Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Renate en Maud en familie,
Ik blijf maar zoeken naar woorden,
want ik weet niet hoe het is.
Maar ik wil jullie laten weten,
dat ik aan jullie denk.
En dat ik jullie heel veel kracht toe wens
bij de verwerking
en het het vreselijk grote gemis.

Lieve Renate, Maud en familie,
Koude rillingen liepen over mijn rug toen ik Maud haar bericht op social media las. Ook Britt en Patrick zag ik wit wegtrekken. Britt haalde nog aan dat Pieter haar heeft leren snorkelen in Spanje, en hij dat met al het geduld van de wereld deed. Wat een gemis voor jullie allemaal. Wij wensen jullie veel sterkte en liefs vanuit Deventer.
Zorg goed voor elkaar dames Houtekamer.
Liefs Natascha, Britt en Patrick

Lieve neef,
Herinneringen...
Verjaardagen bij oma spelend op het pleintje...
Oud en nieuw vieren bij ons, jij met je lange jas op het pleintje tussen het vuurwerk...
De laatste jaren zagen we elkaar niet veel, maar als we er dan allebei waren zochten we elkaar altijd op...
Je mooie kunst die ik altijd bewonderde op Facebook...
Je behaalde master wat ik enorm knap vond...
De mooie foto die je van jezelf plaatste op Facebook toen je nog jong was en wij elkaar nog regelmatig zagen...
Foto's maken bij je ouders en ik schaamde me kapot toen in uiteindelijk in de etalage belandde ;-)...
Hoe ik altijd tegen je opkeek, je intelligentie, je doorzettingsvermogen, je rust, je kracht...
Lieve Pieter, waar je nu ook bent, ik zal je nooit vergeten

Daar kom je aanlopen, je steekt snel de weg over. Komt binnen en zegt goeiemiddag mevrouw. Goeiemiddag meneer en ik lach. Mag ik een pakje van die rooie rakkers, nou voorruit dan maar weer. Mag vrouwlief ook een ? Hmmm ik pak een prime en hij zegt, geef maar een gold een beetje plagen mag. Dit luchtige gespeel is over. R.I.P Pieter en heel veel sterkte met dit verlies. Renate Maud en familie.

In de spaarzame momenten dat we Pieter gezien en gesproken hebben, hebben we Pieter leren kennen als een bijzonder intelligente man met humor en toewijding.

Dat hij zo'n zware last droeg, was ons niet duidelijk. Een last die zo ondraaglijk is geweest dat hij geen enkele andere uitweg meer zag, heeft ons erg diep getroffen.

Waar hij ook is, we hopen dat hij nu verlost is van zijn pijn.

Onze gedachten gaan uit naar iedereen die hem dierbaar had, in het bijzonder naar zijn lieve en bijzondere vrouw Renate en dochter Maud, we wensen hen in deze tijden heel veel sterkte toe.

Tristan en Wendy

Dag Renate en Maud,
Onze herinnering gaat terug naar de periode dat Pieter bezig was met zijn studie.
Op een avond belde de buurman van nummer 10 bij ons aan en vertelde over zijn studie en het onderzoek wat verband hield met zijn studie.
Een sympathieke, geïnteresseerde en begripvolle man die snel een klik kreeg met mijn vrouw afgestudeerd in de kinder psychiatrie.
Bij een tweede bezoek ging het gesprek over predictive profiling binnen mijn vakgebied. Pieter was nieuwsgierig en tegelijk scherp in zijn vraagstellingen. Het is er nooit van gekomen om het boek over dit onderwerp aan Pieter uit te lenen.
De zoektocht naar Pieter viel in mijn werkgebied en het was daarom zo onwerkelijk te vernemen dat Pieter, onze buurman van nummer 10 levenloos gevonden was.
Sterkte gewenst met het verlies van Pieter
Laura en Horst van nummer 18

Je over het hoofd zien dat konden we niet. Met je grote stappen en duidelijke aanwezigheid, liep je zelden zomaar voorbij.
Ik zal ons buurtpraatje missen, dat over alles en niets kon gaan. Ik wens je de rust waar je naar bleek verlangde. Rust zacht Pieter dat het waar je ook bent goed met je mag gaan. Liefs Paul, (Femke & Mirthe) Vrijhoef.

De liefde van filosoferen een gedeelde bezigheid.
Met de opdracht om met een klasgenoot een observatieopdracht te doen gaan Pieter en ik op stap. Bij de draak spreken we af. Zijn lange postuur, beetje slungelig met al grijze slingers in zijn haar en een brede glimlach spot ik hem door de massa. Ook hij heeft de moed bij elkaar geraapt om te gaan studeren. Na een kop koffie besluiten we vanuit hetzelfde gezichtsveld te gaan observeren naar de reizende mensen rond het station.
Op het stoepje in de zon...
Hetzelfde moment en toch zoveel andere dingen waargenomen.

Jij zette door waar ik gedwongen moest stoppen. Amnesie zorgde voor gatenkaas in mijn gedachten.
Dagen worden weken, weken worden jaren... en als het langzaam beter gaat is de wereld hoofdstukken verder...

Dankjewel voor alle mooie gesprekken, je spiegelende vragen en je heerlijke eerlijke humor.
Het is een groot gemis.

Verschrikkelijk,dat nieuws over Pieter
Met dat nieuws kwam er een stroom van herinneringen en emoties naar boven.
Hoe vaak hij als vriend van Job bij ons thuis kwam.
De prachtige tekeningen die hij maakte.
De zomers die hij bij ons in Frankrijk doorbracht,waarin wij het met elkaar fijn en gezellig hadden.
Prachtige herinneringen aan een zo begaafde jongen.
Ik kan geen woorden van troost vinden, het is te heftig