Yo Moossie, hier weer even een krabbeltje van mij. Heb voor wilma ook een memorandum aangemaakt, dat heeft ze wel verdiend na het zware gevecht dat ze drie jaar heeft moeten ervaren als een verloren gevecht en niemand die haar hoorde klagen. Niemand die zij ook maar lastig wilde vallen met haar problemen omdat jij ook al ziek was in die tijd. Knap heeft zij het weten te verbergen, alleen clau en ik wisten ervan. Daarom zijn wij altijd blijven komen, maar het is wat jij toen tegen mij zei in de keuken `Het is nou eenmaal me kleine sussie`Nou je hebt haar alvast. Zij sprak nog wel heel pesterig tegen mij voor zij ging `nou ben ik lekker eerder bij max en anne en martha en mam en pappa`Klein galbakkie. Maar ik weet dat jullie nu weer de lol hebben samen die je vroeger altijd had met elkaar. Dat gemis moet ik maar nemen.
Mijn derde boek heb ik opgedragen aan jou en martha en wilma. Zodat jullie nooit vergeten worden...
Lief ik mis je nog elke dag en soms bekruipt mij het gevoel van onmacht als ik huil om het verlies van wilma. Het ging zo vlug ook, als je te horen krijgt dat je nog geen 9 maanden meer te leven hebt en je blijft lachen omdat je toch gaat ben je in mijn ogen een kanjer. Zagen andere mensen dat ook maar eens in...
Ik zal je kaarsje even aansteken, zodat het een beetje licht in mijn duistere harses wordt..
liefs van je sussie
ei lof joe
