Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Familie, Renate en Maud,
Pieter was in 1990/1991 een van de leerlingen in mijn tweede HAVO-4 klas, waar ik als 24jarige teken-/kunstgeschiedenisles aan gaf.
Pieter viel op door zijn enorme talent.
En niet alleen door zijn tekentalent, hij had ook een groot rechtvaardigheidsgevoel, veel integriteit, humor.
Ik herinner me nog dat hij vertelde dat hij epilepsie had, even dacht ik dat hij een grapje maakte, maar al snel begreep ik dat het serieus was. En zag ik ook, dat het hem onzeker maakte, de gedachte dat je zomaar even kunt wegvallen.
Door mijn leeftijd werd ik keer op keer aangezien voor leerling in de docentenkamer, en bracht ik de pauzes vaak door met de leerlingen. Pieter was een van de mensen met wie je geanimeerde gesprekken kon voeren. Waar de gesprekken precies over gingen, ik weet het niet meer exact, maar het waren 'mooie gesprekken.'
Tien jaar zocht mijn toenmalige baas, iemand voor de grafische lessen: iemand met zowel grafisch talent als computerkennis. Ik was héél blij dat ik Pieter kon aanbevelen en hij de baan kreeg. Opnieuw leidde epilepsie tot onzekerheid: "Maar Pieter, aan Jan (onze directeur) kun je àlles vertellen, waarom heb je het niet verteld...?" Het kwam weer goed, al kromp het instituut destijds uiteindelijk door de toenmalige internetbubbel-crash. Onze banen verdwenen.
Een vaste plek, waar Pieter's brede en grote talent tot zijn recht kwam, was vast beter voor hem geweest — maar de tijd kende ook tegenslagen.

Ik schrijf woorden, en wis ze weer... besef dat woorden tekort schieten.
Jullie en Pieter had ik zó gegund dat jullie samen 87, nee 100 geworden zouden zijn. De wereld is mooier met mensen als Pieter. Ik ben hem dankbaar voor zijn aanwezigheid in mijn lessen en pauzes en later als collega-docent.

Heel, heel veel sterkte gewenst met dit vreselijke verlies van jullie super-bijzondere man, vader, zoon en broer.
Hartelijke groet,
Jolie

Als studievriend van broer Leo heb ik Pieter meerdere malen mogen ontmoeten in de begin jaren 90. Dit was altijd onder zeer gezellige omstandigheden. Tijdens studenten feesten en borrels in Amsterdam en tijdens Leo’s verjaardagen in zowel Amsterdam als in Naarden. Buiten het feit dat Pieter erg gezellig kon zijn, was hij ook erg geïnteresseerd in wat je te vertellen had, hij was intelligent en onderzoekend. Een zeer welkome gast tijdens zeer prettige evenementen.

Ik wens de familie heel veel sterkte met het verlies van Pieter en zal online aanwezig zijn tijdens de ceremonie.

Mark Davidson

Lieve familie van Pieter,
Tijdens onze lagere schooltijd trokken Pieter en ik veel samen op. We waren buurjongens. Pieter was anderhalf jaar ouder en had een Commodore 64 waar we met casettebandjes de spelletjes op speelden. Ook hadden we samen een hut in het dichte bos vlakbij de snelweg. Hij leerde me ook wat ik moest doen als hij een 'petit mal' had. In de winter schaatsten we samen waarbij hij eens een mooi glad stuk zag en daar z'n sporen in wilde zetten - hij zakte er meteen doorheen maar was er ook zo weer uit. Mooie en dierbare jeugdherinneringen. Tijdens de middelbare schooltijd gingen we onze eigen weg en daarna zijn we elkaar uit het oog verloren.
Ik vind het verdrietig om te vernemen dat hij deze weg gekozen heeft. Daarbij wens ik jullie als familie veel kracht toe. Pieter is een deel van mijn jeugd en ik ben dankbaar voor die momenten met hem.
Niels van Bladeren