Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Robbie een collega zo als jij zo vind je er niet veel Een man die alles deed recht uit zijn hart, altijd een praatje, altijd zijn mening, luisterde ook naar andere. En stond altijd voor iedereen klaar.
En altijd die brede grijns op zijn gezicht.
Vergeet nooit meer het moment Robbie moest wachten met zijn tram omdat de Roparun langs kwam. Op dat moment kom ik net met mijn team langs, Robbie zag me sprong zijn tram uit sloeg zijn arm om mee heen en riep nogal hard deze kanjer is mijn collega
Robbie vrijdag ochtend 10 juli hebben we elkaar nog gezien, en dan de volgende dag het verschrikkelijke nieuws te horen krijgen dat je er niet meer ben. Kan het nog steeds niet geloven.
Familie, vrienden, kennissen en collega,s heel veel sterkte met dit grote verlies
Robbie rust zacht
Frans Barendregt

Rob , wat ben je te vroeg gegaan, bedankt voor alle keren lachen en gezelligheid op verjaardagen bij Tim
Rust in vrede
Robin murk

Rob ik heb jou leren kennen op de bus.Altijd veel gelachen op het zuidplein.Ook toen je naar de tram ging kwamen we elkaar vaak tegen.Als jij op de tram en ik op de bus reed werd er altijd even gedag gezegd.Jij riep dan altijd Hee Hansie.Blijven lachen. Rob jij hebt ons veel te vroeg verlaten.Ik zal je nooit vergeten. DAG gozer. R.I.P. Hans Reijerkerk.

Zo onwerkelijk , toen ik te horen kreeg dat je er niet meer bent .
Altijd als we elkaar tegen kwamen was de begroeting zoon van jou kant en pa van mijn kant .
ik heb jou ook een tijd mee mogen maken in de privé sfeer dat was ons geheim op de werkvloer RET Pa .
inmiddels weet Tim ons geheim ook wat wij op de werkvloer hadden .
ik ben blij dat ik jou heb mogen leren kennen RET Pa .
ik en wij en ons geheim gaan je erg missen RET Pa .


heel veel sterkte familie en vrienden van mijn RET Pa .

Je RET zoon Lucas

Lieve Rob,

In de korte tijd dat we samen mochten werken heb ik je leren kennen als een fijne, hartelijke en joviale collega, die opkwam voor zijn collega, juist wanneer het nodig was. Ik zie mezelf nog staan tegenover een dwarse zwartrijder die wat moeite had om de tram te verlaten. Vanuit mijn ooghoek zie ik de cabinedeur nog opengaan en je was er voor me.

Vorige week zag ik je na lange tijd weer voorbij rijden op je tram, het was onze laatste groet.

Kon ik nog maar even met je praten is de laatste dagen geregeld door mijn hoofd gegaan. Daarom plaats ik mijn laatste woorden hier.

Rob bedankt.

Wim Hartman

Zo onwerkelijk , toen ik te horen kreeg dat jij er niet meer bent...altijd als we elkaar zagen deden we alsof we ruzie hadden om dan te eindigen met een dikke knuffel ...onderweg uitgebreid zwaaien en duimpje omhoog dat alles goed was , met een hoop belgerinkel elkaar passeren...helaas zal dit nooit meer gebeuren en is mijn “ pa “ van de ret er niet meer...je bent uit m’n oog , maar nooit uit m’n hart...rust zacht grote ouwe knuffelbeer...ik ga je missen

Veel sterkte voor familie en vrienden
Liefs Marian

Ik ben bevoorrecht geweest om jou als collega te leren kennen.Iemand die altijd zichzelf bleef met een hart van goud.
Het ga je goed waar je nu bent.
Vaarwel BROEDER

Wat je in jullie hart bewaart, raak je nooit meer kwijt !

Rust zacht Rob 🥀