Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Richard,
Een aantal herinneringen. Mooie, stoute en natuurlijk grappige. De eerste was gelijk al stout en grappig tegelijk. Het was ook onze eerste ontmoeting. Je vader kende ik al een tijdje. Het was bij Condor en ik zat in de edit-ruimte gelijk rechts bovenaan de trap. jij werd binnengeroepen om kennis te maken; waarop je gelijk riep, met een jointje in je mondhoek, oh ja, die andere regisserende Bart. Even later, jij liep net naar jouw eigen klus, hoorde ik je vader binnen- en de trap op komen. Jij stormde weer bij ons naar binnen en onder het zachtjes uitroepen van; m'n vader, m'n vader... drukte je snel de joint in mijn handen. Daar zat ik dan, met joint, terwijl jouw vader binnenkwam en ik een afkeurende blik toegeworpen kreeg. Gelukkig mocht dit voorval niet voorkomen dat ik met jullie alletwee nog regelmatig gewerkt heb. We maakte samen mooie films voor o.a. Hans Anders. Eén daarvan, "Inburgeringsklasje" gelijk ook één van de mooiste, was nog geen week op de buis toen hij er door de klant afgehaald werd. Er waren bedreigingen binnengekomen vanuit zowel rechts-extremistische kringen als uit islamitische kring. Mooi controversieel en dat was toen nog heel ongebruikelijk. Ver voor het Wilders tijdperk. (https://www.youtube.com/watch?v=gjXrrZ0M7Do) Ik kom snel met de volgende herinneringen.

Ik ken Richard voor mijn gevoel al van jongs af aan. Jullie deelden vaak je zorgen en ook de enorme trots voor hem. Het was inderdaad niet altijd makkelijk. Richard was ook niet niet makkelijk voor zichzelf. De klussen die we samen hebben gedaan waren altijd heel intens. Iets leuk maken is heel serieus werk, waar wel altijd veel bij werd gelachen. En dat deden we dan ook.
Ik koester de vele momenten die we met z'n allen hebben gehad.
Na deze hele bijzondere ceremonie, denk ik: wat een rijk leven. Wat hebben jullie veel mooie herinneringen.

Heel veel liefs en sterkte

Beste Richard,
Er is zoveel te vertellen over je, we hebben hele mooie herinneringen van je. Een byzondere en aparte vriend/ buurman zal zeker gemist worden. Rust zacht

Wat ongelooflijk dat je er niet meer bent. We zullen de mooie momenten in Nederland en Suriname blijven koesteren. Met als hoogtepunt het huwelijksweekend van nicht Janine waarbij je in de lift Sharon voorstelde aan Jean Paul. Je hebt veel mensen geraakt en laat voor velen een leegte achter. Waka bun'

Lieve Richard, wat een fijne karaktergozer was je. We hadden duidelijk een klik. Snapten elkaar en konden erg lachen met elkaar. En je had die leuke humor. Erg schaars tegenwoordig. Heel veel sterkte voor je familie ouwe reus en geef af en toe een por zodat we toch even kunnen lachen..

Dag lieve woeste brok.
Dag ongeremde oerman.
Dag allergeestigst wild child.

Dag lieve zoon van grote vader.
Dag bruisend borrelhoofd.
Dag rots van levenslust.

Dag lief ongekend talent.
Dag geniaal gaspedaal.
Dag creatiefste wederhelft.

Dag lieve ideeënfabriek.
Dag samengebalde ja.
Dag opgevoerde powerrr.

De dood past niet bij jou.
Hij heeft je toch gevonden.
Maak jij ‘m aan het lachen?

Ik heb Richard in de jaren ’90 leren kennen bij Lowe Kuiper & Schouten waar ik met mijn maatje JP, de kamer naast Richard en Pim had. Het was de tijd van Jiskefet en in de geest van Lullo’s hadden we bijnamen voor elkaar bedacht. Zo was het Pimsbergen en Kuiphuis geworden. Terugkijkend lijkt het een beetje flauw maar in die tijd moesten we daar altijd erg om lachen als we elkaar elke ochtend zo begroetten. Dat lachen was wel de rode draad. Net als de ongelofelijke energie en oorspronkelijkheid van zijn gedachten en ideeën die maar nooit leek te stoppen. Veel creatieven bedenken overdag concepten en stoppen daar ’s avonds mee. Maar bij Richard was er geen knop, de creativiteit stond altijd aan bij hem. Op welk vlak dan ook. Voor hem bestonden er geen grenzen. Later kwam hij nog wel eens bij ons op bezoek in Huizen en liet Richard zo nu en dan wat nieuw werk zien, zoals prachtig mooie foto’s die hij in zijn geliefde Suriname had gemaakt. Of zijn waanzinnig mooie stillevens van nepfruit en kunstbloemen. En altijd was hij bezig met nieuwe ideeën. Zijn energie, zijn vriendelijkheid en oorspronkelijkheid zal veel mensen in zijn omgeving hebben geïnspireerd en daardoor voortleven.
Ik wens familie en vrienden veel sterkte.

Hij was een echte gangmaker. Als ie kwam gooide die wat leven in de brouwerij met z’n grapjes. Ik weet nog dat ik een keer in de mope straat stond in Suriname en hem belde en dat ie vroeg: waar ben je? Ik zei in de mope straat en toen zei die oké wacht ik kom eraan! En even later kwam die dan aangescheurd in z’n Ford met de muziek aan en kwam iedereen in de straat een beetje kijken wat er aan de hand was en dan ging die met iedereen praten.

Ook kon hij mooie dingen waarderen en bedenken zoals z’n hotel met zwembad wat ie bijna af had gemaakt of z’n bijzondere hangbed waar die in sliep.

Ik had hem graag nog een keer opgezocht maar dat gaat helaas niet meer. Rust in vrede Richard. Je wordt gemist.

Grief is like the ocean, it comes in waves, ebbing and flowing.
Sometimes the water is calm and sometimes it’s overwhelming.
All we can do is learn how to swim

Rust zacht, lieve Richard.

Jamila