Beste Sylvia,
Als docent gebarentaal heb ik jou en Martin een paar maanden les mogen geven. Jullie maakten deel uit van een heel fijn, bijzonder groepje cursisten, waar ik nog vaak aan terug denk. Wat hebben jullie een grote bijdrage geleverd aan de goede sfeer met jullie enthousiasme, motivatie, vriendelijkheid en bovendien talent!
Op een gegeven moment was het de bedoeling dat jullie zouden nadenken over een naamgebaar voor jezelf. Zoals je weet was Martins naamgebaar heel passend: "ondeugend". Andere herinneringen aan hem zijn zijn grapjes, het praten over de klokjes, jullie vanzelfsprekendheid samen, zijn vakantieverhaal tijdens de toets (wat was hij zenuwachtig! maar hij deed het heel goed!), en natuurlijk de gezellige borrel erna.
Het doet me verdriet dat hij er niet meer is, ik ben blij dat ik hem kort heb mogen leren kennen. Ik wil je heel veel sterkte toewensen in deze tijd.

Liefs, Ulrika

Martin, we kenden je helaas alleen uit de winkel. Maar die 5 minuten zo af en toe hebben een onuitwisbare indruk op ons gemaakt... Altijd een kwinkslag, altijd even lachen en altijd twinkeling in je ogen! Niemand wil jou missen maar wij hopen dat je boven ook zo straalt! Heel veel liefs voor Syl en iedereen die jou lief is..