Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Samen met Pieter "Plusklas" leerkracht op de Kors Breijer. Ongelofelijk intrigerend, creatief, soms ook ondoorgrondelijk, maar vooral enorm betrokken en enthousiast. Erop gericht om leerlingen (waaronder ook Maud) brede kennis mee te geven voor hun verdere leven. Inspirerend voor mij, maar vooral voor de leerlingen, waren zijn onverwachte invalshoeken. Zijn onvoorspelbaarheid was tegelijkertijd ook z'n kracht.

Ik zoek naar meer woorden, maar kan ze niet vinden....

Paul Mandersloot (Weesp)

Beste Renate en Maud,
Jullie heb ik niet ontmoet, maar Pieter ben ik regelmatig als docent tegengekomen tijdens zijn studie Toegepaste Psychologie en heb nog warme herinneringen aan zijn bijdrage aan twee van mijn boeken: hij heeft destijds de mooie illustraties daarvoor gemaakt.
Geschokt te horen dat hij is overleden.
Veel sterkte toegewenst,
Markus van Alphen

Beste Renate en Maud,
Van 2011 tot 2013 deden wij de opleiding Toegepaste Psychologie intensief, waarbij wij eerst in Utrecht les kregen en later in Leiden. We hadden een leuke vaste groep en zien elkaar nu nog via Facebook. Een tijdje zat ik niet op Facebook en sinds kort weer wel. Ik vond het heel leuk iedereen weer te zien. Pieter had eerst deze opleiding afgemaakt en is nog verder gaan studeren en heeft ook dat afgemaakt. Ik heb daar echt veel bewondering voor. Volhardend. Heel knap.
Maar helaas vernam ik onlangs het verdrietige bericht van Pieter. Ik vind het heel erg verdrietig en spijtig dat het zo gelopen is. Ik wens jullie en andere familieleden, bekenden veel sterkte toe met dit verlies !
Liefs, Henriëtte

Lieve Renate, Maud, tante Jane en ome Joop, neef Leo en gezin,
Ik heb samen met mijn moeder via de live streaming gekeken naar het afscheid van Pieter.
Een prachtig afscheid met mooie herinneringen aan Pieter.
Ikzelf herinner me de leuke logeerpartijtjes van vroeger en, net als Leo, de verjaardagsfeestjes bij oma waarbij Leo en Pieter inderdaad veel onder de tafel zaten.
Toen we ouder werden verwaterde het contact, maar we kwamen elkaar weer tegen op een feestje van tante Jane en ome Joop bij Loetje in Laren. Het was leuk om zowel Leo als Pieter weer eens te spreken en vanaf die tijd volgde ik Pieter via Facebook. Ik was daar getuige van een trotse Pieter als vader, van een trotse hardwerkende Pieter als psychologiestudent en van zijn afstuderen, van de muziekliefhebber Pieter, van de handige Pieter die mooie varende bootjes kon bouwen en lampen kon opknappen met heel veel geduld, van een blije Pieter als hij een kunstwerk had verkocht. Maar ik heb daar nooit een Pieter gezien waar het niet goed mee ging, hoewel ik wel wist dat hij worstelde met zijn epilepsie. Alleen wist ik niet dat hij daar zo veel last van had dat hij afscheid wilde nemen van het leven. Ik was dan ook geschokt en verdrietig toen ik op Facebook zag dat hij vermist was. Helaas met een verdrietige afloop. Voor Pieter de rust die hij zocht. Voor jullie een groot gemis.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.
Rust in vrede Pieter.

Beste heer en mevrouw Houtekamer, Leo en familie,
Zoveel jaar geleden en ik herinner me nog als de dag van gister hoe onder de indruk ik was van de creativiteit en eigenheid van Pieter.
Mede namens mijn moeder en zus, condoleer ik jullie bij deze met dit grote verlies en wens jullie onnoemelijk veel sterkte.
Lieve groet,
Patty Beuk

Lieve Renate en Maud,

Woorden schieten te kort....
Maar wat hebben jullie met mooie woorden en Maud haar prachtige pianospel en geweldige herinneringen aan Pieter hem een prachtig afscheid gegeven, kippenvel!
Heel veel sterkte saampjes.

