Lieve Marije,
Lieve lieve lieve Marije,
Meerdere keren bezocht ik deze Memori site en las ik alle mooie verhalen die voor jou werden geschreven. Ik bedenk me steeds wat ik tegen je wil zeggen. Telkens kan ik de juiste woorden niet vinden. Ik kan niet omschrijven hoe ik me voel, zo hier het leven zonder jou. We kennen elkaar van de tijd dat jij bij de Hema werkte en ik aan de overkant bij de Jamin. Hoe jong zullen we toen zijn geweest? We hebben altijd contact gehouden. Al was dat soms oppervlakkig via Whatsapp of als we elkaar tegenkwamen dat we snel moesten afspreken. De afgelopen maanden werden we steeds hechter. Ik nam jou, en jij nam mij steeds meer in vertrouwen. We spraken vaak naar elkaar uit hoe blij we waren dat we vriendinnen zijn. Dagelijks contact, praten over koetjes en kalfjes. Zelfs als je onderweg was in de auto en al 3 x de verkeerde afslag nam. Ik ben zo dankbaar dat ik de laatste maanden van je leven mooie herinneringen met je heb mogen maken. Samen naar Blijdorp toe. Foto's maken en gek doen, en diepe gesprekken voeren. Samen lunchen bij Zoet of Zout heerlijk genieten van het zonnetje. Op het strand kletsen waar ik je regelmatig tegen kwam met je moeder. Tijdens mijn zwangerschap gaf je mij veel raad als ik last had van onderzekerheden. Zo lief dat je er altijd was. Wanneer dan ook dan stond je voor mij klaar. De geboorte van Liv een paar weken na jouw overlijden is zo dubbel. Ik had zo graag gewild dat jullie elkaar zouden ontmoeten. Maar ik weet zeker dat zij er een beschermengel bij heeft en dat je van bovenaf toch alles meekrijgt. Lieve Marije, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Ik lees vaak onze gesprekken terug en ik krijg daar een glimlach van op mijn gezicht. Dankbaar, zo dankbaar voor de vriendschap die je mij hebt gegeven. Al gaan er weken, maanden, jaren voorbij. Ik vergeet nooit de dag waarop mijn leven stil stond. Toen jij ons verliet. Voor altijd, staat jou naam in mijn hart gegraveerd. Veel liefs, je vriendin Zoë.
