Mijn oudere zus, broer en ik hebben allen les van hem gehad. Allemaal hebben we alleen maar goede herinneringen aan hem. Het was een grappige, vriendelijke, eerlijke en slimme man. Iedereen heeft nog wel een verhaal van Mathieu. De beste docent met een enorme kennis van vrijwel alles maar bovenal een man waar kind van hield en van wilde leren.

Beste familie en vrienden van Mathieu,
ik ontving bericht van mijn ouders in Nijmegen over het overlijden van Mathieu. En daar wil ik graag iets op laten horen. Want Mathieu was mijn favoriete leerkracht op basisschool De Buut. Ik had hem in groep 5 en 6 (ik ben nu bijna 40 dus dat is een hele tijd geleden...) en vond het echt geweldig, en inmiddels ook inspirerend, hoe hij ons lesgaf. Ik was dol op toneelspelen en Mathieu stimuleerde dat enorm in de klas. Ik mocht altijd zelfbedachte stukjes spelen, er was altijd ruimte voor creativiteit. Hij stimuleerde talenten van leerlingen sowieso en 'zag' de kinderen. Inmiddels ben ik docent drama op de pabo en noem Mathieu vaak als voorbeeld: hoe hij zijn lessen aanpakte en introduceerde, dat was memorabel! Ik vond rekenen vreselijk, maar met bordkrijt de tafels op zijn ruiten jasje schrijven maakte het ineens een stuk levendiger. Of breuken introduceren door een kopje koffie te laten vallen en ons de scherven te laten tellen. En we schreven met de hele klas een eigen boek vol verhalen en tekeningen. Iedereen maakte iets wat bij hem/haar paste.
Of die keer dat er een vogel, een kauw, een stukje met ons meevloog naar gym. Mathieu liet het gebeuren, ging 'in gesprek' met de kauw. Hij mocht zelfs de kleedkamers in...Niets was te gek, bij Mathieu kon alles, hij was zichzelf en daardoor konden wij ook onszelf zijn. Het waren voor mij hele fijne jaren bij Mathieu in de klas.
Ik zal Mathieu blijven noemen in mijn onderwijs zodat hij ook nieuwe leerkrachten kan inspireren. Met eigenzinnig, creatief en authentiek onderwijs.
Sterkte voor jullie en warme groet,
Renée Fleuren

Mathieu is een van de warmste origineelste en meest gesloten mensen die ik ken.
Mijn kinderen zaten alledrie bij hem in de klas op de Buut. Ze gingen graag naar school en kwamen terug met de meest prachtige verhalen over Romeinen , Spartaanse opvoeding of de dakloze meester. In de klassencommissie met andere ouders was het altijd gezellig en een vrolijke boel. Hij kon met zoveel liefde en humor over de klas vertellen dat de tranen over je wangen liepen. Onvergetelijk. Later hielden we regelmatig contact.
We grapten altijd dat we later in een huis gingen wonen en dan lekker muziek luisteren en lachen.
Achteraf vraag ik me af waarom hij nooit veel persoonlijk geluk heeft gekend…monsieur Mathieu Est tres serieus maar nooit heureus.
Ik ben dankbaar hem gekend te hebben en wens met mijn hele hart dat hij nu omringd wordt door liefde.
Allen die hem missen wens ik kracht en troost toe.
Adieu Mathieu.
Miriam Meijer.

Een aantal keren heb ik Jeu mogen ontmoeten. Op de ouderlijke boerderij net buiten Sevenum omdat er een feest met mogelijkheid tot overnachting was. Het was in de studententijd van mij en Chris en Piet van Enckevort en nog anderen. We waren door Chris uitgenodigd. Ik kan me er niet zoveel meer van herinneren, maar wel dat Jeu opvallend flamboyante gesprekken met menigeen wist aan te knopen.
Veel later nog een keer in zijn huis in de buurt van Station -Oost in Nijmegen, dacht ik.
Dan ergens in 1992 of 1993 in Padjab een huttendorpje in het oosten van Senegal. Ik woonde drie maanden in dat dorp in het kader van mijn toenmalige studie culturele anthropologie. Het was voor mij een bijzondere onderbreking van mijn onderzoeksstage dat Chris en Jeu voor een paar dagen bij mij op bezoek kwamen. Ik weet nog goed hoe verbaasd ze waren toen ik ze met paard en wagen ( een platte kar) op kwam halen in het 'stadje' Tambacounda. We maakten een rit van ongeveer 15 km door de 'bush' om naar Padjab te komen. We sliepen alle drie buiten op het 'terras' van mijn hut onder een verzengende hitte van ruim 40 graden. Ook .s nachts. Het viel mij op dat Chris met mij mee naar de pindavelden ging om een beertje te helpen wieden (participerende observatie) en dat we ook probeerden te ploegen met een span ossen. Alles onder supervisie van enkele leden van mijn Mandingfamilie natuurlijk. Jeu gaf er de voorkeur aan om vooral in de hangmat te blijven liggen en trachtte gesprekken aan te knopen met mensen uit het dorp. Natuurlijk ging dat moeizaam omdat slechts een aantal dertigers een paar woorden Frans sprak dat ze ooit op een voormalige Franse missieschool geleerd hadden. Na een paar dagen gingen Chris en Jeu door naar Gambia en verder naar de kust. Het was tenslotte een vakantiereis voor hen.
Later ben ik nog eens met Chris en Jeu naar een optreden van de Senegalese zanger Youssou N'dour geweest in de Vereeniging???
Het waren stuk voor stuk zeer aangename ontmoetingen met Jeu. Onder andere vanwege zijn vaardigheid om over allerlei onderwerpen boeiend te kunnen vertellen en altijd van gedachten wilde wisselen.
Deze herinneringen zijn mij dierbaar en zullen mij altijd bijblijven.
Ik wens Chris en natuurlijk alle andere leden van de familie heel veel sterkte met het verlies van jullie geliefde Jeu
Jacques Beekers