Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dank Piet voor alle mooie momenten die we bij de Tacxvrienden hebben beleefd. De laatste keer dat ik je sprak was bij het slotfeest in Noordwijk. Attent als altijd had je de beker meegenomen die wordt uitgereikt aan de Renner van het Jaar. Je had hem speciaal gepoetst , zodat de aanwezige winnaars hem konden bewonderen.
Je was nog vol goede moed om deze koers te winnen. Helaas kwam de eindstreep vroeger dan verwacht.
Dank voor alles wat je de wielersport hebt gegeven. We gaan je enorm missen.
Veel sterkte voor Henriette en de familie

Piet Eversdijk

Veel etappes heb je gefietst. Jammer dat je de laatste etappe niet meer kon halen.Rust nu in vrede Piet.Je was een geweldige persoon.Rust nu in vrede. In de hemel treffen we ons zeker weer.Je schoonzus Selma.

Als vaste bezoeker (en tafelgast) van het Brabants Wielercafé had Piet na afloop van weer een sfeervolle wieleravond altijd tijd voor een compliment of nog een prachtig wielerverhaal. Dat hebben wij altijd erg gewaardeerd. We gaan een groot wielerman en mooi mens missen. En wensen Henriette en het gezin, broers Jan en Fons en familie Van Katwijk veel sterkte toe.

Peet/Tom/Jos Brabants Wielercafé Oss

Dank, Piet, voor die keren dat je me vertelde over je wielerleven. Ik heb je gevolgd op Facebook, zoals je je steeds liet zien naar weer een chemokuur. Heel jammer dat je het niet gehaald hebt. Erg jammer!
Vriendelijke groet van een SurPlace-genoot, Guus van Holland

Lieve Familie
Gecondoleerd met het verlies van Piet.
Toen mijn man overleed heeft Piet mij foto's gestuurd waar hij en mijn man samen opstonden met wielrennen als wij hem tegen kwamen in Limburg maken wij altijd een praatje.
Ik wens jullie veel sterkte

Toen ik Piet de eerste keer interviewde was dat in het bedrijfspand van Havenco in Den Bosch. Na afloop zochten we een mooi plaatsje voor een foto. In de showroom met al zijn producten stond een menselijk skelet voor lesdoeleinden. Piet ging er naast staan en legde zijn arm om de schouder van het geraamte en zei lachend "Cheese". Toen ik wilde afdrukken dook hij ijlings weg, zodat de foto niet gemaakt werd. "Nee, dat wil ik niet," zei Piet, "dat is God verzoeken." We moesten er allebei om lachen, maar nu hij er niet meer is, moet ik eraan denken. Rust zacht, Piet.

Lieve familie,
Voor dit verlies schieten woorden ons tekort.
Te vroeg en te jong.
Wij wensen iedereen heel veel sterkte toe de komende tijd.
Liefs Piet en Dorothé van de Kruijs

Piet was de broer van onze buurman vroeger, en oom van mijn vriendje. Hij kon goed fietsen, net als andere broers. Mijn oudste en beste herinnering gaat terug naar 1980. Toen zat hij met TI Raleigh ploeggenoot Henk Lubberding en 2 andere renners in de kopgroep. Henk demarreerde en won, maar vooral doordat Piet er achter alle aanvallen van de twee anderen counterde. En zelf sprintte hij nog naar de derde plek. Rust zacht Piet!