Met een glimlach denk ik aan Raf. Als medewerker van de gemeente oirschot leerde ik hem kennen. Altijd gedreven, vriendelijk voor iedereen en een mooi mens. Als ik hem ergens tegenkwam na zijn afscheid als wethouder maakten we altijd een praatje. Veel sterkte gewenst aan alle familie en vrienden van Raf!

Ik leerde Raf jaren geleden kennen tijdens een PvdA-bijeenkomst over Jeugdzorg, zeker 15 jaar geleden . We vonden elkaar direct en werden grote vrienden. Dat ging niet alleen over politiek, ook al konden we daar samen goed over bomen. We gingen met onze gezinnen jaarlijks samen op vakantie, klusten samen, hout hakken, en dan weer naar een PvdA congres.

Bij een van onze laatste fietstochten in Zuid-Limburg reden we langs een elektronicawinkel waar een oud Philips-uithangbord hing. Daar was ik al een tijdje naar op zoek. Raf kneep zijn remmen in en ging meteen vragen of het bord misschien te koop was. Dat was typisch Raf. Oog voor de ander en direct erop af. Hij was een doener, een bouwer. Stond nooit aan de zijlijn. Of het nou ging over de politiek, de vakbond of het onderwijs. Toen hij ziek werd, was hij binnen no time lid van de cliëntenraad bij het ziekenhuis, om op te komen voor de rechten van zijn medepatiënten.

Als Raf iemand vastpakte, liet ie niet meer los. Iemand die je de waarheid zei, ook al was die soms niet leuk om te horen. Dan kreeg ik ineens een appje: “Hoe is’t? Ben je er al op af geweest? " Die mensen heb je nodig in het leven. Ik ga hem enorm missen.

Als Raf de telefoon opnam klonk het steevast, “ja hallo, met mij”. Ik heb in de tijd dat Raf voor de laatste keer wethouder mocht zijn in de gemeente Oirschot veel met Raf aan de spreekwoordelijke lijn gehangen en dus de woorden “ja hallo, met mij” vaak mogen horen. Ondanks dat we er verschillende ideologieën er op na hielden bleven we altijd op zoek naar de verbinding. Iets wat ik altijd zal blijven waarderen.

Goh Raf, dat is voor ons onverwacht. We zijn er stil van.
Sterkte Rieneke, Jan en verdere familie.
Raf was een prachtig mens! Sociaal democraat pur sang.
Groet Piet en Wietje Selen
Rouweelse Veld Kronenberg

Het droevige nieuws heeft ons bereikt in zijn geboortedorp Millen-Riemst (België)
Onze oprechte deelneming.
Rik en Martine Aelberts-Lecoque
3770 Millen-Riemst (België)

"Ha kwal", als ik dat hoorde dan wist ik dat Raf in de buurt was.

Vroeger kwam ik vaak bij jullie over de vloer en aan die tijd heb ik zeker een aantal levende herinneringen. Zo herinnerde Raf mij altijd aan het feit dat ik "zijn leven heb gered" toen hij van de ladder was gevallen en Joep zijn kreten om hulp niet hoorde. Ik vond Raf aan de zijkant van het huis met een flinke jaap in zijn hoofd en ben vervolgens een washandje gaan halen om het bloeden te stoppen. Raf schroomde er daarnaast ook niet om om mij te herinneren aan mijn minder "fraaie" momenten, zoals die keer dat ik tijdens een feestje in "het huisje" de deur van de douche verwarde met de deur van de wc, afijn ik zal jullie de details besparen.

Maar zo ken ik Raf, rechtdoorzee en niet bang om zijn ongezouten mening te geven.

Tijdens onze jeugd stond Raf altijd klaar voor ons (Joep en zijn vrienden), zo bracht hij ons graag naar bijvoorbeeld Charleroi airport als we op vakantie gingen (om vervolgens luidkeels "Bullshit" te roepen in de parkeergarage als het niet ging zoals hij wilde) en ook aarzelde hij niet om ons midden in de nacht op te halen in Eindhoven na het stappen. Terwijl Joep met Raf aan de telefoon hing en zei dat we met 11 man waren hoorden we van Raf "Nee dan kom ik niet". Vervolgens zei Joep "Oké, dan zijn we met 5". "Ik kom er nu aan!" was Raf zijn reactie, die vervolgens 11 man mee terug nam in zijn auto met af en toe een broodnodige sanitaire stop.

Ondanks dat we elkaar de laatste jaren minder hebben gezien kan ik zeggen dat Raf ook belangrijk is geweest in de opvoeding van mij en mijn vrienden. Zo heeft hij ons bijvoorbeeld ook wijze lessen geleerd toen we tijdens het kamperen in jullie achtertuin een keer iets teveel bomen om hadden gehakt. We konden daarna terugkomen in de herfstvakantie om deze bomen netjes te kloven, een soort taakstraf. Achteraf kijk ik hier met een zeer warm gevoel op terug! Raf, bedankt voor alles!

Rieneke, Katrijn, Joep en Jan (en natuurlijk ook de aanhang), heel veel sterkte met het verlies, Raf laat een groot gat achter maar ik weet zeker dat hij supertrots is op jullie allemaal.

Liefs,

Thomas.

Wij schrikken van het bericht dat Raf overleden is. Wij denken aan hem als een fijne collega die zei wat hij ergens van vond ook al kreeg hij tegenspraak. Een collega die altijd voor je klaar stond en oog had voor 'de student'. Wat een groot gemis. Ralf, je was een ontzettend fijn mens.
Lieve familie, veel sterkte bij dit grote verlies. Hans Janssens en Petra van den Brand ( ex-collega's van Fontys)

Raf, een mens met een groot sociaal hart, die onvermoeid opkwam voor de kwetsbare mens. Als mederaadslid van de PvdA heb ik hem ervaren als een gedreven persoon, die voor deze groep mensen zoveel mogelijk zijn zegje wilde doen en ik als de meer bedachtzame, die hem soms in toom probeerde te houden, maar wel met een enorm wederzijds respect voor elkaar standpunten en ideeën.
Raf, ik zal je nooit vergeten!