Liefs Rob en Anielka

Pieter was mijn buurjongen. We woonden aan de kade van de haven van Hellevoetsluis. Samen met zijn broer Leo hebben we als kinderen veel samen gespeeld. Buiten spelen, kattenkwaad uithalen, in bomen klimmen, pannenkoeken bakken, tenten bouwen, spelletjes spelen. Dit zijn dierbare herinneringen die voor altijd bij me blijven. Ik wens iedereen heel veel sterkte, liefde en draagkracht met dit verlies. Lieve groeten, Karin Klop.

Lieve Renate, Lieve Maud en Lieve Pieter,

Herinneringen aan Pieter die ons bij zullen blijven:

Pieter is ons zeer dierbaar als buurman, altijd maakte hij een praatje met ons als hij langsliep en wij toevallig buiten stonden, of als we elkaar op straat tegen kwamen, de ene op weg naar huis, de andere naar elders. Praatjes over van alles en nog wat, niet lang geleden over zijn onderzoek naar complottheorieën omtrent de Covid-19 crisis. De onbegrijpelijke reacties die hij kreeg naar aanleiding van dit onderzoek.

Hij belde ook aan om nieuwtjes omtrent zijn studie te delen, over zijn onderzoek dat hij deed voor zijn studie psychologie, de statistiek achter zijn onderzoek, de perikelen waarmee de afronding gepaard gingen. Uiteindelijk toch het verlossende woord, hij kwam ons trots vertellen dat hij klaar was met zijn studie. Hij liet ook mooie bouwsels zien, een zelfgemaakte op afstand bestuurbare boot bijvoorbeeld, en vertelde enthousiast over fotolampen en Macintosh computers, en nog veel meer.

We wisten dat zijn epilepsie hem danig in de weg zat, maar hadden nooit vermoed dat het leven zo zwaar voor hem was dat hij besloot dat het genoeg was. Wat een enorme schok. We zullen hem enorm gaan missen, maar respecteren zijn keuze. Lieve Renate, Lieve Maud, heel veel sterkte.

En Pieter, vanaf vandaag zullen de liedjes van Depeche Mode, Oasis en David Bowie een herinnering aan jou zijn.

Liefs en Sterkte,
Maike en Pascal

Pieter was onze buurman toen hij samen met Renate en Maud op nummer 10 kwam wonen. Maud werd vanaf dag 1 dikke vriendinnetjes met onze Jente en omdat Pieter veel thuis was, zagen wij hem vaak. Pieter was overduidelijk dol op Maud en de meisjes mochten altijd samen spelen. Daarbij probeerde hij ook zijn liefde voor de kunst op de dames over te brengen. Maud had daar meer belangstelling en talent voor dan Jente. Ik herinner me nog goed dat Pieter op een dag voorstelde om een keer te schilderen met de meisjes. Jente durfde dat nog niet alleen, dus als moeder kwam ik mee. Na 3 minuten schilderen was Jente al afgehaakt en vroeg aan Maud “zullen we met de roze kassa gaan spelen?”. En daar gingen ze. Enigszins tot teleurstelling van Pieter. Vervolgens zaten Pieter en ik samen te schilderen. Niet helemaal de bedoeling.
Ik herinner met Pieter vooral als een vader die veel tijd had voor zijn dochter en ook voor mijn kinderen als dat zo uitkwam. Een professionele krant maken op de computer, hacks voor de gameboy installeren dat kon hij allemaal en hij maakte bij mijn kinderen indruk met zijn kennis op dat vlak.
Net als Pieter ging onze oudste dochter psychologie studeren. Hij was altijd belangstellend naar hoe het met haar ging.
Na onze verhuizing zagen we elkaar vooral in het voorbijgaan. Zijn vermissing en daarna het bericht van zijn overlijden kwam voor ons als een schok. Het blijft moeilijk voor te stellen dat we hem niet meer zomaar tegen zullen komen.
Lieve Maud, Renate, ouders van Pieter en andere naasten, wij wensen jullie veel sterkte met dit grote gemis.