Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hey Patries,

Zit hier op m'n werk nog na te genieten van het
weekendje Oud-op-Nieuw met de rest van de Van Der Lek-clan
(Mar hoort daar natuurlijk ook bij) in Limburg. Ach, meiske,
het was bijna als vanouds......zo gezellig!! Wij hadden dit
echt hard nodig, een paar dagen weg met z'n allen. We hebben
al lange tijd niet meer zó gelachen. Het was ècht heel fijn!!
Ook was het heel mooi en ontroerend om jouw Mam zó uit haar
bol te zien gaan...........was geweldig!!! Oma zat ook duidelijk
te genieten van alle kinderen en (enig overgehouden) kleinkind
die gezamenlijk Oud-op-Nieuw zaten te vieren. Ik heb erna van
verschillende mensen gehoord dat ze het zo naar hun zin hebben
gehad en het nog wel een keer over willen doen. Nou, fantastisch,
toch!! Hopelijk kunnen we dit vaker gaan doen en dat de familie
op zo'n manier weer wat closer zal gaan worden. Ach, je weet het
maar nooit, ik zal altijd hoop houden!!

Liefje, ik moet nu met mijn werk beginnen. Oom Eddie en ik
missen je nog steeds heel erg!!

Veel liefs, xxx Tante Jane

Hey schat,

Tijd niets laten horen, maar de wereld blijft bij ons verdriet niet lang stilstaan. Op verzoek zal ik hierbij, voor diegenen, die er 4 juni niet bij waren, alsnog 'mijn praatje' hieronder vermelden, zodat ze dit ook nog kunnen lezen en/of de anderen terugkunnen lezen. Bijna 5,5 maand later sta ik overigens nog steeds achter de inhoud.

****************************************************************************

Ik heb getwijfeld of ik wat wilde gaan zeggen en wat dan..? Maar goed: Vandaag herdenken we ons kind en onze toekomst. En wie dat met ons wil delen, is van harte welkom. 4 juni 2009 is het laatste verjaardagsfeest geweest van Patries. Het is niet voor te stellen dat iemand, die toen zo zichtbaar vol leven zat, er niet meer is. De enorme stilte is oorverdovend, in één klap ook onze toekomst weg. Hoe het mogelijk is, vragen we ons iedere dag af en hoe we verder moeten..

Michael Jackson zong het al ‘I believe that children are the future’ , dus wat is onze toekomst? In maart 2009 had ik nog zoiets gezegd tegen Patries: dat ze met kinderen mocht beginnen (met of zonder vent). Wij waren er wel klaar voor: Opa en Oma…( en we hadden zo’n leuke opa en oma kunnen zijn). Maar, ook als ze er niet aan wilde beginnen, ook goed. Dan hadden we haar nog, met de roddels, met haar eeuwige geklaag over alles en iedereen. Toen vond ik het allemaal ‘so not belangrijk’, maar wat mis ik dat nu. Nu hebben we niets of weinig meer om naar uit te kijken en lopen we vaak doelloos rond, zoekend naar een mechanisme hoe ermee om te gaan. Ik merk dat ik contact met vrienden uitstel, die nog een toekomst hebben, hun levens nog kunnen uitbouwen..

Maar goed, vandaag staan we even stil op haar verjaardag en delen het met haar, gewoon alsof ze er nog is. Drinken we nog wat ergens en hervatten we daarna weer de rest van onze levens.

****************************************************************************
Love & miss you (so much)
xxx

Hallo meiske,

Vandaag wordt een moeilijke dag: Het is het 1-jarige sterfdag van Opa Boy.
Natuurlijk denken wij elke dag aan je, maar nu willen wij even een berichtje
voor Opa via jou sturen. Geef je het a.u.b. aan hem door?!
We missen je. xxx Tante Jane

*******************

Lieve Pa,

"Een jaar geleden......
Wie had dat nou gedacht!!
Papa naar de hemel......
waar Patricia op hem wacht.
Wij blijven achter op aarde,
Met herinneringen aan jullie,
Herinneringen van waarde!!
Verdriet is alles wat ons rest,
Maar zoals altijd.....we doen ons best!!
Verder te gaan met mooie gedachten,
Wetend dat jullie ook,
ooit op ons zullen wachten...!!"

Lieve Pa, we missen je zo erg!!! xxx

Jaja, weer zit ik hier op mijn werk om 06.30uur met weemoed aan je te denken
en herinneringen op te halen. Wat hebben wij saampjes veel lol gehad vroeger.
We hebben altijd zóóó gelachen als je mensen in de maling nam!

Ik mis je!!

Ik wilde iets schrijven, maar ik mis je gewoon...

xxx

Hey sweetie,

Vandaag 2 jaar!!! Het lijkt zo lang geleden, maar voor ons (je familie)
lijkt het op de dag van gisteren. Wij herinneren ons nog alles!!!
De schok, de pijn, het verdriet......alles, alles, alles!!!
Oom Eddie & ik wilden vandaag naar je graf komen, maar dat
kan helaas niet doorgaan omdat Oma Willie in het ziekenhuis
is opgenomen. Mààr.....wij komen zaterdag zeker naar je toe!!!

"Never could I stop thinking of you...
Eventhough if I really wanted too...
No, you are always on my mind!

And 2 years have been passing by...
Still our farewell feels like yesterday...
But you never let me say goodbye!!

Oh, how I wish I could see you once again...
So I could tell you straight to your face...
How I still miss you so much these days!!!"

