Peter, het was een eer en een voorrecht om je gekend te hebben. We hebben samen een paar boekprojecten gerealiseerd, jij als motor en inspiratiebron, ik als samensteller, redacteur, vertaler, Ik bewonderde altijd je creativiteit
en de energie die je had om die in daadkracht en vaak ongebreideld optimisme om te zetten.
Ik bezocht die fantastische expositie in de UB, jij bezocht een fijst van mij en mijn (overleden) marga in Arti. We hadden elkaar nog veel te zeggen, maar onze levens hadden een verschillende afslag genomen. Doodjammer, doodzonde.
Het ga je goed hierboven , mijn verloren vriend!
Ik wens je dierbaren alle sterkte !
Leo



Leo.

Peter, het was een eer en een voorrecht om je gekend te hebben. We hebben samen een paar boekprojecten gerealiseerd, jij als motor en inspiratiebron, ik als samensteller, redacteur, vertaler, Ik bewonderde altijd je creativiteit
en de energie die je had om die in daadkracht en vaak ongebreideld optimisme om te zetten.
Ik bezocht die fantastische expositie in de UB, jij bezocht een fijst van mij en mijn (overleden) marga in Arti. We hadden elkaar nog veel te zeggen, maar onze levens hadden een verschillende afslag genomen. Doodjammer, doodzonde.
Het ga je goed hierboven , mijn verloren vriend!
Ik wens je dierbaren alle sterkte !
Leo



Leo.

We hebben elkaar ontmoet bij het maken van het radioboek voor AH. Wat een geweldig creatief project en ook heel innovatief. We hielden contact en elke keer als we elkaar spraken was het een uitwisseling van ideeën. Hoe belangrijk het is om de lichtjes in je ogen aan te houden, tips voor klanten, stukjes uit de krant geknipt met een opmerking over de post, vragen over sprekers en het spontaan aanwaaien bij ons bedrijf BLOEI: wat zal ik dat missen. Je leverde het proostgedicht voor ons jaarlijks verjaardagsfeestje "ik drink op de mensen", wat een jaarlijks ritueel werd. "het lijkt wel een kleine PINC" was een groots compliment. Hij stimuleerde, spoorde je aan om alle creativiteit in te zetten en vooral ook door te gaan om verschil te maken. Toen Peter me vroeg of ik wilde spreken over bijen bij PINC vond ik dat een hele eer en gaf hij ook veel vertrouwen dat het goed zou gaan. Wat een verdriet dat je nu niet meer hier bent. Heel veel sterkte voor Nelleke en de kinderen en ook voor de hele bijzondere zwerm die je om je heen hebt verzameld en waar je ontzettend veel voor hebt betekend.

Beste meneer van Lindonk. Wat hebben we samen veel gepraat in de showroom over de gehele autobranche en MINI. Prachtige verhalen en samen ervaringen gedeeld wat wel en niet kan in de automotive. Van u heb ik geleerd om minder digitaal bezig te zijn met de klanten, maar meer met pen en papier. Ik zal uw bezoekjes in Amstelveen enorm missen en uw prachtige kenmerkende stem aan de telefoon.

Het gehele van Poelgeest MINI team en ik wensen de familie heel veel sterke.

Michael.

Het bericht dat Peter van Lindonk overleden is, komt als een schok. Ik heb zelden zo’n boeiende en grenzeloos aardige man ontmoet. En dat soort mensen kunnen gewoon niet sterven. Ik kon hem ook zelden iets weigeren, als hij aandacht nodig had van Adformatie of Tijdschrift voor Marketing.
Zijn verwondering was aanstekelijk, maar ook oprecht.

En toen ik na lang aandringen dan eindelijk vorig jaar naar PINC ging, blijkt het ook meteen de laatste te zijn met Peter op het podium. Ik was laaiend enthousiast over dat event. Ik legde aan iedereen uit die het maar horen wilde dat daar nu echt de verwondering vooraan stond en niet het geld verdienen. Dat leek me de juiste volgorde: je maakt iets dat mensen raakt, verwondert of inspireert en dan volgt de rest wel.

