Lieve Peter,
Ik heb je ruim zes jaar geleden leren kennen via mijn toen net nieuwe "verkering" Ron, jouw tafeltennismaat. Jullie kenden elkaar al zo lang, maar ook ik voelde me gelijk bij je op mijn gemak, wat een aardige en relaxte kerel was je!
Omdat ik vaak naar jullie wedstrijden kwam kijken, leerde ik je steeds beter kennen en hadden we vaak lol met elkaar. Je kon zo lekker fanatiek dubbelen met Ron, een plezier om naar te kijken! De laatste uitwedstrijd die ik met jullie meeging, kwam je ons afhalen met je nieuwe zwarte Volvo waar je zo ontzettend blij mee was en vol trots over vertelde..... het zal lastig zijn om nu een zwarte Volvo V40 te zien rijden zonder aan jou te denken!
Ook lol en goede gesprekken hadden we op die avond bij Marco thuis, die gezellige avonden hadden we nog veel vaker willen plannen!
Het mocht niet zo zijn, de tweede keer dat je werd getroffen door die vreselijke ziekte was er geen ontkomen aan.
Fijn dat je toch nog met Ron naar het concert van Iggy Pop bent geweest, ondanks je vreselijke benauwdheid (er was die ochtend nog een liter vocht uit je longen gehaald!). Dit toont weer aan wat een ongelooflijke doorzetter en vechter je was! Wat zullen je meiden trots op je zijn, net zoals iedereen die je heeft gekend trots op je zal zijn, zoals jij je ziekte hebt gedragen.
Het laatste wat ik van je hoorde, was de voicemail die je voor Ron had ingesproken tijdens onze vakantie, toen je al in de hospice lag. Ron begreep niet alles wat je zei (de morfine deed al aardig zijn werk) en vroeg of ik het bericht ook wilde afluisteren. Na het afluisteren ervan kwamen de tranen..... daar op dat terrasje in Bussolengo in Italië hebben we even met z'n tweetjes flink zitten janken toen de realiteit keihard binnenkwam! Gelukkig heeft Ron je later nog vanaf ons vakantieadres aan de lijn gehad, niet te weten dat dit de allerlaatste keer was dat hij je stem hoorde.
Rust zacht lieve Peter, je hebt gedaan wat je kon.....
Dikke knuf, liefs Ingrid

Lieve Peter,
Als ik terug denk aan wat wij hebben mee gemaakt dan denk ik vooral aan de fijne vakanties die we ooit hebben gehad... Met allemaal stelletjes met kleine kinderen naar camping Bell in Frankrijk. Overdag de hele dag achter de kids aan rennen en 's avonds (als het kleine spul eindelijk sliep) gezellig voor de tent ... Gesprekken en wijn tot diep in de nacht!
Mocht er nou meer zijn tussen hemel en aarde dan zoek ik je ooit graag weer eens op om die fijne herinneringen op te halen!
Liefs (ook namens Sanne en Stella) Regina X

Lieve Peter,
Vanaf de kleuterschool tot en met de zesde klas van de Don Bosco School waren wij klasgenoten. Ik denk met veel plezier terug aan deze tijd. Een mooie herinnering aan deze tijd blijft er over..
Op Facebook kwamen wij elkaar een paar geleden weer tegen en zijn wij weer aan de praat geraakt. Direct kwam jij met mooie ideeën om mijn collectie te promoten, een echte vakman.
Ik denk met een warm gevoel terug aan jou enthousiasme en lieve karakter.
Ik ga je missen... Rust zacht.
Liefs, Connie Hardebelt

Lieve Peter,

Wat een verdriet, wat een gemis! Je stond zo energiek in het leven, zo vol mooie plannen. Je vechtlust, je positiviteit, je humor en vooral de wijze waarop je met alle mokerslagen bent omgegaan heeft enorme indruk op mij gemaakt.
Ik kijk met heel veel plezier en warmte terug op onze mooie avond bij Marco thuis, wat hebben wij een gezellige, enerverende avond gehad.
Onze app “ gezellig groepje” wacht nog steeds op een datum voor de sperziebonen schotel bij jou thuis. Nu moet je dit maar gaan klaarmaken voor al je dierbaren die nu bij je mogen zijn.
Peter je was, je bent en blijft van grote klasse !

