Toen ik bij de brandweer kwam werd ik door Ton de Leede voorgesteld aan de ploegen. Dit zijn de mannen van Delft zei hij maar we hebben ook een brandweervrouw. Als ieder normaal onervaren brandweer mens stelde ik me een soort vrouwelijke Jerommeke (Suske en Wiske) voor die vervolgens met één hand een paard uit de sloot trekt. Toen ik even later werd voorgesteld aan een niet al te lange vrouw met een smal postuur was de verbazing groot. Het respect ook. Niet dat je minder sterk was want dat heb je dubbel en dwars bewezen.
Omdat het secretariaat niet ver van preventie lag in de tijdelijke locatie hadden we al snel contact De gesprekken gingen meestal over onze meiden Larissa en Rosalie... over waar we zoal tegenaan liepen als kersverse mama's. Later kwamen daar nog twee mooie meiden bij Annika en Isabel.
Toen wij naar Nootdorp verhuisde, en ik op zoek was naar een nieuwe school, zei jij gelijk 'OBS De Winde'. Zo geadviseerd zo gedaan. In die tijd kwamen we elkaar naast het werk uiteraard ook vaak tegen op het schoolplein. Maar als school hulpmoeders nodig had waren wij van de partij.
Pietenochtend, Pieten schminken, Paasontbijt, Kerstviering, Sportdag, Leesmoeder, Luizen pluizen of Schoolreisjes...... alles deden we met het grootste plezier.
Dit was een vogelvlucht van mijn herinnering aan jou maar net als in werkelijkheid ging het te snel, je ging te vroeg, en het is vooral niet eerlijk.
Lieve Marjolijn ik ben blij dat ik je heb leren kennen. Je was een vrolijke, gezellige, liefdevolle meid. Ze mogen daarboven in hun handjes knijpen.....
Liefs Ingrid
