Tips over condoleren of herinneringen delen?
De foto’s zeggen genoeg.❤️
Gisteren waren papa en ik op de begraafplaats en vertelde ik hem dat het soms voelt alsof het niet zo is, alsof je zo weer ons leven komt binnen stappen. Het blijft voor mij onwezenlijk en onbegrijpelijk. Het “waarom” kan ik niet los laten en spookt ieder uur van de dag door mijn hoofd net zoals de herinneringen aan jou lieve Marije door mijn hoofd flitsen.
Je was een ondeugende peuter, zo moet ik denken aan een voorval op de camping in Vrouwenpolder. Daar stond een Duits echtpaar waarvan je regelmatig (ik dacht) druifjes kreeg. Je nam een keer de druifjes in ontvangst en bij het weglopen zei je:”takkewijf”. Dit tot grote hilariteit van de jeugd op de camping. Mama stond met het schaamrood op haar kaken en probeerde er een draai aan te geven toen de mevrouw vroeg wat je zei.
Zo kwamen we er rond deze periode ook achter dat je bier wel erg lekker vond.
Papa en mama lieten op een zondag visite uit. Toen we terug kwamen in de huiskamer dacht papa nog een slokje bier in zijn glas te hebben maar deze was leeg. Het is niet in ons opgekomen dat jij deze (voor jouw als klein meisje) laatste slok weleens opgedronken zou kunnen hebben tot mama je later in die week in de bijkeuken met een leeg bierflesje aan je mondje zag zitten.
Hier stond een kratje waarvan jij uit de lege flesjes de laatste druppeltjes dronk.
Wanneer we de eendjes aan de watering eten gingen geven ving mama altijd een eend die jij en Matthijs dan konden aaien.
Op een dag was Lien de oppas je kwijt en trof je bij Brandön je buurjongetje in huis aan.
Brandön zat met een melkzeefje in zijn hand, de vloer en je kleertjes waren zeiknat. Je zat met een theedoek en twee spartelende goudvissen op schoot.
Tijdens het avondeten vroeg mama waarom jullie dit hadden gedaan? Je vertelde dat je de vissen wilde aaien en dat dit niet lukte omdat ze steeds weg zwommen.
Wat had ik deze anekdotes als oma graag aan jou kindjes willen vertellen lieve Marije.❤️
Dit plaatje sprak me aan.
Zo voelt het na je overlijden.❤️
Lieve Marije, het blijft moeilijk om
weer aan een nieuw jaar zonder jou te beginnen. Met elkaar hadden er nog zoveel mooie herinneringen bij moeten komen lieverd.❤️
De decembermaand heeft sinds je overlijden zijn glans verloren.
Ook dit jaar geen versieringen in huis, ze hoorden zo bij jouw lieverd. Jij was de drive om het huis in kerstsfeer te brengen. Papa en Matthijs hebben er nooit zoveel waarde aangehecht maar jij kon er zo intens van genieten. Je maakte foto’s van de versierde kerstboom, van de deurkrans en de gedekte tafel. Voor het eerst na je overlijden heb ik voor op je plekje een hart gemaakt met allerlei verse takjes uit de tuin, alleen de besjes heb ik gekocht. Ik zou zo graag nog meer voor je willen betekenen. Je plekje onderhouden en een kaarsje branden is het enigste en dat blijft zo’n pijn doen lieve schat.❤️
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Cor en Jolanda - Zuidland
24 december 2020
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.