In stille dagen, zacht en stil,
waar woorden schuilen bij de wil,
van harten zwaar, door leed geraakt,
is ’t liefde die de pijn verzacht.

Meindert Willem, dierbaar, dicht,
in ieders hart een warm gezicht.
Zijn naam blijft klinken, keer op keer,
een bron van kracht, steeds weer, steeds meer.

Voor hen die achterblijven, moe,
vol vragen, tranen, zonder doel —
bid ik dat God hen dragen zal,
met vrede in elk levensdal.

Dat troost mag komen, dag na dag,
in zonnestraal of vogellach.
En dat Zijn hand – zo sterk, zo fijn –
voor altijd bij hen zal zijn.

Sterkte, liefde, rust en kracht
voor ieder die aan hem dacht.
God zij met jullie, nu en voort,
in elke traan, in elk gehoord.