Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Corine, Jan, Thom en Bauke,

nog maar 6 weken geleden: met een glas champagne in de hand bracht Ruurd een "toost op 't leven" uit samen met ons. Wat een mooi moment en een blijvende dierbare herinnering aan jullie fantastische middelste zoon en jullie broer en broertje!



We leerden Ruurd, en later jullie ook, kennen door Jasper die bij Ruurd in de klas op Niftarlake zat. Hier is een hechte vriendengroep ontstaan, waar wij vanaf de achtergrond van mee genoten. En, in de loop der jaren waren er momenten dat wij Ruurd en jullie beter leerden kennen. Bijzonder dat wij als gezin op sommige momenten zo dichtbij Ruurd en de vriendengroep mochten zijn (oa Kika, Urk, bbq-feest 18 jr) . Natuurlijk hoorden we via Jasper hoe het met Ruurd ging en wat er speelde en Corine hield ons via mailberichten goed op de hoogte. Zo wisten wij dat Ruurd een "taaie"was en positief ingesteld.



Tal van mooie activiteiten hebben de jongens ondernomen: vliegen, skydiven, bqq-en, weekendjes weg, bioscoopavonden, escape rooms en heel veel samen gamen. Niet al teveel praten, wel saamhorigheid en verbondenheid. Een van de mannen heeft de Run for Ruurd met de Kikarun geinitieerd. Wat een geweldig evenement en wat een supermooi doel om voor Ruurd en alle andere kinderen met kanker te rennen voor het leven. Vanaf de 2e Run for Ruurd hebben we steevast meegelopen. Voor Ruurd, uit diep respect voor zijn strijd. Bij de finish een high five met Ruurd. Doorgaan, niet opgeven, positief blijven, strijden tegen de ziekte. Zo heeft Kika ons meer en meer verbonden met Ruurd.



Als ik aan Ruurd denk, zie ik zijn triomfantelijke ogen voor me toen de mannen op de fiets een avondje bier gingen drinken in Tienhoven. Dit zag ik kort geleden nog een keer toen hij vrijwel zijn rijbewijs in zijn zak had. Hij kon het, hij deed het, hij ging ervoor.



Wat fijn dat onze zoon en Ruurd vrienden zijn! Wat een ervaringen hebben ze gedeeld. Letterlijk lief en leed. Herinneringen voor het leven. Wat een mooie vriendengroep. Hoe pijnlijk en verdrietig is het dat Ruurd er niet meer bij kan zijn. Vergeten zullen ze hem nooit. En, wij als ouders/gezin ook niet.



Daarom blijven we rennen voor Kika. Uit diep respect voor Ruurd. We gaan door, we geven niet op en blijven positief.



Wat een mooi mens was Ruurd. Naast verdriet voelen jullie vast heel veel trots voor jullie zoon en broer(tje)!

Liefs, Liesbeth Schurink

Lieve Ruurd



We kennen je inmiddels al heel wat jaren.

De eerste keer dat we elkaar zagen was bij het schaken, als maatje van Bart in het competitieteam of als zeer geduchte tegenstander. Jullie hebben als team heel wat wedstrijden gewonnen, een puntje van jou pakken was voor Bart slechts zelden weggelegd. Bart vond dat geen probleem, jij was duidelijk een maatje te groot voor hem. Naast de schaakwedstrijden hadden jullie veel plezier. Jullie werden steeds betere vrienden. Wij denken dat jullie manier van denken, jullie humor en slimmigheid de verbindende factoren waren. Vanaf het moment dat je ziek werd zijn jullie elkaar blijven zien en werd jullie band nog duidelijker.



Het was moeilijk om te weten dat je niet beter zou worden, maar wat heb jij een doorzettingsvermogen laten zien en het leven geleefd zoals jij het wilde leven en alles doen wat je kon doen. Met je vriendengroep alle uitdagingen gedaan die je je maar kan bedenken (vliegen, escaperooms, Sky-dive, bier en bitterballen….). Je bleef optimistisch en zag overal mogelijkheden tot het echt niet meer ging en je de beslissing hebt genomen dat je wilde slapen en niet meer wakker worden.