Warme knuffel
Liefs Martine

Lieve Peter,
Grote broer van mijn allerbeste, liefste, mooiste en krachtigste vriendin.
32 jaar geleden deed ik mijn entree binnen jullie gezin. Volgens mij werd je soms helemaal gek van je kleine zussie en haar vriendinnetje. De lachebekkies!
Later zal blijken dat jullie de bovenburen waren van mijn man Rob. Er zwerven zelfs nog carnavalsfoto’s bij onze familie rond van o.a. kleine Peter. Hoe toevallig allemaal…

Het was aanstekelijk om (van een afstand) te aanschouwen, leren en genieten van je enthousiasme in het opbouwen van jullie eigen bedrijf.
Het was mooi hoe je vol trots sprak over je dochters, Dewi en Luna.
Het was lief hoe je me bedankte dat ik voor Simone klaar sta in goede maar ook in minder goede tijden.
De herinneringen zijn teveel om allemaal te benoemen. Dus zullen we ze met elkaar blijven delen en bespreken. Ongetwijfeld met een lach en een traan.

32 jaar was je dus in zekere zin onderdeel van mijn leven en dan tot slot … sterf je op mijn verjaardag… Toeval?!?! Wie zal het zeggen… Het geeft in ieder geval een extra verbondenheid.

Bedankt! Bedankt dat wij die lachebekkies mochten zijn.
Rust nu maar zacht lieve Peter.

Lieve Peter
Ik heb je zo n 20 jaar geleden leren kennen en vele vakanties met onze vriendengroep naar t buitenland gemaakt Waren leuke tijden. Jaren later ging ik voor mijzelf beginnen als ambulante kapster en jij maakte voor mij de kaartjes en prijslijsten enz
Daar was je top in... Door omstandigheden zijn we elkaar uit t oog verloren totdat ik hoorde dat je ziek was en in t ziekenhuis lag. Ik dacht gelijk ik ga je opzoeken t is toch om de hoek... Vanaf dat moment kregen we weer veel kontakt met elkaar en kwam je uit je werk een biertje drinken en dan knipte ik je haar. Ik vertelde toen een keer dat ik zo graag over de hele wand audrey heburn wilde in de vorm van behang...Oh zei je dat doe ik wel hoor lever jij een bestandje en dan regel ik dat. Paar weken later stond je voor de deur met je rollen behang! Wat was t gaaf,iedereen vond t te gek.
Toen kreeg je t slechte nieuws dat je uitzaaiing in je long had... 5 jaar zei je
Wat een schrik maar je ging ervoor ,altijd even optimistich.. Je belde of ik je haar weer kon knippen maar dan bij jou thuis want je was net weer geopereerd en je trok t niet om naar mij toe te komen.Prima zei ik maar je belde af t ging niet te moe en teveel pijn,Ik ging op vakantie en zouden t erna doen .
Toen ik terug kwam kreeg je t slechte nieuws dat je uitbehandeld was ,ik knipte je haar en t voelde zo raar aan je haar...je zei dood bedoel je ik zei ja eigenlijk wel ... paar dagen erna was ik ff langs om te kijken bij je en toen kwam tom net een bankje van stijgerhout brengen dat had je besteld bij nieuw unicum Wat was je blij je ging gelijk de maten opmeten voor kussens erin en de volgende dag had lisa die al voor je gehaald! Triest genoeg heb je er niet van kunnen genieten want 2 dgn later lag je in de hospice.Ik kwam je wekelijks bezoeken soms werd ik weggestuurd dan was je te moe maar appte je de volgende dag alweer: hey joyce ik ben top fit je kan komen hoor nou top fit haha .Vrijdag 12 augustus ik ging weer heen en je vroeg of ik me schaar mee wilde nemen ,Bob kwam ook mee en simone was er ook We hebben nog gelachen en geintjes en zijn toen weggegaan want je vader kwam ook nog even bij je langs.Ik appte je t weekend of ik vd week weer langs kon komen,nou we kijken wel zei je....Je was op!
Lieve peter ik ga je ontzettend missen,mis je nu al! Ik wens jou meiden Dewi en Luna waar je zo ontzettend trots op was heel veel sterkte toe en simone je broer je vader en verdere familie dat ook Hele dikke kus Joiyce

