Beetje bij beetje heb je ons verlaten,we konden uiteindelijk niet meer met je praten.
Die blik,die stilte dit deed zo zeer,de vriendin van vroeger was je niet meer.
Je had zoveel pijn,dat deed ons veel verdriet,maar helpen konden we je niet.
Nooit hebben we je horen klagen,je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken
Heel veel heb je alleen willen verwerken.
Je stooide ons zand in de ogen,want dat je stervende was had niemand verwacht
Jij was ervan op de hoogte maar sprak er met niemand over.
Je hebt het leven uiteindlijk moeten loslaten,die verschrikkelijke strijd kon je niet meer aan,en stiekem ben je er in alle rust vandoor gegaan.
Alleen vergezeld door je mama,die er dag en nacht voor je was,je handen in de hare,dit stelde je gerust.
Het gevoel dat je nu gelukkig bent en naar ons lacht,ons in de gaten houdt en op ons wacht,
verlicht zachtjes ons verdriet.
Maar weet dat ieder van ons je vreselijk mist.........
je beste vriendin en toeverlaat,jij weet wel wie dit is !!
