Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Een mooie zondagmiddag in het voorjaar van 1998. Mijn Hans (vanRijs) stapt op de scooter om naar de Arena te gaan. Een half uurtje later komt hij terug mèt Richard en Emile.
Zowel Hans als Richard gingen naar Ajax, maar Ajax speelde uit..
Twee warhoofden die gierend van de lach de keuken in verdwenen en aan het bier gingen. Emile en mij verbaasd achterlatend. Ik ging met Emile mijn moestuin in en herinner me een hele lieve jongen die gezellig kletsend alles van de tuin wilde weten.
Mijn Hans was heel erg gek op Richard en had altijd tijd en geduld voor hem. Ik weet zeker dat Hans hem daarboven, op de wolk waar het altijd feest is, opwacht om een beetje verder te keten. Ik wens jullie allemaal veel sterkte en kracht.

Wat hebben wij intensief samengewerkt bij Leuk Werkt Worlwide. Al die produkties voor Postbank, Peijnenburg, Nestea.....
Wat heb je me gek gemaakt tijdens de casting voor de happen-naar-Peijnenburg-baby, het maken van het blauwe leeuwenpak voor de Postbank, het zoeken naar de meest opgepompte kampioen bodybuilding voor Nestea. Die Nestea commercial moest ik persé inspreken, want..."jij hebt zo'n lekkere nichterige stem".....
Je bent een keer bij mij thuis geweest na een flinke borrel in cafe t' bontepaard. Daar hebben we samen met mijn kinderen een dikke vette uitsmijter zitten eten. Je was allerlei megalomane ideeen aan het spuien om mijn serre uit te bouwen.....je hebt toen een grote indruk op mijn kinderen gemaakt....maar bovenal vonden ze je een grote lieverd. En dat was je....lief, eerlijk, ontwapenend.
De laatste keer dat ik je sprak wilde je samen met mij (en wie weet met hoeveel anderen) griekse beelden ontwerpen voor op grasmaai-robots.....ik moest ze dan aan de man brengen......weet je wat ook leuk is.......
dag lieve Richard

Lieve zoon,
Nooit kon ik vrolijk meelachen om de leuke verhalen over jou, bang dat het je zou schaden, bang dat mensen je niet serieus zouden nemen, bang dat jou iets zou overkomen. Een bange vader die verschrikkelijk veel van je hield, kan die bezorgdheid nu naast zich neerleggen.
Nu kan ik meelachen om de nieuwe verhalen die ik hoor. Onbevangen kan ik de trotse vader zijn, trots op je genialiteit en al het werk dat je maakte, maar vooral trots op wie je was als persoon. Ik ben ontroerd door de vele mooie reacties van de mensen die jou hebben meegemaakt. 6 februari zou ik naar je toe vliegen, maar het noodlot besliste anders, ik zal je nooit meer in mijn armen houden.
Lieve Richard wat zal ik je missen.
Papa

“Weet je wat leuk is…” waren Richard’s gevleugelde woorden, dus die leen ik even. “Weet je wat leuk is….”, hem te eren met een tentoonstelling over z’n werk en zijn vele ideeën en zou jullie t.z.t graag willen uitnodigen.

Dag lieve rare man, we gaan je missen....
Boudewijn Smit & Odette Stuyt

Vaarwel grote stoere vent..
Ik heb genoten van onze gesprekken
Op zondagochtend bij het ontbijt als
Je langskwam in Suriname met je mooie
Verhalen en verrassende ideeën.
Groot gemis voor de familie.

We waren jong. We waren druk. Kling klang kloeng - daar ging een stoel, daar was Richard, Kuiperrrr!
Klong! - en daar was Kirschner. En knalboem! - daar was Rob 5.
Barman dorrrrrst!
Sorry van de stoelen!
Zo maar een mooie zonnige middag in de serre van Luxembourg - Spui 24. Richard was woest, getalenteerd, te goed voor de reclame, te goed voor de Pels, dus gingen we naar de Supperclub, ja dat was leuk, met die witte kussens zonder schoenen, toples meisjes op rolschaatsen mét wodka, én die eerste pilletjes toen van de Bagwhan, dinges had ze bij zich, uhh hoe hete die producer nou ook alweer, met dat brilletje, ja die! Hard werken maar ook hard leven. Zo waren wij. En nu... poeh. Rustig aan. Toch? Richard!? Joehoe!... Waar waren we gebleven? De familie Kuiperrr, nu dan zonder Richard. Poeh. Te vroeg, te jammer, te veel talent? Denk het wel! ✝︎ Heel véél sterkte familie, kinderen, kleinkinderen en andere dierbaren. Namaste!

Ik keek zojuist online naar de herdenkingsdienst van Richard. Mooie woorden werden er gesproken, herkenbaar en verdrietig. Zo mooi gesproken ook door zijn geliefde kinderen.
Richard was weer even heel aanwezig: luidruchtig, grappig en vol ideeën.
Ik zag hem voor het laatst met Sharon bij mij aan de keukentafel, stageplannen van mijn dochter Nina in Suriname bespreken. Wat later vertrok Richard zelf. Ook mijn zoon Julian had een leuke tijd met hem in Suriname. Met trots liet Richard hem zijn resort zien. Een warm en authentiek mens.
Afscheid met gezang van de vogels in de jungle.
Een vrije vogel, nu gevlogen! 🙏

Liefs en sterkte

Richard,
Een aantal herinneringen. Mooie, stoute en natuurlijk grappige. De eerste was gelijk al stout en grappig tegelijk. Het was ook onze eerste ontmoeting. Je vader kende ik al een tijdje. Het was bij Condor en ik zat in de edit-ruimte gelijk rechts bovenaan de trap. jij werd binnengeroepen om kennis te maken; waarop je gelijk riep, met een jointje in je mondhoek, oh ja, die andere regisserende Bart. Even later, jij liep net naar jouw eigen klus, hoorde ik je vader binnen- en de trap op komen. Jij stormde weer bij ons naar binnen en onder het zachtjes uitroepen van; m'n vader, m'n vader... drukte je snel de joint in mijn handen. Daar zat ik dan, met joint, terwijl jouw vader binnenkwam en ik een afkeurende blik toegeworpen kreeg. Gelukkig mocht dit voorval niet voorkomen dat ik met jullie alletwee nog regelmatig gewerkt heb. We maakte samen mooie films voor o.a. Hans Anders. Eén daarvan, "Inburgeringsklasje" gelijk ook één van de mooiste, was nog geen week op de buis toen hij er door de klant afgehaald werd. Er waren bedreigingen binnengekomen vanuit zowel rechts-extremistische kringen als uit islamitische kring. Mooi controversieel en dat was toen nog heel ongebruikelijk. Ver voor het Wilders tijdperk. (https://www.youtube.com/watch?v=gjXrrZ0M7Do) Ik kom snel met de volgende herinneringen.