Ach Rene, wat zullen we jou missen. Jouw ontwapenende lach, jouw temperament en jouw spontaniteit.

Jij hebt viool gespeeld voor Tom op zijn vijftigste verjaardag of zomaar voor mij in de tuin, waarbij ik aan onze kant zat te luisteren naar Joodse liederen of " The Wild Rover".

Jij hebt verteld over jouw passie voor het slagersvak , maar ook over jou beroep als leraar Engels. En ik noemde jou d' Artagnan, vanwege het schermen dat jou zo dierbaar was.

Jij hebt mij geraadpleegd toen de kanker de kop opstak in jou leven en we hebben gesproken over kansen, onzekerheden en de angst die dit met zich meebracht. Ik vond jou zo dapper in die strijd die je uiteindelijk niet kon winnen. Nu heb je rust, en alle mensen die jou dierbaar zijn geweest gaan nog heel vaak aan jou denken met een glimlach.

We woonden samen aan de vallei en genoten van de natuur. Ook de dieren zullen je missen.

Samen naar het middelbare school gala in 2010.

René heeft op mijn bruiloft gespeeld. Wat hij er niet bij vertelt aan mensen, is dat dit ook zijn 28e verjaardag was. Ik kwam ook een foto tegen van precies 5 jaar ervoor, toen hij voor zijn verjaardag om een taart had gevraagd met de omschrijving "billenkoek". Zo gevraagd, zo geleverd. Wat een verschil maakt 5 jaar, en ik vind deze foto's allebei ontzettend René.

René en Evelien zouden helpen met het uitzoeken van mijn nieuwe meubels. Maar René vond toch andere dingen interessanter dan de meubels :)