Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Een jaar geleden liep ik op Schiphol achter Rien en Bas terwijl de heren samen dit lied floten, hun koffertje voor zich uit duwend... Op weg naar Host Milaan. "Dat doen we altijd als we samen op pad zijn" zei Bas. Ik bleef glimlachend achter ze aan lopen. Het is een herinnering die nu mijn ogen met tranen vult. Wat een tragedie en zo vreselijk dat dit is gebeurd. Ik heb bijna 4 jaar nauw met je samen gewerkt Rien maar het voelde of ik je mijn hele leven al kende. Jij was open en eerlijk. Recht door zee. Ik kon daardoor alles tegen je zeggen en was je een soort van klankbord professioneel gezien. En iemand waar ik altijd terecht kon. Een positiviteit die je altijd bij je droeg en ook uitstraalde naar anderen. Hoe geweldig is dat. De pijn en het verdriet overheersen nu en ook het ongeloof. Ik zal je vreselijk missen maar nooit vergeten. Rust in vrede lieve Rien. Liefs, Tanja Kulezic