Daar werd ik gebeld, 27-02-2015, 21:00:” Marjolein, je moet nu naar Nigtevecht komen, de bevalling is begonnen en ik weet niet wat ik moet doen” het telefoontje van Patrick, als de wiedeweer vanuit Amsterdam naar Nigtevecht, waar Patrick de ene met de andere sigaret opstak in de keuken, op de zwart/wit geblokte tegelvloer. Nooit gedacht dat hij me zou bellen, uiteraard had hij mij wel gevraagd om hierbij te zijn als het voor hem te zwaar werd, maar eerlijk gezegd nooit gedacht dat het moment suprême daar zou zijn met mij erbij. Wat een avond/nacht hebben we gehad met z’n 3e.. Suus werd ons mee gepuf spuugzat, en wij deden ons best niet ook hier een lolletje van te maken.
Want Goh Pat, wat hebben wij veel gelachen. Je had te leuke humor. De wraptastic, batsboem, ik hoor u denken waar bergt u m op, in de Laai.. alle tell sell filmpjes die nagespeeld werden, we hebben daar zo om gelachen.
Je ongeluk heeft alles veranderd, daar ben ik van overtuigd. Zelfs de ballonnenregen die ik voor je opgezet heb in het ziekenhuis van je loosdrechste gappies hebben niet genoeg geholpen om je volledig te laten herstellen, blijkt.
Ondanks dat we elkaar het laatste jaar niet meer veel gezien hebben, vergeet ik nooit hoe leuk we het gehad hebben. Never a dull moment with you.
Ik wens al jouw dierbaren heel veel kracht en liefde toe met het vinden van een plek om te leven met dit gemis en verdriet. De laatste foto is mijn lievelings foto van jou, die printen we uit voor op de koelkast gap.
