Door onze enthousiaste verhalen wilde jij in 2014 met ons mee naar Gambia.
Wat was het fijn om onze ervaringen een jaar later met jou te delen.
Opa en oma hadden op hun 55 jarige bruiloft als cadeau, geld voor Gambia gevraagd wat wij aan goede doelen mochten besteden.
We hadden contact met Gabriëlle in Kubuneh gezocht waar haar ziekenhuisje en de mensen in de bush behoefte aan hadden.
Vanuit Nederland hadden we knuffeltjes, verband, brillen, etc meegenomen. Op Schiphol deden ze moeilijk over 1 weekendtas (teveel) handbagage. De spullen hebben we in 3 grote taxfree tassen over geladen, zo kon toch nog alles mee.
We zijn in Gambia prijzen in supermarkten en apotheken gaan vergelijken en hebben lopen slepen met potten babyvoeding, betadine, paracetamol, teenslippertjes, rijst, kaarsen, bouillon, etc. Het was maar goed dat we een riant appartement hadden om alles op te slaan. Met een vierwielaandrijf zijn we maandagochtend vroeg vertrokken. Het waren onverharde wegen met diepe groeven en kuilen. Vol interesse heb jij naar de verhalen van Gabriëlle geluisterd. Ze deed haar naam eer aan.
In kololi zijn we de school en kraamkliniek van stichting “future in our hands” gaan bezoeken. We waren onder de indruk en hadden diep respect voor Jan en Dinie die met zoveel liefde dit project hebben opgezet. Ook hier hebben we het nodige achtergelaten.
Je leerde 2 Nederlandse stagiaires kennen waarmee je op het strand met een groep verstandelijk gehandicapte kinderen hebt gespeeld.
Door hun kreeg jij de kans om een nachtdienst op de verloskamer van het ziekenhuis in de hoofdstad Banjul te werken. De dienst was van 20.00 tot 8.00 uur. Het contrast met Nederlandse ziekenhuizen was erg groot.
Hygiëne was er nauwelijks en de moeders lagen achter gordijntjes te bevallen. Het verbaasde jou dat vrouwen op zich zelf waren aangewezen, er geen partners waren om ze te ondersteunen en het verplegend personeel niet liefdevol met ze om gingen.
Het stikte van de muggen die op het bloed van de moeders af kwamen. Je had je zelf met deet ingesmeerd maar had tijdens deze nachtdienst ruim 60 muggenbulten opgelopen. Één kindje had een slechte start, aan reanimeren deden ze niet want de sterke baby’tjes zullen overleven. Na een week kregen de baby’tjes pas een naam omdat het sterfte cijfer de eerste week erg hoog is. Wat een lef en wat waren we trots dat jij met jou liefde de bevallende vrouwen hebt kunnen ondersteunen.
Ik moet denken aan:
-de strandwandelingen die we hebben gemaakt op zoek naar o.a.
geluk schelpjes.
-onze vroege tocht met de veerboot van Banjul naar Barra. Toen de boot
aan kwam, ging de mensenmassa lopen. Jij vond het eng en was bang dat
je onder de voet gelopen werd.
-Het wildpark in Senegal, de foto’s van de zebra’s waren bij jou favoriet.
-De vaartocht over de Gambia rivier met nijlpaarden en krokodillen in een
gammel bootje. Je zag een grote schildpad in het water, toen je dat riep
gingen er veel mensen naar de rechterkant van het bootje
waardoor hij bijna kapsijsde.
-Hoe baby’tjes zomaar in je hand werden gedrukt, bv wanneer een
moeder haar was bij de waterput wilde doen.
-Voor jonge kinderen had jij een bepaalde aantrekkingskracht.
-Primitief slapen in een hutje zonder gas en licht in Georgetown, midden in
de bush met veel brutale apen.
-De keer dat we brood gingen kopen omdat papa ziek was, we van
vrouwen op straat iets wat ze ter plekke stonden te bakken aangeboden
kregen en niet wilden weigeren maar bang waren dat we er ziek van
zouden worden.
-Het weggeven van jouw kleding aan een meisje bij een waterput en een
compound naast ons appartement.
-De bumpsters die op de hoek van ons appartement stonden en jou bij
vertrek naar Nederland een kettingkje en een blad van de Baobab boom
gaven dat gebruikt kon worden als muziek instrument.
-Wanneer je geen baan in het Vlietland ziekenhuis had gekregen, wilde je naar Gambia voor ontwikkelingswerk.
Zelfs in Gambia hebben ze jou in hun hart gesloten.
Zoveel herinneringen, mooie, lieve Marije. ❤️
