Lieve familie, vrienden en belangstellenden,
Afgelopen zaterdag was ik in het appartement van pa. Mijn oog viel op een mapje met een artikel over de Furka-Oberalpbahn met een foto van het stationnetje Muttbach-Belvedère. Ooit heb ik dat aan pa gegeven. Hij zei met een glimlach: “Weet je het nog?” Juli 1973 in Zwitserland, daar stonden we met z’n vijven in de sneeuw in het verlaten landschap op weg naar de Rhône-gletsjer. In het mapje had pa het vakantieverslag gevoegd. Mooi om te lezen. Kijk maar op Memori, want daar heb ik het geplaatst. Dan kun je lezen hoe pa genoot tijdens onze vakanties in zijn geliefde Zwitserland. Hij maakte van elke vakantie een verslag. Ik heb Jan en Gerbert het mapje laten zien zaterdag en zij herkenden meteen dit verhaal.
Pa en ma leerde elkaar ruim 70 jaar geleden kennen.
Pieter Boor, zoon van Jan Boor en Hillegonda Bout en Janny Moll, één van de twee dochters van Gerbert Moll en Hendrikje Rebel uit Huizen. Pa en ma hebben elkaar vaak ontmoet bij de hoge bomen van de Oude kerk in Huizen.
Op 13 juli 1954 zijn pa en ma getrouwd. Zij verlieten samen het vertrouwde dorp Huizen en gingen in Lage Vuursche wonen in een oud en groot schoolmeesters huis. Jan en Gerbert zijn daar geboren. Daarna verhuisde zij naar Loosdrecht waar Henk is geboren. In 1970 verhuisden we naar Veenendaal waar pa een nieuwe school mocht opbouwen.
Pa en ma vonden snel hun weg in Veenendaal. Ma ging vrijwilligerswerk doen en pa deed naast zijn werk als hoofd der school veel kerkenwerk en vrijwilligerswerk. Tot op hoge leeftijd was hij betrokken bij de orgelcommissie van de Oude kerk, wat hij met plezier deed.
In de jaren 80 kwamen er meisjes over de vloer in huize Boor aan de Hofstede. De jongens trouwden en vlogen uit. Er kwamen kleinkinderen. Pa en ma zochten ze overal op. In 2005 zijn pa en ma verhuisd naar de Soeverein. Zij hebben daar tot 2009 samen gewoond. De laatste 4 jaar heeft pa ma verzorgd. Dat was een zware periode voor hem. Na het overlijden van ma in 2009 en na 55 jaar huwelijk was de leegte groot.
Pa wist zijn leven weer inhoud te geven. Hij toerde met zijn autootje rond, maakte veel foto’s en legde veel contacten. Hij verdiepte zich in de laptop en internet. Een wereld ging hem voor open. Zijn interesses in de actualiteit was groot. De kleinkinderen noemde hem gekscherend Pietjepedia, een echte onderwijzer én meester voor het leven. Als de kinderen of kleinkinderen op vakantie gingen, kregen zij ongevraagd tips voor bezienswaardigheden. Op de landkaart volgde hij waar iedereen verbleef. Terug van onze vakanties genoot hij van de foto’s.
Hij kwam vaak op bezoek bij de kinderen, kleinkinderen. Nog meer toen er achterkleinkinderen kwamen. Hij genoot van Manoa, Madelin, Joas, Elianne, Luca, Jolie en Biem. Zijn laptop staat vol met foto’s van jullie en jullie knutselwerkjes werden op de muur geprikt. Jullie vaders en moeders mochten veel foto’s aan opa senior of opa-opa afgeven. Het huis staat vol met jullie foto’s. Pa was dankbaar dat hij dat allemaal mocht meemaken.
Hij genoot van zijn vrijheid om te gaan waar hij wilde, dat hij zelfstandig kon wonen en veel contacten had. Pa besefte dat hij kwetsbaar was op zo’n hoge leeftijd. Het afgelopen half jaar was voor hem inleveren. Dat vond hij moeilijk. Voor zijn verjaardag 8 mei jl. zijn al zijn kinderen en kleinkinderen nog op bezoek geweest en hebben afscheid van hem kunnen nemen. Dat viel hem zwaar.
Zijn gezondheid ging de laatste 2 weken sterk achteruit. Pa wilde graag thuisblijven wonen. Met intensieve hulp van thuiszorg Curadomi was dat mogelijk. Wij zijn voor de inzet van medewerkers van van Curadomi zeer dankbaar voor.
De laatste weken hebben we samen met hem veel uit de Bijbel gelezen. Pa putte kracht uit zijn geloof.
Pa was een markante vader, opa en opa senior of opa-opa voor zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hij heeft veel voor ons heeft betekend. We gaan als familie en vrienden verder met goede en mooie herinneringen aan hem.
Uitgesproken tijdens de dienst van Woord en gebed d.d. 26 mei 2020
door Henk namens de familie
