Herinneren is een vorm van ontmoeten…

nooit meer je stem,
nooit meer je lach,
nooit meer samen genieten van een mooie dag.
Niets is hetzelfde gebleven.........
Ik blijf je missen als dochter,als vriendin...
Ik draag de mooie herinneringen in dankbaarheid met me mee
al was het veel leuker met ons twee !!

Rientje ,
Jij was het meisje dat straalde als de zon,
jij had de gave van de volle blije lach.
Jij kon zo vrolijk zijn,
zo heerlijk spontaan en eerlijk open.
Genietend van gekheid,bruisend van leven.
Jij had er geen moeite mee jezelf te zijn.
Dit beeld wil ik in mijn gedachten bewaren
al zal het niet makkelijk zijn.
De laatste negen weken van je leven,
ben ik niet van je zijde geweken.
Wat doet het toch pijn om hier nu alleen te zijn.
Ik blijf je missen toch de tijd ons weer samen brengt.

Lieve Rina,
Mijn leven was zoals een puzzel
de stukjes paste mooi in elkaar.
Maar sinds jij er niet meer bent,
ontbreekt er een heel mooi stuk.
Mijn puzzel is niet meer volledig
weg dat mooie stuk
en weg is ook mijn geluk !!!

Lieve Rina,

835 dagen geleden ben jij uit mijn leven stilletje weg gegleden.
Heel zacht was je laatste zucht.
Niemand die kan weten wat je hebt geleden.
Niemand die weet hoeveel ik je mis.
Niemand kan jou ooit vervangen.
Ik mis je in hele kleine dingen.
Weet dat ik nog steeds van je hou !!!

Twee jaar zijn er reeds voorbij ,maar het lijkt of alles gisteren is gebeurd.
Sarina ,we zijn je nog lang niet vergeten.
Jij bent nog steeds een inspiratiebron voor diegenen die achterbleven.
Jij hebt ons getoond welk waardevol gegeven "het leven " wel is.
In die moeilijke periode van je korte leven ,probeerde ik je te steunen en er steeds voor je te zijn .
Je zag af ,had heel veel pijn ,maar nooit heb ik je horen klagen.
En dan na 3 jaar lijden was de tijd gekomen en is men je komen bevrijden.
Je bleef vechten tot de laatste seconde.
Ik fluisterde je toe ,"laat maar los dit is geen zonde".
Ook al was je in coma, je begreep precies wat ik bedoelde.
Je leven was als een kaarsje dat stilaan doofde.
Nog vlug beloofde ik je terug mee te nemen naar huis,
want daar hoorde je thuis.
De plaats in de living waar je steeds zat om te studeren ,
die plaats zal ik altijd voor je reserveren .
Daar plaatste ik jou foto met je urne erbij ,
zo ben je nog altijd kort bij mij .
Sarina jij was het zonnetje in ons bestaan ,
maar helaas veel te vroeg van ons heengegaan.
Voor ons zal je eeuwig 23 jaar blijven.
Vele herinneringen liet je achter,
maar vooral een grote leegte die we moeilijk weer kunnen vullen.
Rientje is er dan echt geen manier waarop ik je kan vinden ?
Geef ons een teken dat we kunnen herkennen !
Ik denk heel vaak aan jou,denk jij ook nog aan mij ?
Ik weet niet goed hoe het eigenlijk verder moet,
ik blijf maar hopen dat het ooit beter wordt voor ons allemaal.
Al goed dat we OVOK hebben leren kennen,
want daar vinden we veel steun ,
zowel tijdens de bijeenkomsten als daarbuiten.
Lotgenoten verveel je niet als we praten over ons verdriet.
Want zij weten hoe het voelt om een kind te moeten missen
daarom kijken papa en ik er iedere keer naar uit
om naar de praatavond te gaan.
Rientje ,het ging allemaal sneller dan we ooit hadden gedacht,
maar ik troost me met de gedachten dat jij daar boven op ons wacht.

Kon ik maar zijn waar jij nu bent .
Op dit moment ben je alleen maar in mijn dromen
Je bent altijd maar een hartslag van mij vandaan
Ik ben verloren zonder jou
IK zou willen weten waar je nu eigenlijk bent.
IK blijf kijken ,ik blijf hopen
Maar iets houdt ons apart
Is er dan geen manier waarop ik je kan vinden ?
Is er dan toch geen teken dat ik zou herkennen ?
In de duisternis van mijn droom,zal het licht van jou blijven.
Als ik daar zou kunnen zijn waar jij nu bent,
en we een weg konden volgen om je terug naar huis te kunnen brengen
Dan was iedereen terug content !!!

Liefste Rientje
Vandaag wordt er weer door velen aan u gedacht
Het is Allerheiligen !
Er worden bloemen en een groet gebracht
Maar ik heb je steeds dicht bij mij
zoals vroeger zij aan zij
De muziek die 9weken werd gespeeld
en waar je rustig van werd
draait hier nu ook op de achtergrond
en zo voel ik me nog wat dichter bij jou

Langzaam tikt de tijd voorbij
ik denk heel veel aan jou ,denk jij ook nog aan mij ???
Ik mis je dag en nacht.
Als ik naar je foto kijk lijkt het of je naar me lacht.
Waarom hebben ze ons dit verdriet toch aangedaan ???
Ik weet niet goed ,hoe het eigenlijk verder moet gaan
Ik blijf maar hopen dat het ooit beter wordt.
Ik kan het nog altijd niet geloven dat jij hier niet meer bent.
Wat moet ik toch doen om het te aanvaarden dat je nu in de hemel bent ??
Wie of wat kan mij overtuigen om alles een plaats te geven
en verder te gaan in het leven.
't Is verdomd moeilijk om een schat van een dochter zoals jij
te moeten missen ,neem dat aan van mij !!!
Dikke knuffel en vele kusjes

Dag Sarina,

Kzit in de zetel, Kobe slaapt op mijn schoot, de maan schijnt door het raam...En k denk aan jou! Was je nog maar hier, dan kon onze vriendschap nog meer groeien! Dan konden we praten over onze dromen en wensen...Maar nu kan k dit enkel in mijn gedachten... Het gaat je goed...!!!!xxxx

Ik draag een mooi masker naar de buitenwereld toe.
Er straalt vrolijkheid af.
't heeft leuke emoties,soms blij en soms maf.
Maar wat zit erachter ?
Is dat niet veel belangrijker ?
Achter het masker is het zwart,en vol depressiviteit.
't Is koud en dof achter het masker,
gedeeld met de ergste gebeurtenis uit heel mijn leven.
Maar dat masker dragen is niet makkelijk, als je dat dacht
't is zwaar, die trieste gebeurtenis die het leven me bracht.

Maar,ik heb een besluit genomen.

Ik probeer !!!
en zet het masker voortaan af,
zodat mensen die het goed met me menen,
me kunnen helpen met het probleem wat erachter zit.
Ik zet nog enkel het masker op als ik het nodig vind,
zodat ik me minder aan teleurstellingen bind..