Rust in vrede, lieve Sietske na alle onstuimige maanden, die achter je liggen.
Eeuwige gedachtenis

Eeuwige gedachtenis!
Silouan
(Koster Orthodoxe Parochie Amersfoort)

Ach zusje toch ..
Nog steeds voel ik je lieve hoofd tegen mijn borst toen ik naast je bed stond en jij zacht vroeg :"Mag ik even tegen jou aanleunen?"
Heel voorzichtig lukte het een stukje te draaien, zodat je met je gezicht naar het donkere open raam kwam te zitten , en je je tegen me aan kon laten zakken met je arme gekwelde lijfje; ik hield je vast .
Het was een gezegend moment ; je lichaam ontspande zich een beetje, ik voelde zoveel liefde voor je, zo'n sterke verbondenheid tussen ons ...even was er alleen deze kostbare eeuwigheid van overgave en troost .
Het was wat later ,dat jouw geliefde Samothraki , als een vormeloze duistere berg ver weg in de zee gelegen , de eerste aarzelende zonnestralen opving en voor onze ogen langzaam , heel langzaam zijn dierbare vormen prijsgaf in rose , groen en goud .
Pure schoonheid , die jouw dierbare gestalte nu voor altijd omarmt en koestert .
Ach, zusje toch...
j.l.z. Heike

Lieve Sietske,
Veel hebben we elkaar niet gezien. Ik geloof vooral in 1954 na de watersnood en bij het overlijden van Heimo. En toch hoorde bij het rijtje van 3: Heike, Heimo en Sietske, de eerste in de familie wier naam niet met eenH begon. Ik kende je vooral via Heike en Heimo. Dat zal nu niet meer kunnen veraderen. Ik hoop dat je nu de rust hebt gekregen die je bij leven zo moeilijk kon vinden.

Lieve Hedy, na Heimo gaat er al weer een kind van je voortijdig uit het leven, hoe onrechtvaardig. Ik wens je veel sterkte met dit verlies en het gevoel van onmacht en onbegrip dat er vermoedelijk uit voortvloeit.

Heike, Tjerk en Jouke, ook jullie wens ik kracht bij de onvermijdelijke berusting waartoe Sietskes vroege dood noopt.
Tot ziens,
Albert

Liebe Sietske,
wir vermissen Dich! Du warst und bist ein Teil unseres Lebens, nicht nur in Griechenland. Mögest Du Ruhe und Frieden finden.
Herzlichst
Deine Gudel und Friedrich

allerliefste trouwe Sietske

ik mis je zo....
als ik 's ochtends wakker word mis ik je, als ik verdriet heb mis ik je, als ik zou willen lachen mis ik je, om 12 uur 's middags mis ik je, en ook om 15.00 en 20.00 uur, en 's avonds laat mis ik je en als ik naar de wolken kijk dan mis ik je, of naar een spinnetje in zijn prachtig geweven web,dan mis ik je.

je was er altijd, en nu ben je weg....je antwoord mijn mailtjes niet meer, ik kan je niet meer bellen.
ik mis je en zal je steeds meer gaan missen....

Lieve Sietske,
Wat ben ik blij dat ik je een paar jaar geleden op Samotraki nog gezien heb. De eerste paar dagen als de Sietske die in mijn geheugen gegrieft staat, de vrolijke spring in het veld en goedlachse meid van het internaat in Deventer, en later de intens trieste vrouw die haar broer verloren had. Maar het was zo duidelijk je daar je plek en rust had gevonden en het is goed te weten dat ze je daar ook op een mooie plaats bij de kerk waar je rust vond hebben begraven. Ik zal altijd met een warm hart aan je blijven denken. Rust zacht, Con

dag Sietske,
bijna een leven lang hebben we elkaar gekend, soms jaren niet gezien, dan weer intensieve momenten;
je blijft in mijn herinnering vanuit het zierikzeese, weggevlogen naar een grieks eiland, naar Vassili; ik ben erg blij dat ik daar nog geweest ben en gezien heb waar je gelukkig was.
jij bent nu vrij en ver weg, maar zo dichtbij in dierbare herinnering: rust zacht

Lieve Sietske,
Ik hou van je.
Rust zacht.
In de hemel ben je vrij.
Veel kusjes, Marthe

Hoi Siets, je was zo'n fijne vriendin. En er waren zoveel sprankelende momenten. Maar je hebt geen makkelijk leven gehad. Jouw dood maakt mij erg verdrietig.