Lieve Schat,
Al zo lang gaan onze gezinnen met elkaar om. Zoveel dingen samen beleefd. Weet je nog dat vuurtje dat we even gingen stoken op oudjaarsavond. Het fikkie werd een hele grote fik. Maar mooi en spannend was het.
En toen kwam die dag, 5 december, dat jullie het slechte nieuws kregen. Dat de artsen gelijk hadden zagen we voor onze ogen gebeuren. Iedere dag moest je wat inleveren, maar boos heb ik jou nooit gezien. Je droge grappen kwamen iedere keer uit onverwachte hoek.
Jij jonge vent. Voor veel mensen zo mooi en bijzonder persoon. Voor iedereen een praatje. Tijdens je looptraining kletste je met iedereen uit je groep. Op je werk kennen ze jou ook zo. Op je reizen maakte je nieuwe contacten. Vaak de benjamin van de groep, maar een zeer gezellige reisgenoot waar iedereen van genoot.
Je leefde volop en genoot ervan.
En nu.......is er een tijd zonder jou , Martijn. En dat doet zeer.
We gaan proberen om Anton , Anne, je broer en je zusje te helpen om weer net zo van het leven te genieten als jij dat deed. Om in jouw geest te leven. Een open, vriendelijk mens , die open stond voor alle mensen om hem heen. Die genoot van zijn reizen. Het wordt moeilijk, het is moeilijk. Maar het gaat lukken......toch ?

Liefs John en Elize

Beste familie en vrienden,

Zoals enkelen voor mij op deze website, heb ik Martijn leren kennen tijdens een reis door IJsland. Hoewel ik enkel via social media de afgelopen jaren contact heb gehouden met Martijn was het duidelijk dat hij genoot van een leven vol reizen en hardloop uitdagingen. Ik wens jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd en hoop dat alle herinneringen aan zijn rijke leven steun mogen bieden.

Groetjes, Renate van der Wal

Beste familie van Martijn,
Met ontzetting las ik de mail dat Martijn, veel te jong, is overleden. Tijdens de vakantie naar IJsland mocht ik hem ontmoeten. Ik herinner me hem als een aardige jongen.
Ik wil u als familie en vrienden veel sterkte toewensen met dit grote verlies.
M.v.g., Cora Koster

Hallo,

Een week geleden las ik het trieste bericht dat Martijn is overleden. Ik heb Martijn leren kennen tijdens een groepsreis naar IJsland. Ik herinner mij Martijn als een vriendelijke, sociale en reislustige jongen. Na de reis bleven we elkaar volgen via facebook en heeft hij mij regelmatig jaloers gemaakt met alles wat hij nog van de wereld heeft mogen zijn.

Ik wens alle dierbaren van Martijn heel veel sterkte toe met het verwerken van dit verlies.

Groeten, Sander de Weert

Aan de ouders, broer en zus, en aan de vele familieleden, vrienden en kennissen van Martijn... wil ik ontzettend veel sterkte toewensen! Ik las zaterdag het bericht en heb er menig traan voor gelaten, daar in IJsland. Aan een andere groepsreis IJsland in november 2013 nam ook Martijn deel en zo leerden we elkaar kennen, om vooral op uitkijk te staan naar poollicht. Toen zagen we het niet, later zag Martijn het wel in Lapland. Martijn was meestal de eerste om mijn Facebook reisfoto's te "liken". Zaterdag na het lezen van dit bericht, gingen we op de uitkijk staan naar poollicht, en het kwam, mooier en kleurrijker dan ooit tevoren. Toeval?! En dan post je een foto van het poollicht, wordt deze foto door mensen geliked... maar blijft de like van Martijn weg. Triest. Onwerkelijk. Dit bericht schrijf ik om aan te geven dat Martijn voor véél mensen van grote betekenis was en dat ik hem nooit zal vergeten. Ik kan me niet inbeelden door welke zwarte periode jullie nu gaan.......... maar wil jullie in alles veel kracht toewensen! Annelies xxx

Lieve Martijn,

Vanaf het moment dat je geboren bent heb je regelmatig in het ziekenhuis gelegen. Je was een vechter en kwam er altijd weer bovenop.

Toen je klein was zagen we elkaar vaak, samen met onze families op vakantie, op verjaardagen of in het weekend bij opa en oma. Later werd dat minder maar via mijn moeder hoorde ik altijd hoe het met je ging en als we elkaar zagen vertelde je over je werk in de tuin, hardlopen, fietsen of over een mooie reis die je had gemaakt. Een paar jaar geleden hebben we, samen met jou en je ouders, nog een paar hele leuke dagen gehad in Frankrijk.

Ik vond het knap van je, dat je ondanks dat je regelmatig ziek was, zoveel ondernam. Zichtbaar genoot.

Toen we begin december te horen kregen dat je een hersentumor had die niet operabel was, waren we geschokt. Oneerlijk dat dit nou juist jou moest treffen. Oneerlijk dat je niet eens de tijd hebt gekregen om een mooie reis naar de sneeuw te maken.Oneerlijk dat je als geboren vechter hier niet tegen vechten kon…

Ik denk aan je als ik ’s-nachts wakker wordt of als ik even alleen ben. Vraag me af wat er met je gebeurd is na de dood. Ik hoop dat de hemel bestaat. Dat je daar nu bent en dat het een schitterende bestemming is.

Petra

Je hebt een steen verlegd, in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen
Neemt de rivier jouw kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee

Je hebt een steen verlegd, in een rivier op aarde
Nu weet ik dat je nooit zal zijn vergeten
Je leverde bewijs van jouw bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Je hebt een steen verlegd, in een rivier op aarde
Nu weet ik dat je nooit zal zijn vergeten
Je leverde bewijs van jouw bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Lieve Martijn,
'T moment waarop jij stierf,
Toen brak mijn hart in twee,
Een helft gevuld met pijn.
De andere helft stierf mee.

Ik lig vaak wakker 's nachts
En denk dan vol verlangen
Aan toen jij er nog was;
Van tranen nat mijn wangen.

De herinnering aan jou
Is wat mij nooit verlaat,
Die vult mijn hart met pijn,
Iets wat nooit overgaat.

Ik berg je in mijn hart
En daar blijf jij voorgoed,
Tot eens die dag aanbreekt
Dat ik jou weer ontmoet.

Heel veel liefs,
Mama xxx