft in de wil om jou niet te vergeten. Er is nog zoveel van je wat we niet kennen, zoveel wat we niet weten... daarom ben je voor ons nog steeds die grote persoon die ons eens zei:
      "Ik hou van je, ik heb je lief".
      Een moeder, een oma...

      Ons aller bijzonderste vrouw, vrouwtje wat nooit helemaal volledig van ons was, omdat je ongrijpbaar interessant in het leven stond.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        Lieve Oma,

        Deze site heb ik gemaakt voor mensen die jou niet kunnen bezoeken op het kerkhof, of mensen die daar niet zo veel tijd voor hebben. Bijzonder voor ons Fieke, omdat zij vanuit Amerika waar ze nu is niet naar je toe kan, maar ook als ze dadelijk terug in nederland is zal dat niet zomaar kunnen. Zeker weet ik, dat jullie in gebed en gedachte altijd met elkaar verbonden zullen zijn door jullie sterke geloof.
        Ik hoop ook dat deze site een troost kan bieden aan ons allen, dat we afentoe wat tegen je kunnen zeggen en een symbolisch kaarsje kunnen branden!

        WieWatWaarVoeg toe sometimes you fight an maybe you win you tried over and over again sometimes you just gotta know that it's time for me to let you go.. Lieve Oma wat mis ik jou ontzettend!!

        Liefs xxx Josje

        Josje - Nuland
        20 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Mooiste herinnering
        reactie 1   |   niet OK
        Wij hebben hele mooie herinneringen aan ons oma, vooral de typerende uitspraken. Hiervan hebben 2 kleindochters een stukje geschreven en dit voorgelezen tijdens de avondwake en de begrafenis. Dit kunt u hier onder lezen;

        Ons Oma was een bijzonder mens. Ze had haar eigen levensstijl.
        Dat was, wat haar zo geweldig maakte. Daarom was ze zo speciaal voor ons.
        Oma was neit op haar mondje gevallen. Ze stond dan ook bekend met haar vele leuke uitspraken en grapjes. Daar willen wij deze dienst dan ook graag mee beginnen. Zodat we meet een lach en een traan altijd aan haar terug denken.

        Want wat vind u van:
        Hey Oma, hoe-ist? Waarop meteen volgde "Een beetje beter als den duvel er mee speelt!"
        "Kom hier, even een kaak, want we doen niet vies!" Sinds opa er niet meer is, wilde ze niemand een kus meer geven. Haar laatste kus was voor hem.

        Oma Joe joe, we zijn er! "Joehoeeee ik ben hier!"
        Dat verklaart meteen warom wij jou oma joe joe noemde.
        Lieve Oma, vertel nog eens over Indonesië, Djokjakarta, de plaats waar je geboren bent?
        Och kind, waar mijn wiegje stond, is niets unieker dan het jouwe. Ze was trots op haar geboorteland en dat moesten we maar al te vaak horen.

        En wat dacht u van:
        Kom je aan tafel oma, we gaan eten. Eet smakelijk, en het antwoord was "Eet ze met hapjes."
        Toen een arts vroeg wat ze voor het ontbijt gebruikte, kwam er;
        "O dat is héél simpel, 1 flesje bavaria, en een pak zware van Nelle." Haar schoondochter moest snel ingrijpen, want de arts trapte in het grapje van ons oma.

        Oma, doe eens niet zo eigenwijs! "Ik ben niet eigenwijs, ik doe het op mijn EIGEN WIJZE. Dat is iets heel anders!!!"
        Ze was een liefhebber van uit eten gaan.
        Oma wat wil je eten? "Ik trakteer, doe mij maar chinees! Vergeet de sambal niet!"

        Heeft Spaikey, de hond al een worstje gehad, oma? "Nee dat zal ik snel eens doen.."
        Oma? Heb je Spaikey nog geen worstje gegeven?
        "Oh nee, dat ben ik vergeten dat is mijn éérste werk!"
        Wat had die hond een geluk hé oma, dat je niet alles meer goed kon onthouden.. Zo kreeg hij wel 10 worstjes per uur.

        Oma maakte zich zorgen... ze was immers de 2de vrouw van opa. Ze zei altijd: "Als ik nou dood ga, voor wie zou opa dan kiezen?" Ze was daar erg mee bezig en voor de meeste van jullie klinkt dit vast heel bekend. Het probleem was opgelost toen haar zonen zeiden: "Als onze pa ons ook nog ooit wil zien, zal hij eerst naar jou moeten gaan". Hiermee had ze vrede en was haar hart gerust.

        Lieve Oma Joejoe, dit was jouw levensstijl, dit was wat jou zo bijzonder maakte. Daarom was jij zo speciaal, niet alleen voor ons, maar voor alle mensen die jou lief hadden. Daarom denken wij aan jou terug met een lach, want daar deed je het toch iedere keer weer voor. De lach op en ander zijn gezicht.
        "Oma Joejoe bedankt"

        Josje - Nuland
        18 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Gedicht of lied
        reactie 2   |   niet OK
        De Roos.
        De roos is een bloem die haar leven gesloten opent.
        Op het eerste gezicht word er op haar niet gehoopt.
        De bladeren dicht op elkaar geplakt, als een balletje onhandigheid...
        Langzaam ontstaat er een geur van begrip, een voorzichtig zijn.
        Op de stille achtergrond opent zij wat gesloten was.
        Totdat zij haar leven sluit... door te openen.
        Een roos op haar mooist, knakt om open te staan voor het eeuwige.

        Josje - Nuland
        18 november 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.