Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Liefste Rina
Je verjaardag komt dichterbij, 25 jaar.....
Ik hoop dat je samen met onze bomma bent die ook nog zo zeer mis.
Vandaag ben ik al heel de dag aan jullie aan het denken.
Alleen de gedachte dat jullie samen zijn geeft troost.
Ik ben blij dat ik je laaste verjaardag heb mogen meevieren, samen met Wendy hadden we een leuke en gezellige avond(heerlijk van die spaghetti die je voor ons klaarmaakte!)
Waarschijnlijk weet je intussen dat Senne er is, ik zal als hij wat groter is zeker veel over jouw vertellen.
Bedankt voor wie je was, voor wie je nog steeds bent... iemand om nooit te vergeten ....mijn nichtje.
ps : iedereen zorgt goed voor Lotte, het is me iemand... van wie ze dat heeft :)
vele vele warme groetjes
ik mis je xxx

hey rina,

nieuwjaar is gepaseerd en ik vond het verschrikkelijk dat gij er niet bij kon zijn. toen ik mijn berichten aan het versturen was zag ik uw naam en bijna had ik ook naar u een berichtje gestuurd. ja uw naam staat nog steeds in mijn gsm, ik krijg mezelf er niet toe om hem te wissen. ik vind het dan ook nog steeds zo raar dat ge er niet meer zijt. we zagen elkar soms langere tijd niet en ik denk dat het daardoor komt dat ik mezelf er soms op betrap dat ik u wil bellen of met u wil afspreken. het besef dan dat het niet meer gaat is steeds pijnlijk en zal altijd zo blijven. ik mis u nog altijd en denk heel vaak aan u.

katja

Liefste Rientje,

We kunnen je niet meer omhelzen en knuffelen als voorheen,
natuurlijk gaat dit gepaard met wat geween.
Maar in gedachten en in ons hart,
wensen we je heel veel goeds daar in je wereldje apart.
Ook nog vele kusjes van hier en vele van daar.
Rientje ,van ons allen de beste wensen en
een gelukkig nieuwjaar !!!

Lieve Rina,

Dit is al het tweede jaar op rij,
dat het nieuwjaar is zonder jou erbij.
Ik herinner me nog je nieuwsjaarsbrief waarin je zei:
"Ik wil jullie laten weten dat wat je het voorbije jaar voor mij hebt gedaan,
ik nooit of te nimmer zal vergeten".
Dat je nu echt de betekenis van de begrippen liefde en familie had leren kennen
en ons daarom op deze speciale dag wou verwennen.
Je zei ook nog:
"denk nu eens aan jezelf en niet aan mij!
Geniet gewoon van wat er in dit pakje schuilt en ik vraag ook uitdrukkelijk dat er niemand huilt".
Je was zo dapper en sterk,
je had al veel in je ééntje verwerkt.
Het was een boodschap die je ons meegaf in je laatste nieuwjaarsbrief,
"hou je sterk en heb iedereen lief".
Maar weet Rientje je bent en blijft mijn hartedief !!!

Het is nu ondertussen meer dan één jaar geleden dat ons Sarina is getorven aan de gevolgen van HUS/TTP,en het verdriet is nog steeds even groot,het gemis wordt nog groter.
Alleen iemand in dezelfde situatie ,ik bedoel hiermee iemand die een kind verloor,kan echt weten wat het is voor ouders om een kind te moeten afgeven
Begrijp me niet verkeerd anderen kunnen zich dat wel voorstellen hoe het zou aanvoelen ,maar voorstellen hoe het aanvoeld of het zelf meegemaakt hebben is wel een heel ander gevoel en ik
spreek uit ondervinding .Een vriendin van mij verloor jaren geleden haar zoontje ,ik vond dit heel erg voor haar maar nu ik mijn dochter zelf kwijt ben voel ik wel dat de gevoelens voor de ouder zelf
toch niet te vergelijken zijn.
Wat ik dan onlangs ook te weten kwam is dat mijn dochter zelf ook op de hoogte was van haar hele toestand en gevraagd had aan de dokters om ons hiervan niet op de hoogte te brengen daar
ons verdriet al groot genoeg was ,want zij wist ook wel dat ik toegang had in haar medisch dossier.
Drie weken voor ze haar hersenbloeding kreeg vroeg ze aan een vriend van haar zus ,om haar naar de bank te brengen en nadien vertelde ze hem dat ze haar bankzaken gaan regelen was ,
daar ze voelde dat ze niet meer lang te leven had.Wat was mijn dochter op haar 23 jaar toch al zo volwassen,attent en oh nog zoveel meer .
Ik was altijd fier op haar en dat ben ik nog steeds.Zij was nu eens een voorbeeld voor velen .Tijdens haar revalidatie in 2007 van haar eerste hersenbloeding hielp ze in haar vrije tijd die ze had tussen haar therapie,
zelf mensen die het moeilijker hadden dan zijzelf of ging ze viool spelen bij bedlegerigen,,wie doet het haar na op zo'n jonge leeftijd,zelf tijdens haar lijdensweg maakte ze zich nuttig voor anderen.
En zo iemand moet dan zelf zo vroeg de strijd opgeven,toch niet eerlijk hé
Iedere week ,dag in dag uit ,houden we haar tafeltje met de urne en haar foto levendig met geurige bloemen en een brandende kaars en boven haar foto hangt haar viool en een foto van haar met haar
lieve en trouwe viervoeter .
In de lantaarn waar haar urne instaat gaat bij duisternis ook een lichtje branden en de spots aan het plafond zijn op haar gericht,op iemand heel speciaal ,iemand om nooit maar dan ook nooit te vergeten
ons Rientje want zo noemden we haar meestal
Mijn gedachten zijn steeds bij haar ,ik zie haar nog altijd even graag en hoop dat ze daar waar ze nu ook moge zijn ,dit allemaal beseft en dat ik haar nooit zal vergeten,ze is en blijft mijn kleine meisje,mijn vriendin,mijn hartedief !!!
vanwege haar mamieke zoals ze me altijd noemde.