Hey Peter topper,
Wat hebben wij een leuke potjes tafeltennis tegen elkaar gespeeld, ik was de ideale tegenstander voor jou omdat je bij mij erg veel tijd had en we super mooie en lange rallys speelden, na ieder potje was ik bek af. Ook heb je bij ons team 2 keer ingevallen en ook al was dit 2 klassen hoger, lukte het je de eerste keer om 1 pot te winnen en de 2 invalbeurt zelfs 2 potten te winnen echt super, ik heb zitten genieten tijdens die potten. Bedankt voor de trainings potten en je super mooie karakter. Je bent en blijft een topper.

Groetjes
Martijn schram.
Tafeltennis maat.

Vrijdagavond

Ik zal je missen op onze tafeltennisvrijdagavonden.
Ik weet nog exact toen je het slechte nieuws vertelde. Je was naar de dokter geweest en het was foute boel. Je kwam gewoon nog je wedstrijden spelen. Jij stond zo nuchter en krachtig in het leven. Je had geen keus, jij ging het gevecht aan om deze vreselijke ziekte te overwinnen.
Na elke behandeling hadden we even contact, soms kort, soms wat langer. Ik verbaasde mij er altijd over hoe positief je was. Jouw bedrijf was je trots en tevens jouw afleiding. Vol trots kreeg ik een rondleiding en liet je mij de nieuwe printer bewonderen.
We hadden het vaak over de ‘gewone’ dingen van het leven. Hoe jij in het leven stond en wat je belangrijk vond.

Wat hebben we gelachen op de vrijdagavonden als wij moesten tafeltennissen. Wat konden sommige tegenstanders zich druk maken als het niet lukte. Maar ook jij werd soms bloed fanatiek en reageerde soms waarvan je achteraf zei dat dat belachelijk was. Het spel haalde soms het slechtste in je boven. Na afloop een lekker bok biertje drinken en we konden alles weer relativeren.

Na mijn bezoek in het ziekenhuis en het laatste bezoek in het hospice heb ik afscheid van je genomen. Ik hoopte op een wonder, maar dat was tegen beter weten in. De pijn die je moest dragen gunde ik je niet. Zoals vele andere belangrijke beslissingen heb je je laatste beslissing ook zelf genomen. Ik vond je een top kerel. Je dochters Dewi en Luna en je familie kunnen trots op je zijn. Het was een voorrecht om jou te mogen kennen en de herinneringen zullen mij altijd bij blijven.

Lieve Peet,
Wij kenden elkaar alleen van Bureau van Vliet, vaag... Ik was je eens tegengekomen terwijl je met Lisette, Dewi en Luna aan het eten was bij de Italiaan in Zandvoort. Daarna kregen we echt contact toen jij geopereerd was aan darmkanker.
Even appen, kletsen, bellen of wat we eigenlijk vaker deden: uit eten. Naar een restaurant welke jij meestal uit koos omdat jij bekend bent in Haarlem en ik minder. De leukste restaurantjes op verstopte plekken en altijd hadden we wat te kletsen. Het was geen moment saai. Ik moest vaak lachen om je droge humor, je directheid. Een hele avond lang hebben we bij mij thuis stickers zitten pellen voor Mc Gregor. Biertje erbij en lekker kletsen en lachen. Een moment om voor altijd te herinneren.

Het overlijden van je moeder vorig jaar. We waren op weg naar een restaurant in de stad en jij vertelde dat je een speech voor haar had geschreven. Ik mocht het lezen. Je was niet echt een man van veel woorden maar deze speech ontroerde mij enorm. Zo mooi zoals je haar had neergezet en zo puur. Ik was trots op je omdat je dit ging voorlezen, voor je moeder.

