Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Rob,
Ik heb u niet gekend, maar de liefde voor dieren die u had is schaars. Ik zal mijn best doen uw missie van het creëren van welzijn voor de vogel door te zetten.

Groeten aan de u en de gevlogen vogels. Rust in vrede.

K.

Lieve Rob,

Ik heb je eigenlijk nooit ontmoet. Ik weet wel dat je zelfs toen je ziek was, achter de schermen enorm hard gevochten hebt voor mijn kipjes Roger, Chuck en Twitter. Wat ben ik je dankbaar. Ondanks dat ik je nooit persoonlijk gekend hebt, is je afwezigheid een groot gemis. Roger mag nog steeds gezond bij me zijn dankzij jou. Dankjewel. Dankjewel voor alles wat je deze wereld gebracht hebt. We zullen je nooit vergeten.

Je gezin, Familie, en dierbare, wens ik kracht. Ik volgde zijn werk, en ook zijn traject. Een man uit duizenden, met een heel groot hart voor het belang van de vogels. (En andere diertjes)
Veel te vroeg van zijn gezin weg gevlogen, nogmaals veel sterkte gewenst aan allen die het nodig hebben. Lieve groet Edith

Lieve Rob, lieve nabestaanden,

Toen eind 2019 ons opvang-kauwtje Teentje zijn vleugel brak, hebben wij stad en (buiten)land afgezocht naar een dierenarts die kon of wilde helpen, maar zonder succes. Zelfs dierenartsen die aangeschreven stonden als vogelspecialist wilden niet meer doen dan de vleugel opbinden en hopen op het beste. Teentje had dan waarschijnlijk nooit meer kunnen vliegen, terwijl ons uitgangspunt altijd was geweest dat deze vogel terug het wild in kon.
En toen was jij daar, Rob van Zon. Natuurlijk wilde Rob operen, daar zag Rob totaal geen bezwaar in! En zo geschiedde, in Nieuwegein, met succes. Na enkele maanden vloog Teentje weer als de beste, met de wilde kauwtjes uit de buurt mee. Voor ons voelde het als een wonder: een gebroken vleugel had eerder altijd als een doodvonnis voor een wilde vogel geleken.

Wij zijn ontzettend dankbaar voor dit wonder geweest, en hebben Rob altijd in ons achterhoofd gehouden, voor het geval wij weer een (wilde) vogel in nood tegenkwamen. Dat Rob op deze veel te jonge leeftijd afscheid moet nemen is ontzettend oneerlijk. In de eerste plaats natuurlijk voor hemzelf en zijn nabestaanden. Maar ook voor alle dieren die hij nog had kunnen en willen helpen. Veel sterkte gewenst.

Familie Arends

Lieve Rob,

Mijn geliefde vogels hebben tot op heden het geluk gehad jou nooit nodig te hebben. Mijn zeer geliefde vogels hebben de pech jou nooit te zullen treffen wanneer zij jou in de toekomst wel nodig zouden hebben. Vele jaren heb ik in vol vertrouwen menig Agapornis-baasje met hun gevederde vriendjes naar jou doorgestuurd. En zonder uitzondering waren die baasjes dankbaar voor jouw liefde en tomeloze inzet. Jij was er 1 uit duizenden. One of a kind. Jij had die X-factor. Ik wilde dat we jou hadden kunnen klonen. Dan hadden we je in duizenden stukjes kunnen verdelen, want iedere vogel verdient wel een beetje Rob. Dankjewel voor jouw nalatenschap. Jouw strijd hier is gestreden. Wij zullen met zijn allen zorgen dat deze wordt voortgezet. Rust zacht.

Lieve Riva en Finn, jullie papa was een held. In mijn ogen ben je namelijk een held als je opkomt voor de zwakkeren die niet voor zichzelf op kunnen komen. Jullie papa deed niets anders dan dat. Jullie zullen hem vreselijk missen, maar jullie mogen trots zijn op jullie superpapa. En zolang wij hem allemaal niet vergeten, blijft hij altijd nog een beetje bij ons. Heel veel sterkte, lieverds.

Liefs, Tamara

Lieve Rob,

Ik zit dit voor me uit te schuiven want dit maakt het definitief en eigenlijk wil ik dat niet. Verdrietig en me realiserend dat ik na dit schrijven niets meer voor je kan doen omdat je er niet meer bent en dat doet pijn.
10 jaar geleden heb ik je leren kennen en heb je Mannie, een door mij zeer geliefde wilde stadsduif, het leven gered door hem te opereren aan een gebroken poot. Er zijn niet veel dierenartsen die zoveel moeite doen. En dat is wat jou kenmerkte, altijd die extra stap, toch nog even verder kijken, nooit op willen geven. Zo waardevol…. Zo respectvol
Veelvuldig ben ik overal met allerlei vogels bij je geweest, Amsterdam, De Meern, Avidensia, Abcoude, en toen eindelijk Rijnlaan en Terwijde.
Je eigen kliniek waar jij jouw visie en wijze van behandeling van vogels kon uitvoeren en uitdragen naar anderen, jou zo gegund. Je had de grootste van Nederland kunnen worden. Daarvan ben ik overtuigd. Dat had ik graag meegemaakt en met mij velen. Helaas, het blijft bij een wens, een droom die nooit zal uitkomen.
Iemand vergeleek het leven met een trein waarbij iedereen op zn eigen station uitstapt. Naar mijn gevoel ben jij op de verkeerde trein gezet, met ergens onderweg een verkeerde afslag en een verkeerd eindstation.
Je wordt gemist, al langere tijd, maar nu kunnen we je niets meer vragen, kan je niet op afstand toch iets beoordelen of meedenken. Je lach, grapjes en stimulans , jouw Red Bull effect op anderen en de liefde voor jouw gezin.
Nu is het definitief en moeten we het doen met de kennis die jij ons hebt meegegeven. En dat heb je ruimschoots gedaan. Daarnaast heb jij, waar anderen me voor gek verklaarden, mij altijd gesteund bij wat ik deed. Jij had meer vertrouwen in mij dan ik in mezelf en daardoor heb jij mij laten groeien. Daarvoor ben ik jou eeuwig dankbaar.
Jouw gezin is een zeer geliefde echtgenoot en vader kwijtgeraakt.
Het zou mooi zijn als al deze berichten, het boek met verhalen over de vogels die jij hebt behandeld, de kaarten en alle andere lieve gebaren hen de steun geven die ze nodig hebben.
Mijn hart gaat naar ze uit een via deze weg wens ik je gezin heel veel liefde, steun en sterkte toe.
Lieve Rob, jouw strijd hier is gestreden en ik wens dat je nu omringd bent door de liefde die jij in het leven hebt gegeven.
Ik hoop tot ergens tot ziens tot ooit..........

Joyce Frederiks