Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Sverre,
Ik ken je niet, maar van de verhalen die ik over je heb gehoord van mijn zoon Steijn (een schoolgenoot), begrijp ik dat je een bijzondere jonge man bent. Ik heb de afgelopen dagen veel met hem over jou gesproken. Jouw zelf gekozen afscheid maakt diepe indruk op hem, en op mij ook. Weet dat je nooit wordt vergeten, dat je een indruk hebt achtergelaten op de mensen die in jouw leven zijn.
We wensen jou vanuit de grond van ons hart de rust die je zo verlangde.
Een hele warme groet,
Barbara en Steijn

Ik wens ouders, familie en vrienden enorm veel sterkte en steun bij dit enorme verlies.
Ik kan niet eens beginnen te bedenken wat je als ouder nu moet doorstaan. Dit hoort niet, dit mag niet.. waarom, hoe, alle vragen die niet meer beantwoord worden... te erg voor woorden. Met een enorme brok in mijn keel, en beseffende dat er nooit de juiste woorden zullen zijn om u als naasten op enige wijze een hart onder de riem te steken.

Ik hoop dat u allen steun aan elkaar kunt hebben. En dat hoe ondenkbaar ook, de zon ooit weer voor jullie zal schijnen.

Liefs, mijn gedachte is bij Jullie!
Linda, moeder van een leerling

Mijn hart breekt als ik de berichten lees over Sverre. Ik bid alle familie en alle vrienden enorm veel sterkte en kracht toe met dit onvoorstelbare verdriet.

ik wens familie.en.nabestaande heel veel sterkte in.deze.moeilijke.tijd

De eerste keer dat ik jou ontmoette was meteen duidelijk dat je bijzonder was, en ik vond je geweldig.

Voor een filmpje was ik op zoek naar een leerling om interviews af te nemen op een evenement. Een collega stelde jou voor. Toen ik je opzocht schoot je meteen vol enthousiasme in je rol: Ik vroeg of jou leuk leek om mensen te gaan interviewen. Je reageerde door met je hand als fictief microfoon gelijk wat vragen op mij af te vuren. ‘Bedoelde je zo?’ zei je. Ja precies. Nailed it.

Ik had me geen betere leerling, sterker nog, ik had me geen beter persoon, kunnen voorstellen om mee samen te werken tijdens het evenement. Ook al vond je het spannend, deed je het geweldig. Je was geduldig, volhardend, beleefd, behulpzaam, en had er ook zichtbaar plezier in.

Ik trof je regelmatig in de gangen van X11, waar je altijd een leuk praatje maakte, en ook in de les toen ik een filmproject mocht begeleiden. Je zat altijd vol ideeën en enthousiasme, en je wilde ook graag weer meewerken aan een filmpje, maar helaas is dit nooit gebeurd. Ik ben dankbaar dat ik jou heb gekend, en in ieder geval dat ene filmpje met je heb mogen maken. Dat zal ik voor altijd koesteren.

Wat was jij een bijzondere leerling, dat was me de allereerste les die ik je gaf meteen duidelijk: lief, zorgzaam, zachtaardig. Je hield ontzettend van taal. Je kon dan ook geweldig goed schrijven en je had een sterke eigen mening. In jaar 1 schreef je een prachtig gedicht over de liefde dat je voordroeg voor de klas. Dat vond je best een beetje spannend, maar je deed het toch maar mooi. We deelden een grote passie: lezen. Ondanks dat we allebei van heel andere soorten boeken houden, konden we er toch fijn over praten. Wanneer je klaar was met een opdracht, zette je vaak je koptelefoon op en dook je in je boek. En af en toe hoorde ik je dan grinniken om een grappig stukje dat je las. Dit zijn mooie herinneringen aan jou die altijd zullen blijven.

Sverre, ik ben ontzettend dankbaar dat ik je twee jaar Nederlands heb mogen geven. Je zult enorm gemist worden.

Ik wens jouw ouders, zus, familie, vrienden en klasgenoten heel veel sterkte en kracht toe.

Vanochtend stond ik in de haag met een blauwe bloem voor jou. Je bent zo geliefd en wordt zo gemist. Wat een geluk dat ik je kende, oud en nieuw met je mocht vieren, mee mocht een weekend kamperen. Ik leef intens mee met je ouders en andere familie en vrienden in hun weg te leven in een leven zonder jou, al ben je er toch altijd een beetje bij in een warme zachte herinnering.
Dag lieve Sverre. ❤️ Ook namens Abe en Pablo, Ciske