Dan opeens het bericht dat je uitzaaiingen hebt in je longen. Hele molen weer in en geen goed nieuws. Tja, ik heb gewoon pech gehad zei je. En ach, hoef ik ook niet meer aan mijn pensioen te denken (want daar hadden we het tijdens het vorige etentje over gehad). Kijken hoe lang het allemaal duurt. Je gaf je zelf nog zeker wel 5 jaar....

Je had nog zo veel ideeen en vond het geweldig dat ik mijn eigen bedrijf ging starten. Meteen maakte je een idee voor mijn visitekaartje (dat idee van jou ga ik ook uitvoeren en ik heb je het ook nog kunnen laten zien). Helemaal enthousiast was je, met wie ik contact moest zoeken etc. Je wilde de Alpe du"Zes gaan lopen. Ik vroeg of je ook geen trainen. Nee, dat zou je zo wel doen. Ik zei: kom, gaan we samen wandelen. Helaas hebben we dat maar 1 keer gedaan. De wandeling over het kopje en weer terug ging prima, flitsend zelfs want we liepen en jij praatte zelfs honderduit terwijl je had gezegd snel buiten adem te raken. Ook weer iets om als goede herinnering te bewaren. De week erna ging het niet meer, was je kortademig en ging je conditie echt snel achteruit. Tennissen, tafeltennissen, je favoriete bezigheid, kon je al niet meer...

Eigenlijk al snel ging het mis met je en tijdens mijn vakantie appte je mij dat je een week in het hospice lag. Daarvoor was ik thuis bij je geweest en hadden we thee gedronken en zag ik aan je dat het niet goed ging. Alsof er 100 kabouters in mijn long prikken was je reactie. Wat heb jij wat moeten doorstaan. Zo veel respect voor jou hoe je daar mee om bent gegaan, hoe je toch weer relativeerde. I k heb je tijdens mijn vakantie een app gestuurd om te vertellen hoe ik over je denk. Ik wilde dat je wist hoe ik over onze vriendschap en jij als vriend dacht en hoe ik dat beleefde.
Dit schreef ik je:
Lieve Peet, ik moet aan je denken. Al 3 dagen heb ik migraine maar niets vergeleken met jou. Als ik in de sportschool 5 km ren, ren ik ze voor jou. Als ik van het uitzicht geniet, geniet ik ook voor jou. Nu zit ik in t donker op het balkon van de hotelkamer en luister naar de golven van de zee in de verte. Ik denk aan jou. En onze te korte vriendschap. Onze gesprekken, onze etentjes samen. De restaurantjes die jij mij elke keer liet ontdekken. Je bent een goed mens, puur, down to earth, goede humor, het best er van weten te maken. Ik mag je graag en ik wil je als vriend niet kwijt maar ik weet dat dat gaat gebeuren, one day. One day, you"ll fly away....en ik zal aan je denken, altijd. Jij hebt een bijzonder plekje in mijn hart.

Lieve Dewi en Luna,
Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie trotse vader. Hij vertelde altijd over jullie. Trots op jullie! Ik vond het heel dierbaar dat ik er was en mee mocht kijken terwijl jullie vader zijn duim op het stempelkussen rolde en op een wit blaadje moest drukken. We hebben wel om hem moeten lachen. Te dik in de inkt en maar rollen en maar hard drukken zodat er een grote inktvlek verscheen. Jullie idee voor een tattoo met Peter zijn duim...geweldig! Hij was zo trots als een pauw. Ik hoop dat hij het resultaat nog heeft kunnen zien...

Vader van Peter, broer Frank en zus Simone,
Voor jullie ook heel veel sterkte met dit oneerlijke verlies. Het leven is hard en een kind hoort niet eerder te overlijden dan zijn ouders. Peter heeft gevochten maar hij kon dit niet winnen. Helaas is er nog geen medicijn tegen kanker. Ik denk aan de reacties te zien van mensen dat Peter een geliefd mens was. Dat moet jullie sterken in het verwerkingsproces al is het misschien maar een heel klein beetje een steun.

Caroline