Beste Geni,
beste Malou, Olaf, en hun gezinnen,
beste Stef en overige familie,
beste vrienden en kennissen van Rob,
Ik wil graag wat zeggen als Rob’s vroegere collega bij Jacobs en als Rob’s huidige medewerker bij zijn eigen bedrijfje PYRO.
Rob had altijd al een eigen bedrijfje willen hebben. Ook binnen Jacobs had hij zijn eigen toko. Hij nam zelf zijn eigen mensen aan en bracht deels zijn eigen klanten mee. Gelukkig liet het management hem zijn gang gaan. Zelfs voor Malou en Olaf heeft hij een baantje weten te regelen. Ze leerden snel en waren binnen korte tijd geziene medewerkers.
Rob en ik hebben elkaar in 2001 leren kennen bij ingenieursbureau Jacobs. Rob kwam een jaar eerder van Dow Engineering in Terneuzen en ik in 2001 van Raytheon Engineering in Den Haag. Samen zorgden we voor een brandveilig ontwerp van fabrieken. Meestal waren dat grote fabrieken of opslagtanks waar veel brandbare vloeistoffen in opgeslagen lagen. Als daar brand zou uitbreken, dan zou dat ook direct een grote brand zijn met inzet van veel brandweermensen.
We vulden we elkaar aan. Ik zocht uit wat er moest komen en Rob hoe het er uit moest zien. Ik gaf aan welke brandbestrijdingssystemen en hoeveel bluswater daar voor nodig was en Rob specificeerde daarvoor de benodigde systemen, zoals: bluswaterpompen, ondergrondse aanvoerleidingen, waterkanonnen, sproeisystemen voor het nathouden en schuimvormers voor het blussen. We hebben menig klant in de industrie blij kunnen maken met onze ontwerpen.
Na zijn pensionering in 2016 is Rob alsnog zijn eigen bedrijfje PYRO gestart. Een passende naam bij iemand die zo gepassioneerd is geraakt door branden blussen. En toen ook ik vervroegd uittrad hebben we elkaar zelfs nog beter leren kennen. Beide hadden we wel belangstelling om met onze kennis en ervaring nog wat advieswerk te doen. En zo besloten we van ons werk onze hobby te maken onder de hoede van Rob’s eigen bedrijfje PYRO. We werkten niet meer overdag voor de baas, maar nu ’s-avonds en in het weekend voor onszelf. Op tijden dat het ons beter uitkwam. Later, in de Corona-tijd, zou deze werkwijze door velen nagevolgd worden…
In maart 2020 wist een oud-collega van Jacobs ons te vinden voor ontwerp van een fabriek die duurzame vliegtuigbrandstof maakt uit afgewerkt frituurvet. De fabriek werkte op hoge temperatuur en druk en kende vele brandgevaren. Een leuke job (lees hobby) dus voor twee echte PYRO-manen. Helaas eindigde het project met een domper. Rob moest in februari 2021 opgenomen worden voor verwijdering van slokdarm kanker aan de maagopening. Er volgde een zwaar traject van bestraling en chemotherapie. Moedig en opgewekt ging hij een langdurige herstelperiode in.
In augustus 2022 wist dezelfde oud-collega ons weer te vinden. Ditmaal voor een oude fabriek die additieven maakt voor voedingsmiddelen. De brandblussystemen werkten niet naar behoren. Of Rob en ik daar eens naar wilden kijken. Ook ditmaal hadden we er veel plezier in en hebben we heel wat problemen bloot kunnen leggen en daarvoor oplossingen kunnen aandragen. Maar ook hier weer een domper aan het eind van het project. Rob werd op 10 april 2023 opgenomen met hoestklachten, die fataal bleken te zijn. De slokdarmkanker had zich in twee jaar door het hele lichaam uitgezaaid.
Maar nog wilde Rob zich niet laten kennen. Zelfs vanuit zijn anderhalve week durende ziekbed liet hij nog commentaar optekenen op het ontwerpbestek van het project. Als dat geen echte PYRO-maan is…
Nu is het dan toch echt voorbij. Het vuur is uit.
Beste Rob,
Het vuur is uit. De vlam gedoofd.
Wat blijft is as. En de herinnering wat was.