Dat is een adagium dat ik nu met me meedraag. Met dank aan die bijzondere man.

Met Peter heb ik voor 't eerst contact gehad in de jaren negentig: hij had een prachtbelevenis georganiseerd in de schouwburg van Haarlem voor het VSB Fonds (met oa Nathalie Houben). Hartverwarmend en krachtig in z'n eenvoud: het publiek op het podium, om de zaal in te kijken. Dat was Peter: anders kijken naar jezelf. We waren allebei geprikkeld door de uitspraak van Wim Bosman: een goed ondernemer neemt een risico per dag. Later hebben we contact gehouden (we deden ons best om zijn inspiratie bij TPG Post binnen te krijgen, zagen elkaar op en rond PINC, maar ook op de Veerstichting, en bij de Reputatiegroep was Peter er altijd bij) en spraken elkaar ook over de opvolgingsmogelijkheden vanuit PINC; hij vond het tijd voor een volgende generatie.

De opvolging van Peter uitdagende vraag, want Peter wist ook: de vent is de tent. Ik denk dat dit moment markeert dat dit wel meevalt: een gouden idee heeft niet alleen meerdere vaders, maar vooral vele erfgenamen. Ik denk dat heel veel mensen iets meenemen van Peter. Peter, ga je missen. Je twinkeling, je bescheidenheid, je branie, je ongelofelijke attenties (hoeveel harten heb jij onder de riem gestoken?) en je relativering: je bent het beste bewijs dat een jonge geest geen jaren kent. Man, wat moet ik aan je denken. Knuffels in de hemel.

Nelleke - Sterkte - Verlies - Voorrecht - Schrik - Energie - Passie - Peter - Inspiratie - Familie - Vrienden - Oprecht - Gemis - Triest - Groots - Speciaal - Leven - prikkels!...

Ach wat kende ik je eigenlijk kort, te kort. Had zo graag nog meer willen horen en meemaken.
Van “may all your days be circus days” tot “ ik moet niet werken, ik mag nog werken”.
Peter; Inspiring, Nurturing and Caring

Dierbare herinneringen aan een bijzonder mens, mijn eerste werkgever.
’s Ochtends vroeg kwam je regelmatig met een rode clownsneus binnen op kantoor. Of na het binnenhalen van een mooie order, nam je Nelleke en mij mee naar het restaurant van Ton Fagel, om het te vieren. Mij een brief dicteren, en ik stenograferen: “mijn secretaresse komt naar Zwitserland om de kunstwerken te brengen”. Je zei niks, maar wachtte mijn reactie af. Ik had nog nooit gevlogen en je gunde mij die ervaring. Dan stiekem en met pretogen afwachten tot ik zou reageren. Je vond het ongelooflijk dat ik nog nooit naar een circus was geweest, dus ik mocht met de familie mee naar het kerstcircus in Carré. Eén dag m’n rijbewijs hebben en dan zeggen: “pak maar de Mercedes en ga dan maar even naar de Keizersgracht in Amsterdam een pakje ophalen. Ik, die amper buiten Rijnsaterwoude of Ter Aar was geweest. Je vertrouwde me, gooide me continue in het diepe, want je geloofde in me. En ik…. ik koester al mijn herinneringen aan jou. Ik vind het een eer je gekend te hebben en voor je gewerkt te hebben.
Ik wens Nelleke, Olivier, Minouk en Karen alle sterkte toe.
Margreet Kuitems-Vrolijk

In de dik vijftig jaar dat ik Peter heb gekend, veel gelachen en een paar keer ook samen dingen gemaakt, heb ik hem ook een paar keer geïnterviewd voor bladen waarmee ik een relatie had. Het waren de leukste soort interviews die je kon maken want hij praatte persklaar: puike uitspraken voor het oprapen. De laatste keer was het voor Grafisch Weekblad (zaliger). Ik viind het nu terug en ziehier de uitsmijter: 'Ja, we hebben een vreselijke puinhoop van de wereld gemaakt en dat zal wel niet beter worden, maar ik kan alleen maar positief elke dag weer beginnen aan de fijne dingen die ik mag doen.'
Zo'n man dus, heb ik er toen nog onder gezet.