Herinneren is een vorm van ontmoeten…

I first met Rien when he started at Hendi. I did not like him straight away. He seemed to be one of those guys who know everything and seem a bit arrogant.
After some time I noticed he had some interesting professional ideas and implemented them, then I realised that his approach was very similar to ours.
We called him “Mister No Discount” due to his uncompromising sales strategy, quite good, by the way.
We had more business meetings, during which we grew closer. Some of Rien's ideas were implemented in our branch in Poland.
And thus, imperceptibly, we became friends with Rien. We always looked forward to our next meeting with him. He visited Poland a few times for a meeting. He loved life. He loved wine. He did not love Real Madrid but Barcelona, but it was a small fault. Rien was a serene, energetic person, I had a sense of brotherhood with him.
He was a true altruist. He was able to help and share his contacts and achievements. I liked this decisiveness and faith in his own decisions. When he made a decision, he followed through without any doubt. A warrior. A Hendi man.
He brought a lot energy and inspiration. He also could appreciate what other people did. We could feel his good relationship with Nynke and the kids.
It is hard to speak about him in the past tense, as it all happened too fast to accept.
He always greeted me with the Spanish word Cabron which may be translated as Bastard.
Rien, my friend, people like you are simply called good men. I want to add something more.
ADIOS CABRON!
Max

We kenden elkaar al vanaf onze studietijd in Leeuwarden, wat hebben wij daar een mooie tijd gehad. Daarna onze eigen wegen getrokken maar altijd contact gehouden ondanks vele verhuizingen met feestjes, bruiloften, geboortes, Spanje, verjaardagen, etc. Helaas de laatste tijd wat minder maar ik bleef je volgen want jij was een fantastische vent, altijd vriendelijk, positief, ondernemend met veel humor! Onbegrijpelijk dat je er niet meer bent. Nynke, Bonna en Hessel heel veel sterkte en kracht samen! Topper bedankt voor die mooie jaren samen!

Rien hield van echt. Rien hield van eerlijk. Van oprecht en recht door zee. Heb nooit meer een man gekend die het directeur zijn zo natuurlijk combineerde met het vriend zijn. Naadloos was hij beide. Verborgen agenda’s waren taboe. Politieke spelletjes waren hem vreemd. Vier jaar lang kwam hij elke ochtend even langs. Voor zijn kwartiertje met Hessel Visser. Hij had 1 minpuntje. Het knabbelen op rauwe worteltjes tijdens vergaderingen. Ik had een verschrikkelijke hekel aan dat geluid, wat hij natuurlijk weer prachtig vond. Na zijn afscheid bij Vendrig kwam hij een keer onverwacht terug voor een jubileum van een collega. Hij werd meteen omringd door alle collega’s die ‘m kende. Verwelkomd als een familielid en vriend die op een lange reis was geweest.
Als ik aan Rien denk, denk ik aan Spanje, aan tapas met wijn aan een lange tafel. Aan zijn passie voor het voetbal, of het nou de meiden waren of FC Twente. Aan zijn liefde voor Nynke en Hessel en Bonna.
Tijdens een gesprek bij een afscheid van een collega op het terras aan de Lek werden de gesprekken serieuzer. Over relaties. Kinderen. Mijn relatie met Nynke kan nooit meer stuk, zei hij. Niet na alles wat wij samen hebben doorgemaakt.
Rien, een prachtmens met een gulle lach. Je moet niet managen op uitzonderingen zei hij altijd. Ik denk dat hij ook zo leefde. Voluit. Ongeremd. Genietend.
Zijn laatste woorden tijdens zijn afscheid bij Vendrig terwijl hij mijn gezicht vastpakte: laat je niet ondersneeuwen, ga door met wat je nu doet, je bent het waard.

Dank Rien, voor alles.


Anja Boon

Rien,
Ik heb je slechts één keer mogen ontmoeten, toen Bonna haar allereerste fotoshoot deed, bij ons in Berlicum. Ik vond je een relaxte en toffe gast. Dat je op zo'n gemene manier bent getroffen door een ziekte die moeilijk onder de knie te krijgen is, is niet eerlijk. Niet eerlijk voor jou, niet eerlijk voor Nynke en niet eerlijk voor Bonna en Hessel. Ik leef met ze mee...

Ik heb je leren kennen via het meidenvoetbal, ruim anderhalf jaar geleden hebben we intensiever contact met elkaar gekregen. Je was van het begin af aan de trainer van Denise en jou enthousiasme was hartverwarmend. Je had alles over voor "jou" meiden.
Ik ga je enthousiasme , je uitbundige lach , je ferme handdruk , je heel stevige omhelzing , je betrokkenheid , je humor , je mooie wedstrijdverslagen , je hatelijke anti Ajax appjes , je beruchte dansmoves , de gezellige feestjes , de geweldige uitjes, de bezoekjes bij de wedstrijden van Sven , de overwinningsbiertjes na de wedstrijd en natuurlijk je vriendschap zo ontzettend missen.
Rien , ik hou van je en zal je nooit maar dan ook nooit meer vergeten.

Persoonlijk ken ik Rien niet zo goed, ik heb hem hoogstwaarschijnlijk slechts 2 a 3 keer echt ontmoet en mee gesproken. Maar des te meer ken ik Nynke, als ex-collega en als vriendin beide uit Friesland, dat schept een band. Maar ik weet nog goed de eerste foto shoot met Bonna bij ons thuis. Later samen met Rien, Nynke aan de wijn en hapjes, heel gezellig en leuk was dat. We hadden toen goede gesprekken, fun maar ook met inhoud.
Wat er gebeurd is met Rien vind ik verschrikkelijk en heel erg voor Nynke en de kids. Hier zijn geen woorden voor. Lieve, lieve mensen heel heel veel sterkte.

Liefs,
Ytje