Ik mis je, meiske,..........méér dan ieder denkt.
Ik hou van je...........méér dan ieder weet.
Tot zaterdag,
xxx Tante Jane (ook een dikke kus van Oom Eddie)

23-06-2011

Lieverd,

2 jaar geleden, die éne dag die ons leven zo heeft veranderd.
Ik denk niet soms aan je,
ik denk elke dag aan je.
Ik mis je niet minder, maar meer.
Ik denk aan je als ik wakker word,
ik denk aan je als de zon schijnt,
ik denk aan je als het regent.
Ik denk aan je als iemand zomaar zegt: "alles goed...?"
Nooit meer is alles goed.
Een goede dag wordt een zes, hooguit een zeven,
een goede dag wordt nooit meer een negen.
Sommige mensen zeggen: "kop op, het is al 2 jaar geleden"
Zij begrijpen niet, voor mij is dit het heden.
Elke dag mis ik je meer en meer.
Mijn dag is beter als jouw naam wordt genoemd,
als ik merk je bent niet vergeten.
Ik kan je alleen vertellen hoe het werkelijk is,
het doet zo'n pijn het enorme gemis.

lieverd, ik mis je zo

Lief meiske,

Vandaag zou je 32 jaar zijn geworden!! Ik hoop dat je de bloemen en glitters mooi vindt,
die Oom Eddie en ik vanmorgen bij je graf hebben gebracht. Nog steeds staren wij daar
vol emotie naar jouw mooie, eeuwige glimlach.
Och, mooi meisje, nog is het niet te vatten dat je er niet meer bent!! We missen je nog steeds:

"Er zijn nog dagen van verdriet,
dan gaat het niet zo snel.
En niemand die mijn tranen ziet,
maar heus.......ze zijn er wel!!
Er zijn momenten van gemis,
nog elke week te veel.
De leegte die bij mij nog is,
die ik met niemand deel.
Zo'n dag is dan zo ongewoon,
dan voel ik me alleen.
Dan zie ik beiden als persoon,
hun armen om me heen.
Ik weet......zij voelen wat ik voel,
ik luister naar muziek.
Dat geeft mij troost, een heleboel
ik word weer energiek."

Ik hoop dat je samen bent met opa en oma de Bruin, opa Boy en Michael Jackson om je verjaardag te vieren.
Enjoy, have fun, rock on......and we'll have a toast on your birthday too!!

Lots of love, xxx Tante Jane

Some people want diamond rings
Some just want everything
But everything means nothing
If we ain't got you

xxx

Hi meiske,

Vandaag is Oom Eddie 62 jaar geworden, helaas moet hij vandaag naar school en ik ben zielig ziek thuis? Nou ja, ziek!! Dinsdagochtend is er operatief een abces verwijderd en zit dus nu zielig thuis. Oom Eddie zag een paar jaar geleden al een bult op mijn rug (naast mijn rechter schouderblad), maar omdat ik er geen last van had heb ik het laten gaan. Omdat hij zo bleef doorzeuren erover, ben ik er vorig jaar voor naar een dokter gegaan. Die zei dat het een ophoping van talg was en als ik geen last heb dan hoefde ik geen zorgen te maken. Pas sinds vorige week woensdag begon het te irriteren en pijn te doen als ik tegen mijn rug leunde en op mijn rug lag. Ik dacht eerst dat er een puistje (bovenop) was gekomen en kapot ging (ik voelde dat het nat was). Na gezeur van Oom Eddie (en het werd pijnlijker) heb ik maandag toch maar mijn huisarts gebeld, maar moest naar een vervanger (ivm vakantie). De dokter zag meteen dat die ophoping van talg was gaan ontsteken en een groot abces was geworden. Ben meteen naar Spoedeisende Hulp bij Zuiderziekenhuis (waar Opa Boy nog heeft gelegen!!)gestuurd. De chirurgen schrokken wel een beetje toen ze het leeg probeerden te halen, want het was ontzettend groot en het lag heel diep, dus ze bleven maar verder snijden totdat het té pijnlijk voor mij werd, want zelfs de extra verdoving hielp niet meer, ik voelde het mesje steeds verder in mijn huid snijden. Op een gegeven moment zijn ze maar gestopt, het werd te traumatisch voor me. Helaas moet het een andere keer afgemaakt worden, want er zit nog meer in. Ik kan nu heel weinig doen, zelfs met typen moet ik voorzichtig doen en kan niet veel bewegen. Dus nu word ik wéér door Oom Eddie verzorgd, want hij moet natuurlijk steeds de wond schoonspoelen, ontsmetten en gaasjes/pleisters vernieuwen. Wij waren van plan om uit eten te gaan ivm zijn verjaardag, maar helaas dat kan niet doorgaan. Ach, we gaan met Goede Vrijdag 2 nachten in het Eden Star Hotel in Hengelo verblijven (als extra kadootje!!), dus dan maak ik het weer goed.
Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis voor controle, dus ik hoop dat ze tevreden zullen zijn over hoe de wond er uit ziet en dat ik voorlopig niet meer te snel terug hoef te komen!! Wat een pech heb ik de laatste tijd, allerlei vervelende dingen gebeuren er achterelkaar.

Wel, liefje, dit is het voor nu. Doe Opa Boy de groetjes en kusjes en zeg maar dat wij hem heel erg missen!!
Natuurlijk missen we jou ook (nog steeds) heel erg, schatje!!
Veel liefs en xxxjes, Tante Jane (ook namens Oom Eddie)