"Laat je niet zo gaan,
vooruit,zet je eroverheen"
dat krijg ik zo dikwijls te horen.
Maar een diep verdriet zal ik heel
mijn leven meedragen.
Je zet dit zomaar niet opzij.
Ik kan het niet ontwijken,niet verdringen,
't is niet te onderschatten.
Het is voor mij een blijvend trauma,
want de tijd heelt niet alle wonden.
Alleen al te weten dat jij nu
niet meer worsteld met pijn en verdriet,
zou voor mij een troost moeten betekenen.
Maar dit is het niet.
Al kijk ik dikwijls naar het vele moois
dat in mijn weegschaal ligt,
aan de andere kant van mijn verdriet.
Rientje,vergeten doe ik je niet !!
Ik heb je vandaag weer eens speciaal
in het licht gezet door heel veel kaarsjes te branden
op deze tweede kerstmis zonder jou,
je mamieke ,een gebroken vrouw.

Mijn zusje haar geest was zo sterk als een beer.

Maar haar lichaam bleek uiteindelijk toch veel te teer.

Haar wijsheid was niet te evenaren, en zeker haar wilskracht kon niks of niemand bedaren.

Haar vechtlust, wie o wie kon ze temmen …

Rina, alleen iets bovenmenselijks kon jouw leven afremmen

Waar jij nu bent
kent men geen zorgen.
Waar jij nu bent
is het steeds morgen.
Waar jij nu bent
kent men geen heden.
Waar jij nu bent
is het steeds vrede.
Waar jij nu bent
kent men geen nacht.
Waar jij nu bent
waar iedereen lacht.
Waar jij nu bent
kent men geen pijn.
Waar jij nu bent
zal ik ooit eens zijn.

Het is niet eenvoudig te leven zonder uw kind, het is het vreselijkste wat een mens kan overkomen.
Als 1 van uw kinderen wegvalt, stort uw wereld in, niets kan die pijn die je voelt wegnemen.
Het is ook onrechtvaardig, kinderen dienen ouders te overleven. Helaas beslist de natuur daar soms anders over.
Weet echter dat er mensen zijn die enorm met u meeleven en waar je altijd kunt op terugvallen om toch wat troost te vinden.
Vergeten doe je nooit maar je moet verder, omdat andere dierbaren u steun nodig hebben.


Heel veel groeten ,

Ina, Thomas & Gunther

Rina mijn kind,ik kan het niet aan
dat jij uit ons leven bent weggegaan.
iedere morgen dan denk ik steeds weer
aan de momenten van weleer
ik koester de tijd van toen
en herinner me nog onze laatste zoen
al zat ik dag en nacht aan je zij,
wij wisten de tijd kwam nabij
Het was jij die besliste ,
het was genoeg geweest !
we namen afscheid van elkaar
een rilling ging door mijn lijf,
ik word ze nog gewaar !
toen we afscheid hadden genomen
was de tijd al vlug aangekomen
je jonge leven was voorbij
het enige wat ik voor je heb kunnen doen
in de tijd van je leed en pijn ,
heb ik voor u gedaan en dat was "er zijn."


kusjes