Lieve Moos, vandaag zou jij 62 jaar geworden zijn, en wij zouden heerlijk morgen even langskomen, als dat nog zou kunnen. Maar je bent er niet meer, al twee jaar weer. Wat gaat het snel, ik heb bij sommige mensen het idee, uit het oog, uit het hart, maar dat is persoonlijk hoor. Ik steek vandaag een extra kaarsje bij je foto aan, en gedenk je op mijn eigen manier. Dat ik je ooit nog zie is een feit, ik geloof daarin. En hopelijk blijft wilma nog even onder ons, al heeft die meid geen leven. Ze is aan haar laatste eindje toe, ik hoop een stukje met haar mee te kunnen lopen net als bij Anne. Ze heeft daar ook om verzocht...Ik ben er ook voor haar, zoals ik er altijd voor iedereen was. Hoewel ik soms denk, wie is er eigenlijk voor mij???Ik was net als jij, een binnenvetter. Het kwam mij op een dijk van een hartkwaal te staan, en stress en noem maar op. Maar je weet het hé gozer, klagers geen nood.Ik mis je en zal je gedenken op mijn geheel eigen gevoelsmanier.Lieverd je trouwe maatje van vroeger Truus blijft je ook trouw die lieverd, zoals zij mij ook regelmatig belt, en mailt...Ik ga toch eens snel langs haar als we naar amsterdam gaan, want zij komt zelf nergens meer. Dus komt mohammed maar naar de berg De lieverd laat je niet in de steek. Wij ook niet hoor. In gedachten altijd bij jou.
Liefs van leny--je sussie
Enne mijn eerste boek is uit, en helaas kan je dat niet meemaken, maar geloof me, ik probeer de naam Kruis hoog te houden in het vaandel....Ik mis je gozer.
lof joe-leny
