Lieve kleine poes,
Rond deze tijd is het ongeveer 3 jaar geleden dat ik je heb leren kennen, ik zat samen met je moeder in de opleiding, had al veel van je gehoord. Vanaf dat ik je leerde kennen, wist ik al dat je speciaal was, een leuke jonge spontane, lieve meid. We hebben best veel gedaan in die 3 jaar. Zo zijn we met drieen naar Milaan gevlogen. Voor jou en je moeder was het de eerste keer in het vliegtuig.Je vond het geweldig. Dit zal ik nooit meer vergeten. Ook niet dat we bijna de heledag in het politieburo hebben doorgebracht ivm het zakkenrollen van mijn portemonee.Die 3 jaar waren veel te kort. Morgen is het al een half jaar geleden dat ik dat vreselijke telefoontje kreeg dat je er niet meer was.Ik ben gelijk naar je moeder gegaan en bij haar gebleven.Het verdriet was/is onbeschrijfelijk, maar wat was/is je moeder sterk.Je kunt trots op haar zijn, dat ben ik ook. Voor mij ben je een ster aan de donkere hemel. Waar ik ook ben, waar ook ter wereld, kijk ik naar de hemel en zie dat jij er ook bent. Kleine poes ik mis je.
Miljoenen sterren die aan de hemel staan, laten hun stralen alle kanten op gaan.
Maar 1 ster die schijnt vreselijk mooi en blij, en die ene ster dat ben jij.
