Beste Sylvia,
Met grote schrik las ik vandaag de advertentie in het HD.
Ik wens je heel veel sterkte met dit immense verlies.
Je gaf aan dat je het op prijs stelde om ook leuke anekdotes over Martin te ontvangen. Daarom het volgende van mijn kant.
Ik kende Sylvia nog maar heel kort en het onthouden van namen was toen al niet mijn sterkste punt. We waren zojuist gefuseerd tot het Linnaeuscollege en ik kwam te werken op de locatie Spaarne waar Sylvia al jaren werkzaam was op de administratie. Kort daarop kregen wij een kaart waarop het huwelijk van Martin Jansen en ene Sylvia Wesselius werd aangekondigd, waarop Margerite zei “hé wat leuk Martin gaat trouwen” . De zoon van vrienden van ons heette nl. ook Martin Jansen en stond op het punt in het huwelijk te treden dus, geen moment gedacht aan een andere Martin Jansen. Bij aankomst op de receptie zei Margerite nog tegen mij “Albert, ik ken helemaal niemand hier, we zitten verkeerd !” Vervolgens liep ik jan Koenen tegen het lijf en vroeg hem wat hij hier deed. Uiterst verbaasd keek hij mij aan en zei dat hij natuurlijk voor Sylvia kwam. Pas toen wij in de rij stonden en ik Sylvia als bruid ontwaarde viel het kwartje en zei tegen Margerite dat het om onze secretaresse ging en dat ze de cadeaubon snel weg moest stoppen. We hadden immers al een inzameling met de collegae gehouden.
Albert en Margerite Scholz

Namens de directie en alle personeelsleden van Hendriks Benzine Vijfhuizen gecondoleerd met uw enorme verlies en heel veel kracht gewenst.

Op gebarencursus leerde ik Syl en Martin kennen, Martin was aan de rechterkant doof en om op de toekomst voorbereid te zijn (slechter horen) zou hij samen met Syl de geheimen van de gebarentaal te leren doorgronden, praten mochten we niet, alleen gebaren, zelden hebben we als klasje van in totaal 6 cursisten zo vaak de slappe lach gehad, en dan met name door Martins grappen en grollen, gecombineerd met zeer serieuze werklust want het was allemaal om het spontane contact met zijn geliefde Syl ook in een niet horende toekomst met hetzelfde gemak te kunnen voortzetten. Een stel dat zoveel plezier heeft, dat overal de zonnige en enthousiaste kant van ziet,, dat werkte enorm aanstekelijk op ons allen, ik weet zeker dat ik dat ook namens onze juf Ulrika en andere medecursisten kan zeggen. Moge de vele fijne herinneringen aan Martin Syl tot steun zijn, en haar helpen haar weg weer te vinden in een wereld zonder zijn aanstekelijke lach, plezier in het leven, heel veel sterkte!
Fijn dat ik hem hoe kort ook heb leren kennen!

Veel liefs
Maaike le Grand