40 jaren geleden speelden Mike en ik bij Chiel Meijering’s TX109 , een fusion band met lastige composities en louter knettergekke bandleden
Na een concert bleef ik een keer slapen bij Mike op de Bakenessergracht ( als ik me t goed herinner)
In de ochtend hadden we allebei een beetje een kater van teveel biertjes maar ik had als enige honger.
“ Ik weet t of er nog brood is maar zal even kijken “
Mike rekte zijn toch al lange lijf uit en haalde twee laatste boterhammen uit een verder lege trommel in een hoog kastje en hield die naar achteren zodat ik m kon pakken
“ Hap!!” deed zijn hond dankbaar
“ Huilend van het lachen hebben we daar nog even in de keuken gestaan
Het was zondag en geen winkel was toen nog open beseften we later pas
Ik herinner me heel veel lachen uit die tijd
En Mike’s heerlijk knorrende Fender bas
Die had ik graag nog 60 jaar in zijn vaardige handen horen zingen