Lieve Marjolijn, wii leerden je kennen op de brandweerkazerne in Delft. Mijn vader, Frank Wissink, en jij waren collega's. Wat hebben wij leuke herinneringen aan jou. Het jaarlijkse 'brandweer weekend', oh oh, wat hadden we een lol! En jij was toch echt wel de 'mama' van de hele club. We bleven elkaar zien op de kazerne.
Toen mijn vader alleen kwam te wonen en hij het spoor bijster was, was jij altijd daar. Voor hem! Ook in zijn nieuwe woning, jij ging met hem op pad, bezoekjes aan huis. Jij was zijn beste vriendin in zijn meest donkere dagen.
Toen mijn vader overleed, heb jij nog prachtige woorden gesproken. Zo lief, zo mooi en zo bijzonder. Zelfs daarna hielden wij contact en stond jij altijd voor ons klaar. Zo kwam jij bij ons op het kinderdagverblijf voorlezen, tijdens de nationale voorleesdagen. Je bracht een uniform, een helm en gasmasker mee. En de kinderen mochten het dragen. Je kwam zelfs ook nog tijdens ons brandweer-thema langs met een brandweer wagen. En daar mochten de kindjes in en met de brandslang blussen.
Lieve Marjolijn, wat heb jij veel gedaan voor mijn vader en ons. Wij zijn je zo dankbaar voor je onvoorwaardelijke vriendschap met mijn vader!
Dank je wel lieverd, voor alles. Je bent zo'n enorme kanjer, wat zullen wij je missen en we zullen je nooit vergeten.
Rust zacht!
Dikke knuffel,
Mandy Wissink & Dinny Thepass

Lieve Marjolijn, we leerden elkaar kennen bij de zwangerschapsyoga. Het was een gezellige les waar we met z'n allen konden kletsen en lachen. We waren beiden zwanger van ons eerste kind, wat erg spannend was. Ik was ervan overtuigd dat ik als 1 van de eersten zou bevallen, maar nee hoor, het kind van mij bleef zitten en uiteindeijk was ik als 1 van de laatsten pas aan de beurt.
Na de bevalling hielden we contact en gingen we op dinsdagochtend babyzwemmen samen met Marianne en met onze kids: Larissa, Stijn en Puck. Daarna deden we dan nog een gezellig bakkie in de Viergang. Met de kids hebben we ook allerlei leuke andere dingen ondernomen: naar concerten van Dirk Scheele, naar de geitenboerderij, en ook naar kabouter Plop. De foto bij dit bericht is van een Nijntje tentoonstelling in Den Haag.
Met de opgroeiende kinderen zagen we elkaar wat minder maar we hielden contact, af en toe een bakkie of een etentje, het was altijd gezellig. Ook op het hockeyveld kwamen we elkaar regelmatig tegen.
Zo'n anderhalf jaar geleden hoorde ik het verschrikkelijke bericht dat je ongeneeslijk ziek was, en nu is er het onwerkelijke besef dat je er echt niet meer bent.
De laatste keer dat ik je sprak was je zo dapper en nuchter en zo bezig met je kinderen en zorgen dat het goed met ze zal blijven gaan. Ik vond dat zo lief en stoer tegelijk van je.
Ik ben blij met jouw vriendschap en zal onze laatste lunch bij cafe Du Midi met weemoed blijven herinneren.

Marion

Foto moet ongeveer uit 1995/96 zijn

Als wij elkaar weer eens zagen moesten wij het altijd ff hebben over onze deelname aan Lingo (november 1999) het was geweldig leuk geweest, wij mochten 4 x mee doen geen geld gewonnen het heeft alleen geld gekost maar daar kwamen wij ook niet voor, wij gingen voor de maximale tijd op tv. en dat is ons ook gelukt. Chris van Koppen

Wat hebben wij een leuke tijd gehad in Delft! Ik zal je spontaniteit, je lach, je ff bakkie doen, je zal ik ff een vers bakkie zetten, zullen we ff ijsje halen, echt gaan missen.
De presentatie die jij gaf waar ik tussen al die oudere mensen (oude klanten) gezet werd. We lagen dubbel en de tranen liepen over onze wangen van het lachen.
Je was echt een super LIEVE collega en vriendin.
Bedankt voor alles!