Lieve Rina,
Ik wou zo graag dat ik je nog eens kon knuffelen ,
jou knuffels die waren zo gemeend
dat voelde ik door de stevigheid van je armen om me heen.
Wij missen je hier allemaal evenveel.
Ik voel die woede nog steeds in mijn lijf
en die vraag : waarom waarom juist jij ???
Er lopen op deze wereld zoveel crimenelen
maar daar gebeurd niks mee.
Maar een schat van en meisje zoals jij,
komen ze zo jong van het leven beroven .
Waarom toch, waarom jij ???????????
Ik hoopte zo op kleinkinderen van jou en van je zus.
Ons Lotte zal nooit met neefjes of nichtjes kunnen spelen
en haar speelgoed met hun delen.
Ik vertel haar veel ,heel veel over haar meterke
en ze ziet je heel graag ,ook al ben je er niet meer,
maar door mijn verhalen over jou kent ze je des te meer !!!
en dat maakt me soms zo blij.
ik mis je enorm en raak maar niet over die pijngrens van verdriet,
ook al zeggen velen zo wil je Rientje het zeker en vast niet.
Maar vergeef me als ik die wens van je niet vervul ,ik kan het gewoon nog niet,
ik zit nog altijd gevangen in die wereld van verdriet.
De wonde in mijn hart is toch zo groot.
waarschijnlijk neem ik ze mee naar mijn dood .
Maar hopelijk zien we elkaar dan weer en wordt alles weer zoals weleer.
