Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Silvan,

We hebben een aantal jaren 3x per week op het veld gestaan. Wat een bijdehand mannetje 😁, mooi. Je kwam aan met een glimlach van oor tot oor en vroeg als eerste : Wat gaan we doen vandaag ??? Na de uitleg volgde vooral direct een mening. Die was ongecensureerd. en je liep naar ballenbak want er moest op goal geschoten worden. Je lach, je mening, je inzet deze kwamen elke keer terug. Tegen onrecht kon je niet, als een keer een uitbal niet gezien werd en geroepen werd: "doorgaan en niet zeuren", kwam je in opstand en je had gelijk.

Je kracht was het schot. je joekelde de bal zo hard als een volwassene en het liefst met keeper en al dwars door het net. De bal ging ook vaak ongecontroleerd over en naast.......tsja, dan moest de bal gehaald worden, dit vond meneer niet zo leuk.

Silvan, we hebben je traject intensief gevolgd en je nooit losgelaten. Tot het laatste moment in het seizoen 23/24 probeerde je er zoveel mogelijk bij te zijn. We werden kampioen in de zaal tijden de wintercompetitie en ook op het veld werden we kampioen. We kwamen op met de Champions League tune en jij liep met de bal voorop het veld op. In rijen van 2 volgde de 2 teams. Ook bij de ouder/kindwedstrijd als afsluiting van het seizoen was je erbij.

Inmiddels hebben we afscheid genomen in de vorm van een eerbetoon op 16 november 2024. Een shirt ingelijst met nummer 7, je favoriete nummer, we speelden met bandjes om de armen in regenboogkleuren. Alsof het zo moest zijn waren JO11-2 en 3 naast elkaar ingedeeld en waren alle spelers erbij waarmee je hebt gevoetbald afgelopen jaar. Je vader en moeder waren erbij met vele familieleden........

Silvan ik ben blij dat ik je ken, het afscheid valt zwaar, het is oneerlijk, je bent nog maar 10............

Alwin Lindeboom