Wij zagen je vooral bij de Kikaruns. Wat bijzonder hoe jij daar in het middelpunt kon staan en zo een statement maakte: Kinderkanker de wereld uit! Je stond elke Run altijd weer bij start en finish klaar om met een grote lach iedereen aan te moedigen. Samen hebben we ook een paar keer een escaperoom gedaan, bij een volgende escaperoom zal jij altijd in onze gedachte aanwezig zijn.

De afgelopen jaren was er opeens een surprise voor jou, een t-shirt van jouw cluppie FC-Utrecht, bij het voorlezen van het gedicht moet je meteen geweten hebben dat Bart et al. erachter zat….een biertap van Hertog JAN met bitterballen…



Ook bij belangrijke mijlpalen van Bart (als hij afstudeert, een mooie reis gaat maken, een leuke baan vindt etc) zullen we ons steeds realiseren dat jij die mijlpalen ook had kunnen, moeten en willen behalen. Als heel goede vriend van Bart zullen ook wij je in ons hart meenemen!



Ruurd, wat ben jij een mooi mens, je hebt ons levenslessen geleerd en wat zullen we je missen!



Erwin, Marie-Anne, Bart, Bregje en Lieke

Ruurd, grote kanjer,



Dank je wel. Dank je wel voor wie je was en wat je voor ons hebt betekend. We hebben elkaar slechts twee keer vluchtig ontmoet tijdens de Kikarun en toch heb ik het gevoel dat ik je de afgelopen vijf jaar goed heb leren kennen dankzij alle verhalen van je moeder. En zo heb je mij en mijn gezin geinspireerd en geleerd om niet op te geven, positief te blijven en vooral te genieten van ogenschijnlijk de kleine dingen in het leven. Dankzij jou hebben wij een aantal keer meegedaan aan de Kikarun en hangt ons prikbord vol met medailles die samen een mooie herinnering vormen aan jou. Een bijzondere jongen met een ongekend doorzettingsvermogen, een gigantische veerkracht en die het leven ten volle beleefde. Ik maak een diepe buiging voor je. Veel liefs, Priscilla

Hoi Ruurd,

Bij Schaakclub Vegtlust leerde ik je ongeveer 13 jaar geleden kennen. Op vrijdagavond hadden we schaakles, in de pauze gingen we voetballen en daarna speelden we een interne competitie. Op de middelbare school kregen we onze eigen Puberklasse. Ondanks dat jij veel beter speelde, probeerde je er ook voor mij een leuke partij van te maken.

We gingen samen naar toernooien. De leukste toernooien kwamen later toen we zelf tafelleiders waren en regelmatig een tosti en een broodje knakworst gingen halen. Er werden meer tosti's door ons gegeten dan verkocht :-)

Op de foto's zie je ons op Schaakweekend, we hadden dezelfde broek aan. Wat zijn we aan het doen? Nog moe van een korte nacht of de partij vanuit een ander perspectief bekijken? Maar in ieder geval hadden we veel lol.

Natuurlijk deed ik mee met alle KikaRuns in Team Run4Ruurd en zelfs een BonusRun erbij in Amsterdam (zie foto). Op mijn 18e verjaardag werd ik GoldRunner, ik was maar wat trots dat ik voor "jou" zoveel geld bij elkaar had gelopen.

Ik vond je veerkracht heel bijzonder, je speelde een partij tegen een oneerlijke tegenstander maar sloeg telkens toch weer terug.

Ruurd, bedankt voor alles, ik ga je missen!



Bauke, Thom, Jan en Corine, heel veel sterkte! Denk terug aan alle mooie herinneringen met jullie kanjer.



Met de hartelijke groeten, Bob van den Berg