Wij hebben juf Sandra leren kennen in 2007 als een hele goedlachse, vrolijke, spontane en energievolle vrouw. Bij alle activiteiten (koningsspelen, kindje wiegen, kamp of sportdag) waarvoor ik mezelf aanmelden als vrijwilliger hoorde je Sandra het hardste juichen, zingen, aanmoedigen of verdrietige kinderen troosten. Niks was haar te veel moeite, alles werd met evenveel energie gedaan. Het is niet te bevatten, zo snel en zo oneerlijk. De hemel is een ster rijker maar wij een pracht mens armer. We willen Mark, Nick en familie heel veel sterkte wensen, Achter tranen van verdriet, schuilt de glimlach van herinnering.
Familie de Bruin, Tommy, Valerie, Semmy en Dusty

We vinden het fijn dat we je hebben gekend en we zullen met liefde aan je terugdenken. Aan onze gezamenlijke vakanties in Oostenrijk en je opmerkingen als "Kunnen ze niet met watjes gaan spelen" in oktober 2004, In Elend, toen we met zijn allen op één kamer op de grond sliepen en de loodgieter, na een voor ons korte nacht, 's morgens om 7 uur aan het boren sloeg.

Lieve Mark, Nick en familie,
We wensen jullie heel veel sterkte bij dit verlies en we hopen dat alle goede herinneringen jullie hierbij mogen helpen.

Helaas is het erg hard gegaan! Ik heb je het laatste half jaar nog maar een keer gezien, dat was op de begrafenis van mijn oma, je was toen al ziek en droeg toen al een pruik maar zag er goed uit en was nog even vrolijk. Ik zei nog gekscherend dat je haar nog nooit zo goed gezeten had. Je kon daar smakelijk om lachen, net als op verjaardagen en vroeger op de campings in Frankrijk. Zo was was je, zo zal ik je herinneren! San rust zacht! Mark en Nick nogmaals sterkte boys!

We leerden jou kennen als juf van onze kleindochter Amy. Jij was daar heel vaak als tweede juf omdat het een grote groep 1 en 2 leerlingetjes bij elkaar was. Een aardige, lieve en kordate juf, meteen de daad bij het woord voegen als je wat aan je vroeg en lief voor de kindjes die verdriet hadden.
Net als Peter was je al jaren lid van Voices en toen ik de koffie ging verzorgen tijdens de pauze kwamen we ook regelmatig met elkaar in gesprek. Ondanks de tegenslagen, je scheiding, je caravan verbrandt, je rugpijn bleef je het positieve van het leven zien. Een nare ziekte waar je moedig tegen gestreden hebt maakte een einde aan je mooie en goede leven hier op aarde. Lieve Sandra, we zullen je nooit vergeten en bedankt voor alles. Een laatste lieve groet van Peter en Jose Pijnaker.

Lieve San,
Vers van de Pabo kwam ik de Meerbrug binnenlopen - met bibberende knietjes en nog te weinig ervaring. Ik begon met 1 dagje werken in groep 8, naast Daniëlle. Later, toen jouw duo bij de kleuters vertrok, werd ik gevraagd om die 2 dagen op te vullen. Kleuters, absoluut niet mijn ding, maar ik wilde werken en ervaring opdoen! De Meerbrug was als een warm bad. Het maakte niet uit waar je vandaan komt, hoeveel ervaring je hebt... je bent welkom. San, jij was voor mij de spil van de organisatie. Goedlachs, optimistisch, collegiaal, gezellig - als een toffe tante was jij voor mij. Als ik het even niet wist, kon ik bij jou terecht. Kon ik iets niet vinden: 'Vraag het aan Sandra!' En ja hoor, jij wist het wel. Als groentje in het onderwijs, heb ik ontzettend veel geleerd van jou. Alles goed organiseren en regelen, een hart voor het vak en de kinderen. De liefde die jij voor de kinderen had, voor de school, is niet aan te leren, maar heb je gewoon!
Wat schrok ik dat je ziek was en, voor mij een week later, er niet meer was. Je hebt te vroef afscheid moeten nemen van deze wereld, maar wat heb jij een hoop goeds gedaan.
Lieve San, rust zacht.

Wat schrok ik, toen Anne me belde om te zeggen dat je overleden was..........ik wist niet eens dat je ziek was..........
Je hebt gisteren een prachtige uitvaart gehad, wat een mooie woorden, prachtige muziek van het koor, lieve familie om je heen, heel veel vrienden en bekenden.
Wat vooral naar voren kwam was je onverzettelijke positiviteit. En zo ken ik jou ook, lieve San, altijd maar doorgaan.........ondanks zoveel..........
Ik ben blij dat ik een stukje van jou als persoon mee mocht maken, de korte tijd dat we sámen op de Meerbrug werkten.
Onbegrip blijft, waarom, zo'n intens goede, lieve vrouw................
Rust zacht, lieve San, je zit in het hart van zóveel mensen.
Kus, Michelle